24 มิถุนายน 2553 20:37 น.
ผู้สัญจร
ในฝันฉันเห็นศพเดินตบเท้า
ใต้ร่มเงาฟ้าแดงแสงสลัว
บนถนนลานกว้างไม่ห่างตัว
ความมืดมัวตอกย้ำเหมือนลำพอง
ในกลุ่มศพตบเท้าที่ก้าวถึง
มากกว่าครึ่งจำเพาะถูกเจาะสมอง
บางกะโหลกเปิดอ้าน้ำตานอง
บ้างร่ำร้องครวญครางเพราะวางวาย
มีหลายศพที่เห็นโดนเป็นชุด
แต่ละจุดเลือดหลั่งเหมือนดังคล้าย
สายธารหลั่งถั่งโถมชโลมกาย
แล้วเปลี่ยนหายเป็นเลือดถูกเชือดวาง
ศพเท็กซี่โดนที่หลังฝังสองนัด
เด็กจรจัดถูกยิงแล้วทิ้งขว้าง
หญิงชรานอนตายกายขวางทาง
ชายชรานอนห่างไม่ต่างกัน
ศพอาสาหญิงสาวปวดร้าวลึก
ความรู้สึกก่อนตายคงไหวหวั่น
อยู่ในเขตอภัยทานไม่นานวัน
แต่ฉับพลันชีวาต้องลาไกล
ศพทั้งหลายทำผิดคิดมิชอบ
ช่วยมาตอบคนตายคลายสงสัย
แล้วช่วยตอบญาติเขาให้เข้าใจ
โปรดช่วยให้ ในฝัน จากฉันที...
*************
23 มิถุนายน 2553 20:10 น.
ผู้สัญจร
หลับเถิดปวงประชา
ทหารกล้าจะคุ้มภัย
ไตรรงค์คือธงชัย
อยู่ในใจไทยทุกนาม
เสียชีพเสียชีวิต
ชื่อยังติดเลื่องลือตาม
นักรบในนิยาม
มิเกรงคร้ามแม้ยามใด
อาบเหงื่อทำเพื่อชาติ
แต่ไม่อาจจะผ่านไป
ล้านคนต้องจนใจ
เขาถูกใครมันลอบยิง
อินทรีเคยผงาด
กลับพลั้งพลาดถูกช่วงชิง
แล้วใครจะให้อิง
เป็นขวัญมิ่งประชาชน
นักรบแห่งกองทัพ
แม้ชีพดับไม่อับจน
ขัตติยะ สวัสดิผล
ให้ผู้คนค้นตำนาน
หลับเถิดทหารกล้า
เหล่าประชาจะสืบสาน
มุ่งมั่นปณิธาน
อุดมการณ์วิญาณไท
**********
9 มิถุนายน 2553 18:05 น.
ผู้สัญจร
หมวกสีเทาพี่ให้เพราะใจคิด
ด้วยพลาดผิดคิดกันว่าวันเกิด
บอกว่าให้ด้วยใจรู้ไว้เถิด
วันกำเนิดน้องพี่ยินดีจริง
พี่มอบหมวกให้กันในวันเกิด
ดูประเสริฐราคากว่าทุกสิ่ง
มอบด้วยใจมิตรภาพที่อาบอิง
ตัวน้องนิ่งรับหมวกเหมือนลวกมือ
วันเกิดที่น้องลงพี่คงเห็น
เป็นประเด็นลึกลึกพี่ยึดถือ
น้องไม่อยากให้ใครไปเลื่องลือ
ผลก็คือวันเกิดเกิดเปลี่ยนแปลง
พี่มาเห็นวันเกิดน้องเกิดเปลี่ยน
ใจพี่เพี้ยนว่าหลอกเที่ยวบอกแหล่ง
แต่ไม่หมดให้ใครใจระแวง
แล้วแสดงเหมือนว่าหนักหนาจัง
จึงเกิดความวุ่นวายภายในบ้าน
สังคมคร้านคนหลอกถูกตอกฝัง
ต่างสับสนอลหม่านใต้ม่านบัง
แต่พี่ยังเชิดหน้าหนักหนาจริง
หมวกสีเทาใบเล็กช่างเจ็บลึก
ความรู้สึกน้องเจ็บเก็บทุกสิ่ง
หมวกสีเทาใบนิดกลับติติง
ความผูกพันคงยิ่งจะดิ่งลง........
*******
2 มิถุนายน 2553 17:39 น.
ผู้สัญจร
หากแม้นหมายกลายกล้ำกลัวย่ำแย่
รักแต่แม่แดดวงเจ้าพวงอิ่ม
อยากชื่นชมพรมพร่างสองปรางชิม
ยามพักตร์พริ้มยิ้มให้เหมือนใยดี
อยากจะอยู่คู่เคียงก็เพียงเจ้า
พี่จะเฝ้าประคองอย่าหมองศรี
แม้เหลือบยุงลิ้นกัดพร้อมพัดวี
ทุกนาทีพี่อยู่เพื่อดูแล
แต่เจ้านางเนื้อนวลทำป่วนปั่น
กลับผลักดันฝันไกลจนพ่ายแพ้
จะประนมน้อมกรที่อ่อนแอ
อธิษฐานจิตแน่แด่แม่นาง
ให้แสงจันทร์ปันเงาที่เหงาลึก
ให้รู้สึกหวั่นไหวมีใจบ้าง
ให้สายลมพรมพริ้วเป็นริ้วบาง
พัดโอบร่างนงรามแม่ทรามเชย
ให้ราตรีมีดาวพราวกระพริบ
แอบกระซิบถ้อยคำที่จำเผย
ช่างไม่รู้หัวใจอะไรเลย
โอ้ ดาวเอ๋ยเอ่ยคำทุกค่ำคืน
หากแม้นหมายฟูมฟักเป็นรักแท้
จะแน่วแน่หนักแน่นเช่นแผ่นผืน
แม้หนักเบาเขลาขลาดไม่อาจยืน
แต่จะฝืนยืนร่างเคียงข้างนวล....
***********
1 มิถุนายน 2553 20:51 น.
ผู้สัญจร
ถือกำเนิดเกิดมาวันฟ้ามืด
หัวใจชืดชาชินจนสิ้นหวัง
ผู้สัญจรร่อนเร่ยังเซซัง
ไร้กำลังตั้งจิตก่อนปิดตา
เขียนตำนานสานผสมอารมณ์ศิลป์
ร่ายเพลงพิณรินหลั่งถึงฝั่งฟ้า
ร้อยลำนำคำกลอนก่อนจากลา
เช็ดน้ำตาลาโลกที่โศกตรม
แม้เดียวดายรายทางระหว่างฝัน
ผ่านคืนวันจันทร์ดับถูกทับถม
คลื่นกระหน่ำซ้ำซ้อนเหมือนซ่อนคม
หรือจะล้มก้มรับกับชะตา
ผู้สัญจรร่อนเร่แม้เซซวน
แต่อย่าด่วนชวนเมินจนเกินหน้า
ฝากบทกลอนกล่อมใจใครสักครา
ยามเหว่หว้าถาโถมจะโรมรัน
----------------
หน้าส่วนตัว
995
