17 ธันวาคม 2553 13:38 น.
ผู้สัญจร
เสียงสัญญาณเรียกเข้าเมื่อเขารับ
เสียงดังทับสายซ้อนที่อ้อนสาว
เสียงชราพร่าดังเป็นครั้งคราว
กับเรื่องราวน่าเบื่อเหลือระอา
เป็นถ้อยคำซ้ำซากไม่อยากรู้
ถ้อยคำดูเก่าเก่าไม่เข้าท่า
ความห่วงใยสายตรงที่ส่งมา
ไม่มีค่าที่ควรให้ชวนฟัง
เทียบกับเสียงน้องแก้วที่แว่วหวาน
แสนสะท้านในทรวงสู่ห้วงหวัง
เสียงฉอเลาะเพราะพริ้งดูจริงจัง
ประดุจดั่งธาราน่าภิรมย์
จึงตัดสายเสียงชราที่มาทับ
เพียงรอรับเสียงปลุกความสุขสม
ปล่อยน้ำเสียงสั่นพร่าให้ล้าจม
กับสายลมพรมพร่างจนห่างไกล...
ที่ปลายสายหญิงชราในตาหลับ
โทรศัพท์ในมือยังถือไว้
เบอร์ที่เห็นเด่นชัดเหมือนวัดใจ
เบอร์ที่ได้โทรหาในนาที
ก่อนความตายจะพรากไปจากโลก
ก่อนที่โชคกลั่นแกล้งหมดแรงหนี
ก่อนสิ้นลมโทรมาหาคนดี
กดเบอร์นี้แน่วแน่ก่อนแม่ตาย
-------------------
9 ธันวาคม 2553 22:03 น.
ผู้สัญจร
เมื่อกลับมาที่เก่าใจเศร้าหมอง
ความเรืองรองก่อนนี้อยู่ที่ไหน
ความอบอุ่นคุ้นเคยละเลยไป
เหมือนน้ำใสไหลผ่านกาลเวลา
เคยอยู่กันตรงนี้เคยมีรัก
ได้มาพักร่วมฝันถึงวันหน้า
ด้วยหัวใจที่อาบทราบศรัทธา
ยามสบตาต่างดูจนรู้ดี
เสียงหัวเราะเคยดังเมื่อครั้งก่อน
คำสั่งสอนตักเตือนฉันเพื่อนพี่
กาลเวลาลับเลือนเป็นเดือนปี
กลางราตรีที่เคยได้เผยใจ
ยี่สิบปีที่ผ่านคงนานนัก
ได้มาพักหลับตาเคยอาศัย
มาบัดนี้เงียบเหงาเศร้าฤทัย
คนจากไปใจดับดุจลับลา
คงเหลือซากความฝันในวันเก่า
วันที่เราร่วมกันสุขหรรษา
ที่เคยทุกข์สุขกันทุกวันมา
วันพร้อมหน้าไม่มีต่อนี้ไป
ซากความฝันวันนี้ไม่มีแล้ว
ไร้วี่แววเสาะหาวันฟ้าใส
ณ ที่นี่ทุกอย่างดูห่างไกล
ทิ้งหัวใจโหยหาให้พร่าเลือน.....
***********
หน้าส่วนตัว
1144
