14 มกราคม 2554 00:05 น.
ผู้สัญจร
ไม่รู้ซิถ้าถามถึงความแค้น
มันอัดแน่นในอกแทบหมกไหม้
ภาพพี่น้องของข้าประชาไทย
ถูกเขาไล่ยิงยับจนลับลา
เห็นเลือดนองกองพื้นสะอื้นอก
ดุจนรกย้ำเตือนเป็นเพื่อนข้า
ข้าเห็นไทยฆ่าไทยในน้ำตา
ที่หยดมาท่วมในใจทุกคน
ข้าก็รักแผ่นดินถิ่นอาศัย
ไม่น้อยไปกว่าใครในทุกหน
ในเลือดข้าก็ไทยที่ใจทน
เลือดข้าข้นเข้มคลั่กดังปลักควาย
เมื่อพี่น้องของข้าถูกฆ่าทิ้ง
ข้าก็ยิ่งเจ็บปวดดังลวดหวาย
ฟาดกระหน่ำโบยข้าจนน่าตาย
เหลือแต่กายซากซบแทบกลบดิน
สักวันหนึ่งยังรอขออุทิศ
ก่อนชีวืตผุพังพลังสิ้น
จะทดแทนแผ่นฟ้าและธานิน
จนเลือดรินหลั่งหายทั้งกายใจ
ไม่รู้ซิถ้าถามถึงความแค้น
มันอัดแน่นในอกแทบหมกไหม้
ภาพทุกอย่างย้ำติดสนิทใน
ดุจเปลวไฟเผาจิตในนิทรา.....
--------------
หน้าส่วนตัว
1101
