20 มีนาคม 2545 09:21 น.
ผู้หญิงสีน้ำตาล
หากรักของเรามันต้องจบลงตรงนี้
ก็ขิให้คนดีอย่าห่วงฉัน
รับรู้แล้วว่าตอนนี้ไม่ใช่คนสำคัญ
ไม่ใช่คนคนนั้นที่เธอคอยห่วงใย
ปล่อยให้ความทรงจำมันผ่านเลย
โปรดทำเฉยๆเหมือนไม่รู้จักกันก็ได้
เมื่อเธอลืมความผูกพันความห่วงใย
อีกไม่นานฉันคงลืมได้เหมือนเธอ
19 มีนาคม 2545 10:48 น.
ผู้หญิงสีน้ำตาล
ตัดใจไม่ได้สักที
ทั้งที่รู้ว่าคนดีจะไม่กลับมาหา
ยากเย็นเกินไปที่จะได้รักคืนมา
แต่ทุกเวลาก็ยังคิดถึงเธอคนดี
ถึงจะต้องเจ็บปวดแค่ไหน
ก็ยอมปวดร้าวใจอยู่อย่างนี้
เพียงหวังสักวันจะกลับมาคืนดี
แม้เป็นความหวังที่ลมๆแล้งๆก็ตาม
19 มีนาคม 2545 10:33 น.
ผู้หญิงสีน้ำตาล
คิดถึงเธอ..ทุกครั้งที่ห่างไกล
หวั่นไหว...ทุกครั้งที่เห็นหน้า
ไม่กล้าส่งยิ้ม มอง สบตา
เพราะกลัวเธอรู้ว่าคิดยังไง
รักหรือเปล่าไม่รู้
ไม่เจอ เธอม่อยู่ เงียบเหงาแค่ไหน
ไม่เห็นเธอเหมือนขาดดอกไม้ในใจ
นี้คือรักใช่ไหมช่วยตอบที
19 มีนาคม 2545 09:50 น.
ผู้หญิงสีน้ำตาล
กอดเก็บความช้ำเอาไว้
เพื่อไม่ให้เขารับรู้ความเหว่หว้า
ความเสียใจแม้แต่คราบน้ำตา
ที่หลั่งมาเมื่อครั้งเขาจากไป
ไม่อยากให้เขามาเห็น
ตอนฉันเป็นคนอ่อนแอหวั่นไหว
อยากให้เขารู้ฉันเข้มแข็งไม่เสียใจ
เขาจะได้ไม่คิดว่า เขาสำคัญ
14 มีนาคม 2545 14:09 น.
ผู้หญิงสีน้ำตาล
ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ว่าทำไมฉันยังรักเธออยู่ได้
ทั้งที่ตลอดเวลาเธอไม่เคยมีใจ
ทุ่มเทไปเท่าไรก็ไม่ได้อะไรกลับคืน
ต้องทนเจ็บต่อไปใช่ไหม
เพราะว่ารักเขามากมายต้องทนฝืน
หากมีน้ำตาต้องอดทนแม้กล้ำกลืน
แค่หวังสักวันคงได้ยืนข้างๆเธอ
หน้าส่วนตัว
574
