10 สิงหาคม 2547 00:54 น.
ผู้หญิงสีม่วง
หอบความรัก ศรัทธา เอามาให้
หิ้วหัวใจ ทั้งดวง มาห่วงหา
แบกเอาไว้ รอให้ เธอเมตตา
กรุณา รับไว้ ได้ไหมเธอ
หรือว่ามัน ไร้ราคา ค่าความหมาย
คงมีใคร มากมาย ได้พบเจอ
แค่เป็นฉัน ฝันไป ใจละเมอ
ที่คงเก้อ รักเดียว เปลี่ยวหัวใจ
ไม่มีวันได้แนบใกล้ใจแนบชิด
หรือยึดติดใจเธอเพ้อหวั่นไหว
จึงต้องทนปวดร้าวเศร้าดวงใจ
ที่ไม่เคยได้ชิดใกล้ใจของเธอ
จึงหอบใจ ดวงร้าว ก้าวถอยกลับ
อกที่ยับ ขับน้ำใจ ให้ไหลเอ่อ
เลิกคิดถึง ตรึงปัก รักตัวเธอ
กลบความคิด เพ้อเจ้อ ไม่เผลอทวน
สายลมรัก พัดผ่าน เมื่อวานนี้
ดวงฤดี ละลายลับ ไม่กลับหวน
พระพายพริ้ว กายสลาย ใจคร่ำครวญ
คงไม่หวน ทวนมา หาดวงจิต
คิดว่าแตกแหลกดับยับอับสูญ
ไม่มีค่าเพิ่มพูนสูญชีวิต
เมื่อตัวฉันนั้นไร้ไม่มีสิทธิ์
ได้ใกล้ชิดคนที่รักปักดวงใจ
แบกความเศร้า ที่รุมเร้า เข้าถึงราก
แล้วตีจาก ภาพอดีต ที่กรีดไหม้
บ่มเยียวยา รักษา จากข้างใน
รอสักวัน ชีวิตใหม่ ได้กลับคืน
คอยรักษา ระยะห่าง ระหว่างเรา
ได้แต่เฝ้า หลงลม ตรมขมขื่น
เพียงแค่เงา กอดกำ ทุกค่ำคืน
เสียงสะอื้น ร้าวระบม จมน้ำตา
ไม่มีวันหลุดพ้นจนอดีต
เหมือนมีดกรีดดวงใจให้โหยหา
หรือต้องเศร้าเฝ้าคิดทวนหวนระอา
กับน้ำตาหรือไรให้คร่ำครวญ
ต้องปล่อยใจ ให้ฝืน กลืนความเศร้า
คงทุเลา ในสักครา ที่ฟ้าหวน
ตราบอาทิตย์ ของวันใหม่ ยังย้ำทวน
ใจคนควร ฟื้นใหม่ได้ ไม่ตายลง
....................................
7 สิงหาคม 2547 14:03 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อันน้ำใจไมตรีที่คุณให้
ส่งด้วยใจหรืออย่างไรไยไม่เห็น
มีสิ่งใดที่คุณหวังแอบซ่อนเร้น
ไม่เป็นเช่นที่หวังไว้ในหัวใจ
ของที่ให้ฉันรับไว้ใช่ว่าอยาก
คือของจากคนที่รักที่หลงใหล
ฉันรับรู้แต่ไม่อาจรักตอบไป
ขอรับเพียงน้ำใจที่ให้มา
ยอมให้คุณได้เป็นเช่นเพื่อนคิด
คนสนิทมิตรแท้แค่คบหา
แต่คุณกลับรับไม่ได้ไม่นำพา
จึงหวังเพียงเวลาเยียวยาคุณ
แต่นานวันเหมือนคุณนั้นใจมัวหมอง
ฉันจึงต้องมานั่งคิดจนหัวหมุน
คนอารมณ์ไม่สมรักไยคุกรุ่น
รักที่มีกลายเป็นฝุ่นให้ขุ่นใจ
มาวันนี้ใจเคยมีคงหายหด
จึงทวงหมดทั้งข้าวของที่กองใส่
ไม่เป็นเพื่อนเลือนเป็นมิตรคิดได้ไง
ของเคยได้ฉันคืนให้ไม่ว่ากัน
แต่อย่ามาทำร้ายทำลายชื่อ
ให้ใครลือหรือกล่าวหาต่อว่าฉัน
คนไม่รักไม่อาจฝืนร่วมผูกพัน
ไยจึงถูกลงโทษทัณฑ์ให้พรั่นพรึง
จดจำไว้ต่อไปไม่รับของ
ใครมากองหวังจองใจให้ซาบซึ้ง
จะหักหาญน้ำใจใครไม่คำนึง
แม้สลึงดื้อดึงให้.. ก็ไม่เอา
ถ้าจะรักขอเลือกด้วยใจรัก
ไม่คิดสักแต่จะมานั่งรบเร้า
ขอเวลาตัดสินใจด้วยตัวเรา
ไม่มัวเมาในสิ่งของกองแลกใจ ( ตัว) !!?
...................................
ปล. รูปภาพประกอบ .. ไม่เกี่ยวกับเนื้อกลอน .. ( งานนี้ไม่มีแหวนมาข้องเกี่ยวนะคะ )
แต่เพราะไม่รู้จะเอาภาพไหนมาลง .. เลยเลือกที่ใกล้เคียงค่ะ ..
5 สิงหาคม 2547 19:34 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เขาเป็นใคร..ไยพูดจา..น่ารู้จัก
มาทายทัก..ประจักษ์จิต..คิดหลงใหล
เจรจา..พาที..เหมือนมีใจ
แอบฝันใฝ่..ในตัวเขา..ยามเข้านอน
ยินสำนวน..ชวนให้..ใจสะท้าน
ช่างไหวหวาน..พาลให้..ใจเอนอ่อน
อันคารม..คมคาย..คล้ายบั่นทอน
ฟังเว้าวอน..อ้อนจิต..ให้คิดถึง
แต่ทว่า..น่าเศร้านัก..ชักขุ่นข้อง
ใจหม่นหมอง..ไม่ผ่องใส..ไปเกินครึ่ง
คำพูดจา..หาแค่เรา..ที่เขาตรึง
มิใช่หนึ่ง..ที่พึงใจ..ในคำจา
แอบเห็นเขา..พะเน้าพะนอ..ขอรู้จัก
ผูกใจรัก..สมัครใคร่..ใครมากหน้า
ทั้งสาวเล็ก..เด็กน้อย..ทยอยมา
โอ้นิจจา..อุราหม่น..คนหลายใจ
รีบชักเท้า..ก้าวถอยไกล..ในตอนนี้
หักใจหนี..ดีกว่าช้ำ..ทำใจใหม่
หลงสำเนียง..เสียงขานขัน..หวั่นช้ำใน
ให้เสนาะ..เพราะแค่ไหน.. ไม่ขอฟัง ..
......................................
ปล. อ๊ะ .. ชอบรูปไก่แจ้ตัวนี้จังค่ะ .. น่ารักดี .. เดินหนีไม่ลงเลย .. ^_^
31 กรกฎาคม 2547 17:38 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ไม่อยากให้เอ่ยคำร่ำลา ..
อย่ามีบทสนทนา ..เหมือนว่าจะจรจาก
ได้ยินแล้วใจหาย .. น้ำตาเป็นสาย..ไหลพราก
เก็บกลั้นลำบาก .. มันยากจะทำใจ
อย่าทิ้งฉันไว้อย่างนี้ ..
ความอาทรที่เธอมี .. หมดแล้วใช่ไหม
จึงปล่อยฉันอ่อนล้า .. เหว่ว้าไม่มีใคร
หากเธอจะจากไป .. ทั้งหัวใจคงร้าวราน
คืนค่ำเคยพร่ำคำออดอ้อน ..
เคยง้องอน..กล่อมนอนด้วยเพลงหวาน
ความห่วงใยของฉัน .. ใครกันจะต้องการ
หรือมันน่ารำคาญ .. เธอจึงพาลไม่อยากฟัง
เมื่อวันเคลื่อนและเดือนผัน ..
สุดท้ายความผูกพัน .. คงเป็นแค่ความหลัง
ดั่งสายว่าวถูกตัดขาด .. ฉันไม่อาจจะฉุดรั้ง
แล้วว่าวก็ผุพัง .. เป็นสิ่งน่าชังให้เธอลืม
...........................................
23 กรกฎาคม 2547 00:25 น.
ผู้หญิงสีม่วง
หัวไม่ไป แต่ใจ มันอยากเขียน
คิดจนเจียน เวียนหัว มั่วได้ไหม
จิตใจมัน พะวักพะวง งงเรื่อยไป
คงเขียนได้ แต่ไม่ดี เท่าที่ควร
มัวแต่เค้น ความคิด จิตวิตก
ยิ่งงันงก งงหนัก กระอักกระอ่วน
ยิ่งเขียนไป เริ่มวนไป ใจปั่นป่วน
สมองรวน ชวนให้ ใจอ่อนเพลีย
แล้วจะคิดทำไม ให้ปวดหัว
กว่ารู้ตัว ก็กลับกลาย คล้ายอ่อนเปลี้ย
เริ่มประหลาด จะพาพลาด ประสาทเสีย
คงงัวเงีย ใกล้จะหลับ ดับไฟนอน
อยากแต่งกลอน ให้ไพเราะ เสนาะหู
แต่ที่รู้ คือเหนื่อยนัก อยากพักผ่อน
ขอตอนนี้ มีใครส่ง ลงหนุนหมอน
ตื่นเช้ามา หายง่วงนอน กลอนคงดี
......................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
5181
