25 กันยายน 2550 16:36 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
จันทร์นวล..
ฝากแสงอันอุ่นอวลชวนฝันใฝ่
บอกรู้สึกล้นหลากจากหัวใจ
ที่ร่ำไรกรุ่นอยู่มิรู้คลาย
ดาวแห่งฝัน..
ที่เปล่งแสงอำพันอันเฉิดฉาย
แทนใจรักทอระยิบกระพริบพราย
ส่องประกายฉายผ่านม่านแววตา
คิดถึง..
แผ่วแผ่ว.. ลึกซึ้ง.. คนึงหา..
นุ่มนวล.. ป่วนปั่น.. ทั้งอุรา
ปรารถนารุกร้อนเกินซ่อนแล้ว
..
19 กันยายน 2550 12:43 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
เ พี ย ง เ ศ ษ แ ส ง แ ห่ ง ด า ว บ น ร า ว ฟ้ า
ที่ เ ล็ ด ล อ ด ล ง ม า ถึ ง ฝั่ ง ฝั น
ดั บ ทุ ก ข์ ท้ อ ท ร ม า ส า ร พั น
เ ค ย นึ ก พ รั่ น โ ศ ก ส ล ด ก ลั บ ง ด ง า ม
เ พี ย ง เ สี้ ย ว ค ว า ม รู้ สึ ก ร ะ ลึ ก ถึ ง
จ า ก ฟ า ก ห นึ่ ง ข อ ง ฝั่ ง ฟ้ า พ า ห วิ ว ห ว า ม
ใ จ ล อ ย ล่ อ ง พ ลิ้ ว เ พ ริ ด เ ต ลิ ด ต า ม
โ บ ย บิ น ข้ า ม ข อ บ ฟ้ า ไ ป ใ น บั ด ด ล ..
....
กับบางคน.. ที่หัวใจเคยอ่อนไหวด้วย
เมื่อเวลาล่วงเลย ความรู้สึกเริ่มเลือนรางลงอย่างช้า ๆ
ก่อนกลืนหายไปกับวันเวลาที่ผันผ่าน
หากทว่า.. กับอีกบางคน
ยิ่ง เ นิ่ น น า น.. ยิ่ง แ น่ น ห นั ก..
8 กันยายน 2550 12:50 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ฝนปรายโปรยโรยรินอมกลิ่นเศร้า
คนใจร้าวรินน้ำตามาเป็นสาย
ลมเย็นเยียบพัดผ่านสะท้านกาย
เพลงเดียวดายแว่วย้ำยิ่งช้ำตรม
ลอยอารมณ์ร้าวรานผ่านฝนฟ้า
ชุ่มน้ำตากระอักสะอื้นด้วยขื่นขม
คิดถึงความ โง่ ง่าย ให้ระทม
เผลอจิตจมกับบางสิ่งไม่จริงจัง
จวนมอดแล้วฟอนไฟในเลือดเนื้อ
ที่ยังเหลือให้สังเวชคือเศษหวัง
มองตัวเองแล้วยิ่งกว่าชิงชัง
เฝ้าเพ้อคลั่งวุ่นวายน่าอายใจ
อยากจะเร้นรอยร้าวในหลืบลึก
ซ่อนรู้สึกวาบพร่าและเผลอไหว
ทุกน้ำตารินหลากจากนี้ไป
จะขอใช้อย่างมีค่ากว่าที่เคย
ให้หยาดฝนอ้างว้างที่พร่างสาย
ดับฝันอันแตกตายเสียอกเอ๋ย
อย่าไขว่คว้าเยื่อใยจากใครเลย
อุ่นมือเคยเหนี่ยวรั้งไว้ไม่จำเป็น...
....
28 สิงหาคม 2550 12:47 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
เหมือนชีวิตมีใครให้เต็มแน่น
แต่แร้นแค้นความรักเสียนักหนา
โดดเดี่ยวกับคืนวันที่ผ่านมา
ลบอ้างว้างด้วยน้ำตานองหน้าตน
ความผูกพันนับวันจะร้างไร้
เนื้อหัวใจแตกแห้งราวแล้งฝน
หวังอุ่นไอในรักใครสักคน
ก็หมองหม่นทุกครั้งที่หวังครอง
แค่เพียงหนึ่งพึงรักยากจะคว้า
ใครต่อใครปรารถนาเป็นเจ้าของ
ถอนตัวเดินจากไปไม่เรียกร้อง
แม้จะต้องทนร้าวหนาวหัวใจ..
สิ้นความหวังความฝันแล้ววันนี้
อาจเหลือที่มีสิทธิ์ได้ชิดใกล้
นั่นคือเสียงทอดถอนตอนหายใจ
ยากที่ใครล่วงล้ำมากล้ำกราย
อยู่กับอวลกลิ่นอายความพ่ายแพ้
เลิกเหลียวแลแล้วรักเอ๋ยที่เคยหมาย
ลมหายใจเปล่าเปลี่ยววันเดียวดาย
คือสมบัติชิ้นสุดท้าย..ได้ครอบครอง..
.....
21 สิงหาคม 2550 13:22 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
นี่คือหญิงบอบบางที่ช่างฝัน
เพ้อรำพันหวั่นไหวไปทุกหน
จมห้วงแห่งปรารถนาอารมณ์ตน
เที่ยวดิ้นรนคว้าไขว่ใจทะยาน
เสน่หาอาทรเข้าหลอนหลอก
จนช้ำชอกหัวใจเลือดแดงฉาน
วิบากกรรมซ้ำใส่ให้ทรมาน
เข้าฟาดฟันเข่นฆ่าไม่ปราณี
ตื่นจากฝันดื่มด่ำที่ล้ำอิ่ม
คราวหลงลิ้มรสรักไร้ศักดิ์ศรี
แถตัวลงด่าวดิ้นหมดสิ้นดี
แทบไม่มีหน้าสู้ต่อผู้ใด
แต่จำต้องข่มใจไม่แยแส
กลิ่นพ่ายแพ้เหยียดหยามที่ตามไล่
เมื่อชีวิตยังพร่างพรมลมหายใจ
ฉาบด้วยไฟแห่งพลัง..ยังต้องเดิน
..................................................
คนไร้ค่าที่ตามหาความผูกพัน
มีเพียงฝันที่มืดบอดตลอดกาล...
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
หน้าส่วนตัว
1117
