9 เมษายน 2547 01:07 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ดึกแล้ว..ในคืนนี้
ฉันใช้เวลาที่มีหมดไปกับความเหงา
ทุกนาทีถูกใช้..ในการถอนหายใจเบาเบา
แม้ลืมตาก็เหมือนหลับตาว่างเปล่า ไม่มีใคร
คืนนี้..ของใครคนนั้น
คงหมดไปกับการทำลายฝันของคนอ่อนไหว
ฉันจึงไม่กล้า..ที่จะปิดเปลือกตายามเหงาใจ
กลัวภาพฝันที่ถูกทำลายจะย้อนมาให้..หัวใจรานรอน
ผ่านไปแล้ว...อีกหนึ่งคืน
ฉันไม่อาจฝืน..ข่มตาหลับในค่ำคืนที่ใจรุ่มร้อน
ฝันร้ายที่เคยผ่าน..จากความจริงอันยาวนานมันบั่นทอน
ให้คนหนึ่งคนไม่อยากนอน..แม้ใจจะล้าอ่อน..ลงทุกคืน
...............................................
8 เมษายน 2547 21:52 น.
ผู้หญิงสีม่วง
กับคำเธอบอกไว้..มันต้องใช้เวลา
ระหว่างสองเราในวันหน้า..ควรรอดูไปก่อน
แต่เธอกลับทำ..คล้ายจะตอกย้ำการตัดรอน
ค่อยค่อยห่างหายและสุดท้ายจากจร..ไปจากกัน
แล้วฉันจะเอาเวลานั้น..มาจากไหน
ในเมื่อไม่มีวันเป็นไป..ทางเดินไม่มีไว้ให้ฉัน
สิ่งที่ได้เผชิญ..เหมือนการพายเรือในคลองตื้นเขินไปวันวัน
ไม่มีโอกาสแม้แต่จะฝัน..ถึงความสัมพันธ์ระยะไกล
ฉันควรจะหยุด..และจบสิ้นความคิด
เพราะเพียงนึกถึงอดีต..ยังเจ็บจนทนไม่ได้
หากฝืนคิดเรื่องอนาคต..คงเหมือนถูกเข็มทิ่มกดเข้าในใจ
ไม่ว่าเวลาใดใด..ฉันคงหม่นไหม้..ไม่ต่างกัน
ไม่ต้องพูดรักษาน้ำใจ..ว่า..ต้องใช้เวลา
ไม่มีใจแต่แรกมา..ก็ควรเอ่ยวาจาไปตามนั้น
ทิ้งปริศนาให้คาใจ..คนอ่อนไหวคงคิดตามไม่ทัน
ไม่รัก..ไม่ชอบ..ไม่มีวัน..เลือกสักคำสั้นสั้น..ฉันเข้าใจ
...........................................
7 เมษายน 2547 11:47 น.
ผู้หญิงสีม่วง
บทกลอนทั้งหมดนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่เอามาลง..
ที่จริงยังมีเยอะกว่านี้ ( เจ้าของเค้าบอกมา )
เป็นกลอนที่ผู้ชายคนหนึ่ง เขียนให้ผู้หญิงคนหนึ่ง..
เมื่อ..นาน...มาแล้ว...
บอกไว้ล่วงหน้านะคะว่าไม่ใช่เรื่องราวของผู้หญิงสีม่วง..
โปรดอย่าเข้าใจผิดนะคะ ^^;
...............................
อาจไม่มี ค่ามากมาย เท่าใดนัก
แต่ประจักษ์ มอบให้ ดั่งใจหมาย
ให้เอาไว้ แทนตัว แทนร่างกาย
แม้ต้องหาย เหินห่าง อย่าลืมกัน
คิดถึง คิดถึง อยู่เสมอ
ตัวเธอ จะรู้ บ้างไหม
ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เป็นไร
ฉันรู้ รู้เอง ก็พอ
หากเธอ นั้นมี แต่ฉัน
ฉันจะ มั่นคง อยู่เสมอ
จะไม่ถอน ถอนใจ จากเธอ
แม้จะเจอ ใครผ่าน จะไม่แล
.........................
จากวัน เลื่อนผ่าน เป็นเดือน
ไม่ละเลือน ยังรัก เสมอ
อยากอิงแอบ แนบชิด อยากเจอะเจอ
อยากกอดจูบ ลูบไล้ ทุกเวลา
ให้เธอ รับรู้ ไว้สักนิด
ว่าฉันคิด ถึงเธอ และห่วงหา
อยากเจอ อยากเจอ อยู่ทุกครา
ทุกเวลา มีเธอ อยู่ในใจ
เพราะรัก จึงร่วม สร้างสิ่งฝัน
เพื่อถึงวัน แห่งนั้น ที่สดใส
ขอให้เธอ อย่าคิด ไปรักใคร
สิ่งใด ๆ คงได้ ดั่งฝันไป
...........................
กาลเวลา แม้ผันผ่าน
จะเนิ่นนาน เพียงใด ไม่หวั่นไหว
มั่งคง ยืนยงด้วยหัวใจ
ไม่มองใครไหนอีกนอกจากเธอ
.............................
อยากฝากคำว่ารักไปกับสายลม
เป็นคำผสมจากกายและหัวใจยามไกลห่าง
เธอจะรู้บ้างไหมทั้งหัวใจมีแต่เธอ
มั่นคงอยู่เสมอแม้ไม่ได้อยู่ในสายตา
อยากฝากอีกคำให้เธอได้รับรู้
คิดถึง..ห่วงใย เหลือเกิน เกินกว่าเธอจะเข้าใจ
ให้เธอรู้ไว้ว่า ทั้งหัวใจฉันมีแต่เธอ
แม้ว่ากาลเวลาจะแปรเปลี่ยนหมุนเวียนไป
แม้ว่าเมฆเคลื่อนคล้อยลอยลิ่วไม่กลับมา
แม้ว่านาฬิกาจะไม่หยุดเดิน แต่จะให้เธอเข้าใจไว้ว่า
ใจของฉันไม่มีวันเปลี่ยน
ใจของฉันไม่เคลื่อนหาย
ใจของฉันจะหยุดที่เธอ
บอกอีกครั้ง บอกสักนิด บอกสักครั้ง
ไม่มีใคร หรืออะไร เปลี่ยนใจฉัน
ก็รู้ว่ายังดีไม่พอ เป็นเพียงคนปอน ๆ คนหนึ่ง ก็รู้ว่าต่างกันเหลือเกิน
............................
คิดถึง เธอนั้น คงดี
อยากมี ใจให้ แทนของ
หากไม่ รังเกียจ โปรดมอง
ให้ลอง ดูใจ สักที
แต่ขอ บอกไว้ สักที
แค่มี สองมือ นี้หนา
เธอง่วง จะกล่อม วิญญา
หลับตา สองมือ แกว่งเปล
ทั้งรู้ ว่าเรา มีน้อย
แต่คอย หวังว่า คงรู้
เข้าใจ ที่เห็น เป็นอยู่
แค่รู้ ในสิ่ง ที่มี
เก็บอด ออมไม่ รั้งรอ
คุณพ่อ ไม่รวย สักที
กีฬา เล่นเป็น แต่ไม่ดี
ไม่มี กล้ามอัน ใหญ่โต
แต่แขน สองแขน อันนี้
เป็นที่ ให้เธอ ได้หนุน
ติ๊ต่าง แทนหมอน เจือจุน
เผื่อคุณ จะหลับ ฝันดี
มีความ ห่วงใย ให้เก็บ
หากเจ็บ ล้มป่วย เวียนหัว
มีมือ มือนี้ แตะตัว
อย่ากลัว อยากให้ หายดี
หัวใจ มีเพียง ดวงหนึ่ง
แม้ซึ่ง น้อยไป นักหนา
ไม่เคย แบ่งใคร แก้วตา
เก็บมา ให้เธอ ทั้งดวง
แม้จะ มอมแมม ไปบ้าง
อย่าขว้าง ทิ้งเสีย เธอจ๋า
เช็ดนิด สดใส คืนมา
นี่หนา ให้เธอ หมดเลย
.........................
ผู้หญิงคนหนึ่ง รู้จักกับผู้ชายคนนี้เมื่อปี 2538..
เริ่มทำความรู้จัก..ฝ่ายชายส่งกลอนรัก..
สื่อความหมาย..ใฝ่ปองในตัวหญิง
บ่มจนความรักเริ่มสุกงอม..
ตกลงปลงใจ..ร่วมหัวจมท้ายในปี 2542
1 ปีผ่านไป..ก่อกำเนิดพยานรัก...
แต่...โซ่ทอง..ไม่อาจคล้องใจชาย...
ปลายปี 2546..
ใบหย่าใบเดียว..กลับมีคุณค่ามากกว่ากระดาษที่บันทึกคำกลอนหลาย ๆ ใบ..
คำรักที่เขียนไว้..ไร้ค่า..
คำบอก..จะไม่แลหญิงใด..ไร้ความหมาย..
ตอนนี้..ฝ่ายชายมีคนใหม่..ไปแล้ว...
ทิ้งให้ฝ่ายหญิง..น้ำตาตกใน...
ไหน..คำมั่นดังคำกลอนที่เธอเขียนให้..
ไหนคำสัญญาที่เธอจารึกไว้..
ไร้ค่า..สิ้นดี..
..................................
ผู้หญิงสีม่วงหยิบเรื่องราวของรุ่นพี่คนหนึ่งมาเขียน
กลอนที่พี่เค้ายังเก็บไว้..ได้รับการอนุญาตให้เอามาลงในนี้แล้ว..
อุทธาหรณ์สอนใจหญิง...
อย่าเชื่อ..อย่าหลงใหล..อย่าปักใจ...เพียงแค่ตัวอักษร หรือ ลมปาก..
จะรักใคร..ดูให้ดี..ตรองให้ถ้วนถี่..
คำเตือนผู้ใหญ่..แม้น่ารำคาญ..แต่มีค่ามากกว่าคำรักที่ฟังหวานหู..
แต่บาดใจ..ไม่รู้ลืม..เมื่อมันไม่เป็นจริง...
5 เมษายน 2547 12:40 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ก็ตั้งใจว่าจะรักเธอคนเดียว..
แต่เธอกลับลดเลี้ยว..เล่นไม่ซื่อกับฉันก่อน
ก็เลยนอกใจบ้าง..ตั้งใจเลย..ไม่แค่งอน
อยากจะสั่งสอน..เผื่อเธอจะสังวรณ์บ้างไง
ก็ตั้งใจว่าจะซื่อสัตย์..
แต่ลับหลังโดนกัด..เลยต้องวัดความลื่นไหล
ปลิ้นปล้อนดูบ้าง..เบาบางความเชื่อใจ
เมื่อเธอทำได้..ฉันก็ทำได้..เช่นกัน
ก็ตั้งใจว่าจะเป็นคนดี..
แต่ถูกทำเลวใส่ก่อนแบบนี้..ยอมไม่ได้หรอกฉัน
ให้แตกหักกันไป..ดูซิว่าใครจะทนทานกว่ากัน
คนใจแหลกเหลว..กับคนสารเลวพรรค์นั้น..อาจรักกันได้นาน..
..................................................
ปล. แต่งไปตามน้ำอ่ะค่ะ..ตัวเป็น ๆ ผู้หญิงสีม่วงไม่เข้มแข็งแบบนี้หรอกนะคะ ^^;
2 เมษายน 2547 19:15 น.
ผู้หญิงสีม่วง
นอนมองเพดานห้องสีขาว..
รู้สึกถึงเลือดเป็นทางยาว..ที่รินไหล..
เจ็บจนชา..อยากให้ผ่านช่วงเวลานี้ไป..
อยากมีคนมาให้กำลังใจ..ข้างข้างกัน
ไม่กี่นาทีที่ผ่าน..แต่ช่างนานในความรู้สึก
อารมณ์ลึกลึก..ยิ่งกลัวยิ่งไหวหวั่น..
คงไม่ผิดใช่ไหม..ที่ฉันตัดสินใจในฉับพลัน
ช่วงระยะสั้นสั้น..แต่ช่างสำคัญต่อชีวี
ตราบจนสิ้นวินาทีสุดท้าย...
ทั้งที่กลัวมากมาย..กับเรื่องท้าทายสักครู่นี้
กลับหายใจอย่างปลอดโปร่ง..โล่งในทันที
พลันรู้สึกถึงความเปรมปรีดิ์..ที่ซ่านมา
ถึงฉันจะกลัวสักแค่ไหน..
แต่รับรองต้องมีครั้งต่อไป..ในวันหน้า
เสียเลือด..ไม่เสียใจ..ไม่สิ้นไร้..ไม่เสียเวลา
ทุกหยาดหยดมีค่า..บริจาคให้สภากาชาดไทย
..........................................
ในที่สุดก็จบได้ซะที..ฮะฮะ...คิดตั้งนานนน
วันนี้บริจาคเลือดมา.. ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 แล้ว..
ความกลัวลดน้อยลงจากครั้งแรก..แต่ยังไม่จางหายซะทีเดียว..
อีก 3 เดือนคงกลัวน้อยกว่าวันนี้...หะหะ
ยังเจ็บ ๆ ตรงที่โดนจิ้มอยู่เลยอ่า..T T
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1116
