ขอบคุณน่ะที่สอนให้ฉันรักเป็น

ผู้หญิงสีขาว

ถึงเธอไม่รักใยฉันจะต้องแคร์         ถึงเธอไม่แลใยฉันจะต้องสน 
ผู้คนออกมากมายดาษดล                แล้วทำไมฉันต้องสนคนอย่างเธอ 
เธอไม่ดีอย่างที่ใครเค้าก็ว่า             เธอมันบ้าอย่างที่ใครเค้าบอกฉัน 
เธอไม่ใช่สุภาพบุรุษหรือใครที่สำคัญ         แต่ทำไมฉันนั้นต้องรักเธอ 
เธอบอกว่าคบกับฉันรักหนักหนา             ถึงแม้ฟ้าชีวาดาราฉาย 
มีดวงจันทร์หลายดวงดาวแสนมากมาย       ก็สรรหามาให้ได้ถ้าต้องการ 
แต่วันนี้เธอรู้ไหมทำฉันเจ็บ              สุดจะเก็บห้ามใจไม่ให้เศร้า 
อนิจจาเออหนอตัวของเรา                ใยต้องเศร้าต้องเจ็บเหน็บหัวใจ 
เคยคิดว่าจะบอกเธอแคร์ฉันบ้าง       อย่าทิ้งขว้างไปกับใครในถนน 
ทั้งที่ปากบอกว่ารักฉันสุดทน             แต่พอพ้นจากฉันเธอควงใคร 
กรุณาบอกฉันในวันนี้                      ว่าทุกที่ที่ฉันเห็นจริงใช่ไหม 
เธอกับเค้าเดินควงกันจับมือไป         ไม่ใช่ใครที่หน้าตาคล้ายเหมือนเธอ 
หวังว่าเธอคงยอมรับคำว่า ใช่            ลูกผู้ชายต้องเปิดอกยอมรับเสีย 
ว่าแม่สาวหน้าสวยผมถักเปีย             มาคลอเคลียเป็นแฟนใกล้ชิดเธอ 
ฉันจะบอกอีกเรื่องหนึ่งให้เธอรู้           ความในใจที่มีอยู่ให้หมดสิ้น 
อยากเอ่ยว่า "เลิกกันน่ะ"ให้ได้ยิน      มันเหมาะสิ้นกับเราทั้งสองคน 
เธอไปทางฉันไปทางดีอยู่แล้ว            คบกับเค้าไม่ต้องแคล้วกลัวฉันสิ้น 
ไม่ต้องกลัวว่าฉันนั้นจะได้ยิน            เชิญเจ้าชู้เฉิดฉินตามสบาย 
ส่วนตัวฉันแม้จะเศร้าเพราะเธอนัก        แต่ได้พักสักวันคงดีขึ้น 
ฉันคงไม่ห่วงหาเธอทุกค่ำคืน              ฝันไปเถอะว่าจะตื่นมาพบเธอ 
ถึงแม้เจ็บฉันก็จำใช่คนเขลา               ถึงแม้เงาเธอเคียงข้างฉันไม่สน 
ยังมีใครมากมายอีกหลายคน               ที่เค้าสนใจฉันมากกว่าเธอ 
เธอก็แค่เป็นคนธรรมดา                     ไม่ใช่ญาติกาจากทางไหน 
หรือเป็นเทวดามาโปรดไซร์                   หาแล้วไม่มองหมายังดีกว่าเธอ 
พอเธอไปจากชีวิตของฉัน                       โลกมันชั่งสดใสน่าดูยิ่ง 
ดูสวยงามในทุกอย่างและทุกสิ่ง           ทั้งที่จริงทุกสิ่งนั้นยังเหมือนเดิม 
ต้องขอบคุณที่เธอทำให้ฉันรู้                ว่ารักนั้นที่เคยอยู่เป็นแบบไหน 
มันทั้งสุขและเศร้าเคล้ากันไป         ขอบคุณน่ะที่สอนให้ฉันรักเป็น.....................