26 พฤษภาคม 2547 02:43 น.
ผู้หญิงคนนึง
บางทีความเงียบกริบ
ก็เข้ามากระซิบในใบหู
มองดูหน้าต่างพร่างพรู
คนเดินกรู่กันไปมา
ใครคือคน คนคือใครกันนัก
พาใจปักให้สับสนได้หักหนา
บางคนเดินเฉื่อยเย็นชา
บางคนเชิดหน้าเร็วไป
หลาชีวิตคิดค้นพ้นจิต
ทางลิขิตขีดเสนเดินไหน
เขาเลือกเดินก้าวทางไกล
แต่เราไม่ให้เกินตัว
เงียบกริบเงียบกริบอ่างนี้
ช่างสุขีดีนักพักหัว
วันวันเจอหน้าผู้คนพ้นตัว
ดีเลวชั่วมากหลากกอง
หาทางก้าวเดินไปทางหนึ่ง
ทางซึ่งหากก้าวเดินครั้งสอง
หากดีก็สมหมายปอง
ว่าจงรีบคิดก้าวไปให้ไกล
เวลาเดินติกติกติก
เข็มกระดิกนาฬิกาเดินใหญ่
สู่ดลกซเบอร์ให้ไกล
เท้าเดินเร่งรีบหาทาง
ไม่สายเกินแก้ปน่แท้
หากคิดไม่มีคำสายเพื่อสาง
กลับฟื้นทำดี.....ทุกทาง
ทุกจุดอุดรั่วมั่วทุกรู
ทางเดินที่สว่างแจ่มใส
ไม่มีใครให้เราปรึกษาน่าอดสู
มีแต่คนะระเยอะ....เฮอ ตู
ไม่หมูอย่างที่คิดแต่........ไม่ผิดทาง
เงียบกริบ...................ค้นหาทางเจอ
อย่าละเมอเพ้อเจ้อไปใหญ่.....โผงผาง
เลิกเล่นอะไรให้มีทาง
เทียนสว่างส่องแสงแล้วเอย
นับแต่นี้ไปเบรคกลอนไปก่อน
อ้อนวอนขอทางสว่างเอ๋ย
ทำจริงทุ่มอีกครั้งทรามเชย
หากอยู่เฉย....สำเร็จได้อย่างไรกัน
ขอเวลาไปทำงานแล้วนะ
ดีขึ้นจะเจอกันใหม่ให้สุขสันต์
นับต่อแต่นี้ตีสองหลังเงียบเฉียบพลัน
ยึดมั้น ...สู่จุดหมายใจตน
ไม่มีใครกตัญูไม่เป็นไร ......... ขอปิดทองหลังพระบ้างก็ดีเหมือนกัน กตัญญูรู้คุณคน เป็นสิ่งที่ดี ทำอะไร รับผิดชอบ แต่ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ จงดลบันดาลอย่าให้มีใครมาทำลายสมาธิอีกต่อไปเลย
สาธุ
24 พฤษภาคม 2547 07:49 น.
ผู้หญิงคนนึง
เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก
ต้องตรำตรากเรียนหนังสือลือฝึกฝน
สำเร็จได้ไปทำงานเพื่อเลี้ยงตน
ไปสู่หนทางที่ดีมีศรีกัน
พอเจอคู่มีบุตรบุตรีไซร้
โอ้ตั้งท้องรำไร เดือนฝัน
มัทั้งอ้อนแอ้นอื่นที่ไรไม่ค่อยทัน
หยุดคิดกันเรื่องอิสระผละใจตน
ยามลูกออกต้องเฝ้าป้อนน้ำนมจากอ้อมอก
ด้วยทารกไม่รู้โหน่เหน่ไหนให้เฝ้าถาม
เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจใยเกินความ
ผู้ชายนามน้ำเสียง........มาไม่เอาใจ
ใจใส่เขาใส่ตนพ้นเหตุผล
พาชอบกลพ้นความดีแล้วปรือไฉน
จากที่เคยบอกรัก...ทั้งครอบครัวหญิงไซร้
ไม่ใส่ใจอะไรมาทำกัน(เอาเค้ามาจากอ้อมอกพ่อแม่แต่ที่แท้ก็เลี้ยงไม่ได้เหมือนที่ดพ่อแม่เค้าเลี้ยง)
งานก็ต้องทำให้ลูกผูกติด..งทุกยามค่ำ
เป็นประจำ ทำอะไรเพื่อนผลักไส
นัดเรามาไปไม่ได้กลัวล้นใจ
ด้วยเหตุไม่มีใครดูแลลูกรักพลัน
ลูกเติบโตมาเป็นวัยรุ่นหนึ่ง
ให้ตะลึงพี่น้องแฟนยุ่งเกี่ยวก้าวก่ายฉัน
ลูกตัวเองไม่ไปหันดูแลพลัน
มาสอนให้ลูกฉันก้าวร้าวกันทำไม
สภาพแดล้อมของแฟนไม่ดีฉันไม่ว่า
ฉันออกมาพาตัวมุ่งงานไหน
อยู่อย่างสงบพบผู้คนที่ใช่ดีกว่าไป
เขาก็บอกเราไม่สนใจกัน
อะไรกันักหนาพาให้คิด
คนต่างจิตต่างใจบังคับกันให้แปรผลัน
ให้เป็นอย่างที่เขาต้องการพลัน
ต่อให้ลากไปกันใจไม่เอา
แม่ของลูกอย่างฉันรักถนอมจิต
ให้ฉันคิดทำทุกอย่างใครทำไหว
บ้านก็ฉัน รับลูก ผูกงานไป
กับข้าวไซร้ก็ฉัน พลันทำมา
ไม่สนใจเขาก็ไม่เป็นไร
ฉันสอนได้หากเขาเป็นเด็กดีที่เติบใหญ่
ในสังคมอาชีพดีความรู้ดีมีกันไป
อย่าได้มาแดกดันเหยียบซ้ำเติม
คนอย่างนี้ไม่อยากบอกใจแสนลึก
น้ำยิ่งนิ่งยิ่งลึกร้ายหนักหนาเสริม
ไม่อยากยุ่ง กลุ่มโลกร้ายนานาเดิม
คนจะพาเพิ่มหนีออกนอกประเทศกัน
ขอให้เมืองไทย มีคนดีบ้างอย่างที่คิด
บรรพบุรุษติดกับความดีมีให้เห็น
เป็นอนุสรณ์สอนใจให้อยู่เย็น
ไม่ยากเค้น เป็นบันได ....ให้ก้าวเดิน
23 พฤษภาคม 2547 01:37 น.
ผู้หญิงคนนึง
เพราะบางสิ่งเข้ามาทุกอณูในสมอง
เฝ้าเพ่งมองหนงสือรักตักหน้าหมอน
ทำไมเบื่อเบื่อ ไม่อยากอ่านแต่งแต่กลอน
บางทีถอนพิษไข้ได้จากใจ
หรือว่า ......เป็นที่ออกจากใจนี้
ต่อไปนี้อยากทำดี ให้สดใส
อยากกลับเป็น นักกีฬาเหมือนเก่า โอ้ในใจ
ไกลแค่ไหน ก้อยากเล่นเป็นกีฬา
ก่อนนอนนี้ ........หลายคนจะคิดเราเป็นอย่างไร
เราจะไม่แคร์ว่าเขาคิดภาษา
หากเราเปิดสื่อไม่ได้ ใช่เรื่องเวลา
เป็นเพราะว่า อาจไม่ดี ชีวาเอย
วินาทีนี้.........................อย่าคิดว่า ฉันไม่คิด
สมองต้องติดอยู่กับเวลาอันห่างเหิน
เธอไปไหนไปทำไรมัวแต่เพลิน
ฉันเฝ้าเกิน เวลา ไม่โกรธกัน
๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙
21 พฤษภาคม 2547 12:46 น.
ผู้หญิงคนนึง
ความรักก่อเกิดจาดธรรมชาติ
ให้เราพาดพิงกันฉันไฉน
หากความรักแท้นั้น ไม่อยู่ไกล
มิไดเป็นเจ้าของของใครนาน
เกิดมานี้ มีความดี รักเพื่อนมนุษย์
ใครดีสุดเก้บไว้บอกลูกหลาน
ว่าเขาดีอย่างไร อย่าไปพาล
ต่อว่าขาลว่าเสียใจเพราะ รักไม่เป็น
คนเรานั้น หากเกิดมาเป็นได้หลาย
เป็นทั้งเพื่อนข้างกาย ไม่เหงาหงอย
เป็นได้ทั้งสามีที่ตั้งตอาคอย
เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ดีมีสุขในครอบครัว
หากจะรักก็ต้องลืมคำว่าเสียใจ
เพราะ เราได้ อยู่โลก ใช่เท่าห้ว
โลกแสนกว้าง กางใหญ่ ไม่น่ากัลัว
love story ชัว ชัว ให้เห็นประจักษ์ตา
รักตนเองที่หนึ่งพึ่งนก่อน
หากได้สอนคนอื่นได้ตามภาษา
รักพ่อแม่ประดุษ ท่านเป็นพา
พระในหน้าหิ้งพระ จะกราบกราน
20 พฤษภาคม 2547 21:54 น.
ผู้หญิงคนนึง
หยาดหยดของน้ำในตาไหล
มาจากใจให้ใครคนหนึ่งถึงต่อสู้
ทุกสิ่งที่ ผ่านมา ขอเชิดชู
ไม่อดสู เพราะคนดี ในใจตน
ทุกสิ่งที่ออกมาจากตัวเขาเราเฝ้าคิด
สังวรณ์จิต เจ็บใจ ไม่สับสน
น้ำตายิ่งหลั่งรินออกมา จากใจตน
ให้คิดค้นหาทาง ช่วยในใจ
ทำไงดี ที่ให้เขา เห็นสำเร็จ
ไม่อาจเท็จคำพูด สุดที่ไหน
อยากให้เขามีความสุขสมในใจ
หากร่ำไห้เป็นน้ำตาออกมาพาชอบกล
อยู่คนเดียวเงียบๆท่ามกลาง แสงน้อย
น้ำตาค่อยออกมาไม่ให้เห็นตน
ไม่ให้ใครสบพบความยากเย็นผล
ขอพรคนใคร คุ้มครองท่านทุกค่ำคืน
เห็นใจเห็นใจ ไม่ไปไหน
แม้นต้องให้ ไกลกันบ้าง กายต้องฝืน
แม้นเจ็บไข้เท่าไร ไม่กล้ำกลืน
หากได้คืนกลับมา........พาเห็นใจ.
ลูกหลายคนเมื่อไหร่จะเห็นซึ้ง
เป็นที่พึ่งให้สำเร็จเสณ้จสมประสงค์ใหม่
หากลูกนี้มีความคิดไกลออกไป
ก็จะใช้ความเห็นใจ........ช่วย...กลับคืน
หน้าส่วนตัว
1306
