5 กันยายน 2550 20:02 น.
ผู้หญิงมือสอง
เมื่อฉันไม่อาจเป็น . . . เช่นเธอฝัน
คนสำคัญคงหมดสิทธิ์ . . . คิดหวังไกล
รู้ว่าเจ็บบอกตัวเอง . . . ต้องทำได้
ปล่อยให้เธอได้เจอใคร . . . ที่หมายปอง
เธอที่รักจะยืนมอง . . . อยู่ตรงนี้
รอวันที่เธอคนดี . . . มีเจ้าของ
บอกเธอไปแต่น้ำตา . . . กลับไหลนอง
มันคงฟ้องว่าปากนี้ . . . ตรงข้ามใจ
แล้วต้องทำเช่นไร . . . บอกฉันที
เมื่อรู้ดีว่าไม่อาจ . . . ตัดเธอได้
เพราะรักมากรักเกินกว่า. . . จะปล่อยเธอไป
โปรดอภัยให้ผู้หญิง . . . เห็นแก่ตัว
รู้ว่าเห็นแก่ตัวเอาไว้ทำใจได้เมื่อไหร่จะรีบบอกอีกทีนะคนดี
3 กันยายน 2550 18:20 น.
ผู้หญิงมือสอง
ลงมือวาดภาพความรัก
ไม่สวยนักแต่เต็มเปี่ยมด้วยความหมาย
ระบายสีแต่งเติมด้วยความห่วงใย
ตกแต่งด้วยใจสุดรักและศรัทธา
มอบให้เธอที่รักสุดหัวใจ
แล้วเหตุใดเธอจึงมองไม่เห็นค่า
วาดด้วยใจแต่เธอมอง. . . ไร้ราคา
ภาพลวงตาคือความหมายเธอให้กัน
ก็รักที่ฉันแสดงออกมาเธอมองไม่เห็นมันก็ไม่เป็นไร...
31 สิงหาคม 2550 14:36 น.
ผู้หญิงมือสอง
บางครั้งที่รู้สึก . . . เหว่ว้า
บางเวลาที่รู้สึก. . . อยากร้องไห้
หวังเพียงอกอุ่นอุ่นอ้อมกอดจากใคร
คนที่เข้าใจแม้เพียง. . .แค่สบตา
ภายนอกที่ดูเข้มแข็ง
สิ่งที่แสดงใครจะรู้บ้างว่า
ฉันกักเก็บความเสียใจอย่างชินชา
ด้วยท่วงท่าที่ร่าเริงอย่างสดใส
แต่ภายใน. . ใจหญิงคนนี้
กลับอ่อนล้าเต็มทีรู้บ้างไหม
คนรอบขางก็ดูห่างเกินสำหรับความเข้าใจ
เหว่ว้าเพียงใดเก็บมันไว้อย่างเงียบงัน
บางครั้งที่อยากร้องไห้ เพราะหัวใจมันแพ้..หวังเพียงแค่ใครสักคน..มอบอ้อมกอดและคอยเช็ดหยดน้ำตานี้..
28 สิงหาคม 2550 13:44 น.
ผู้หญิงมือสอง
ชิวิตเราจริงแท้ยากหลีกหนี
ก้าวตามวิถีแห่งผลกรรมทำไว้
มีสุขสม . . เจ็บช้ำบ้างระคนกันไป
ไม่มีใครหลุดพ้นกฎบ่วงกรรม . .
ขอเพียงผ่านทุกอย่างด้วยสติ
ทำสิ่งที่ตั้งใจอย่างแน่วแน่
เพราะชีวิตไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้
ไม่มีใครแพ้หรือชนะตลอดกาล
อะไรจะเกิดก็คงห้ามไม่ได้
เรื่องหัวใจนั่นยากหยั่ง . . . รู้เช่นกัน
รักเริ่มตอนไหนไม่อาจกำหนดคืน . . วัน
แม้รักแปรผัน. . ต้องยอมรับมันอย่างเข้าใจ
23 สิงหาคม 2550 20:15 น.
ผู้หญิงมือสอง
คิดทบทวนเรื่องราวของสองเรา
คืนวันเหงาเช็ดน้ำตาที่รินไหล
คำว่ารักยิ่งได้ฟังยิ่งช้ำใจ
เธอมอบให้แล้วใย . . . ทำร้ายกัน
คงสำคัญ..แค่วันที่เธอเหงา
เจ็บปวดร้าวก็มีเพียงเราเท่านั้น
วันนี้เธอไม่เหงา . .
. . . . เราจึงหมดความสำคัญ
ปล่อยให้ฉันนั้นเดียวดายกับคำลวง
เหงาเมื่อไหร่..ก็คิดถึงผู้หญิงคนนี้ละกัน...