28 สิงหาคม 2550 12:47 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
เหมือนชีวิตมีใครให้เต็มแน่น
แต่แร้นแค้นความรักเสียนักหนา
โดดเดี่ยวกับคืนวันที่ผ่านมา
ลบอ้างว้างด้วยน้ำตานองหน้าตน
ความผูกพันนับวันจะร้างไร้
เนื้อหัวใจแตกแห้งราวแล้งฝน
หวังอุ่นไอในรักใครสักคน
ก็หมองหม่นทุกครั้งที่หวังครอง
แค่เพียงหนึ่งพึงรักยากจะคว้า
ใครต่อใครปรารถนาเป็นเจ้าของ
ถอนตัวเดินจากไปไม่เรียกร้อง
แม้จะต้องทนร้าวหนาวหัวใจ..
สิ้นความหวังความฝันแล้ววันนี้
อาจเหลือที่มีสิทธิ์ได้ชิดใกล้
นั่นคือเสียงทอดถอนตอนหายใจ
ยากที่ใครล่วงล้ำมากล้ำกราย
อยู่กับอวลกลิ่นอายความพ่ายแพ้
เลิกเหลียวแลแล้วรักเอ๋ยที่เคยหมาย
ลมหายใจเปล่าเปลี่ยววันเดียวดาย
คือสมบัติชิ้นสุดท้าย..ได้ครอบครอง..
.....
21 สิงหาคม 2550 13:22 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
นี่คือหญิงบอบบางที่ช่างฝัน
เพ้อรำพันหวั่นไหวไปทุกหน
จมห้วงแห่งปรารถนาอารมณ์ตน
เที่ยวดิ้นรนคว้าไขว่ใจทะยาน
เสน่หาอาทรเข้าหลอนหลอก
จนช้ำชอกหัวใจเลือดแดงฉาน
วิบากกรรมซ้ำใส่ให้ทรมาน
เข้าฟาดฟันเข่นฆ่าไม่ปราณี
ตื่นจากฝันดื่มด่ำที่ล้ำอิ่ม
คราวหลงลิ้มรสรักไร้ศักดิ์ศรี
แถตัวลงด่าวดิ้นหมดสิ้นดี
แทบไม่มีหน้าสู้ต่อผู้ใด
แต่จำต้องข่มใจไม่แยแส
กลิ่นพ่ายแพ้เหยียดหยามที่ตามไล่
เมื่อชีวิตยังพร่างพรมลมหายใจ
ฉาบด้วยไฟแห่งพลัง..ยังต้องเดิน
..................................................
คนไร้ค่าที่ตามหาความผูกพัน
มีเพียงฝันที่มืดบอดตลอดกาล...