5 กันยายน 2545 22:57 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เธอสำคัญกว่าใคร...ทั้งหมด
อาจมีบ้างที่ต้องเก็บกด..ความรู้สึกไว้
ไม่ได้แสดงออก..ใช่ว่า..ไม่ใส่ใจ
ไม่พูดออกไป...ใช่ว่าไม่ให้..ความสำคัญ
อย่าเพิ่งเข้าใจอะไรผิด..ผิด
อย่าเพิ่งคิด...ไปไกล...ให้ไหวหวั่น
อย่าเพิ่งเลย..อย่านึกโกรธ...ลงโทษกัน
ขอเวลาฉันสักนิดเท่านั้น.....
.....จะขออธิบายสั้น..สั้น...ให้เข้าใจ
คงไม่สายเกินไป...หรอกนะ
และคงไม่มากเกินไปที่ฉันจะ..แก้ตัวใหม่
หากนับจากนี้..ฉันจะไม่มีเธอ..แม้นาที..ให้เคียงใกล้
ฉันจะอยู่ได้อย่างไร.....
.....ดังนั้น...เรื่องที่ฉันไม่ใส่ใจ..ไม่ใช่เลย...
.................................. Poem by.....Me
````` ไม่มีแม้นาที...จะมีเธอ `````
ไม่รู้....จะอธิบาย...อย่างไร...
ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ...ในสิ่งที่ทำไป...อย่างนั้น
อยากจะหาเหตุผล....มากมาย...หมื่นพัน...
ให้เธอได้รู้ว่ายังสำคัญ....กว่าใคร...
คงจะสายเกินไป....ใช่หรือเปล่า...
หากฉันจะอธิบายเรื่องราว...ของความหวั่นไหว
คงจะสายไปแล้ว...ทั้งใจ....
ที่เธอพอจะให้อภัย...กันสักที....
อาจจะไม่มี....ความหมาย...
แต่ฉันยังผูกพันเธอมากมาย...อย่างนี้...
อย่าทำเย็นชา....อย่างที่ผ่านมา..เลยคนดี...
เพราะฉันยังทำใจไม่ได้สักที....
เมื่อรู้ว่าต่อจากนี้.....ไม่มีแม้นาที....จะมีเธอ...
--------------------------------------------- Poem by.....Tomo` Hiro
1 กันยายน 2545 16:14 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อาจดูคล้าย..คล้าย...ไม่คิดอะไร
แต่ใจทั้งใจมัน...ไหวสั่น
เสียงสะท้อนในหัวใจ คือ... ทำไมกัน...
เมื่อเธอให้ความผูกพัน......
.......แล้วทำไมจึงเอามัน...กลับคืน...
ทำไมต้องให้ความหวัง...
ทั้งที่แต่แรกก็ดูเลือนลาง...เกินจะฝืน
ทำไมสิ่งที่ฉันได้...คือต้องยิ้มพร้อมหัวใจ...กล้ำกลืน
เมื่อเธออยากได้หัวใจคืน....
....ทำไมตอนแรกต้องหยิบยื่น...มาให้กัน
........................................
16.12 น. // 01 ก.ย.2545