26 ธันวาคม 2544 15:50 น.
ผู้หญิงธรรมดา
นอนนับดาวบนฟากฟ้า
ทอดสายตาสุดปลายฝัน
จินตนาการนับร้อยพัน
สักวันฝันจะเป็นจริง
อยากปีนให้สูงสุดฟ้า
แม้ต้องแลกมากับทุกสิ่ง
ขอเพียงได้แนบแอบอิง
จะต้องทิ้งทุกอย่างก็ยอม
พยายามไปให้ถึงความฝัน
แม้ต้องแลกมันด้วยน้ำตา..ก็พร้อม
ขอเพียงได้กลิ่นฟ้ามาดมดอม
จะเก็บความหอมหวาน...ตราบนานเท่านาน
บนฟ้าจะเป็นอย่างไรไม่เคยรู้
ดวงตาทั้งคู่เฝ้าปองมองผ่าน
สักครั้งไปให้ถึงวิมาน
ก็ไม่ต้องการอะไรในโลกนี้
22 ธันวาคม 2544 11:02 น.
ผู้หญิงธรรมดา
เกิดความรู้สึกแปลกแปลก
แยกไม่ออกว่าเพราะอะไร
ที่รู้คือความหวั่นไหว
ข้างในใจไม่เหมือนเดิม
ตื่นเต้นที่ได้พบหน้า
ตื่นเต้นกว่ากับดวงตาที่หยาดเยิ้ม
แอบเก็บทีท่ามาต่อเติม
เสริมตามด้วยความคิดถึง
ยิ่งชิดใกล้ใจยิ่งสั่น
แถมด้วยความฝันอันซาบซึ้ง
มีภาพเธอในห้วงคำนึง
ก้ำกึ่งระหว่างฝันและวันธรรมดา
อยากให้เธอเอ่ยปากสักคำ
ย้ำความรู้สึกจากแววตา
ไม่ต้องมากมายวาจา
บอกมาสักคำ ัชอบ ..ก็ขอบคุณ
20 ธันวาคม 2544 13:55 น.
ผู้หญิงธรรมดา
ไม่เคยร้องขอต่อหน้าเธอ
ไม่เคยเผลอแสดงทีท่าว่าอ่อนแอ
ไม่เคยแสดงตนเป็นคนแพ้
ไม่เคยแคร์..แค่เธอไม่สนใจ
กลับมาเป็นฉันคนเก่า
ลบความเหงาเศร้าทิ้งไป
ไม่ต้องเหลือแม้ความห่วงใย
สายตาที่มองไป..ไร้ซึ่ง ความหมาย
16 ธันวาคม 2544 14:52 น.
ผู้หญิงธรรมดา
เกิดเป็นคนทั้งทีเอาดีให้ได้
แม้ไม่ยิ่งใหญ่แต่ใจทะนง
เกิดเป็นคนทั้งทีอย่าดีแต่ปลง
แม้ไม่มั่นคงแต่..ตรงไปตรงมา
16 ธันวาคม 2544 14:38 น.
ผู้หญิงธรรมดา
เช้าวันอาทิตย์ติดซักผ้า
ต่อมาวันจันทร์วันทำงาน
ยุ่งที่สุดคือวันอังคาร
ผ่านไปวันพุธยังหยุดไม่ได้
พฤหัสนัดเพื่อนสมัครงาน
ศุกร์มีการบ้านกองใหญ่
เสาร์ร้อนรนเหมือนลนไฟ
เจ็ดวันผ่านไป..พักวันไหนยังไม่รู้เลย
หน้าส่วนตัว
917
