10 กันยายน 2548 00:42 น.
ผู้ชายร้องให้
ดื่ม ดื่มเหล้าดื่มให้เมาดื่มให้เพ้อ
เพื่อ ลืมเธอที่ทำข้าร้องให้
ลืม ให้หมดดื่มให้ลืมเธอจากใจ
เธอ ที่ได้ลืมคำเคยสัญญา
ยกยกแก้วยกแก้วเพื่อลืมเศร้า
ยกให้เมาให้ลืมจิตคิดห่วงหา
ยกให้หนักให้ลืมเลือนคำสัญญา
ยกให้มากให้สุราพาลืมคน
ยกแก้วแรกบอกตัวเองว่าเลิกร้อง
ยกแก้วสองบอกตัวเองว่าเลิกสน
ยกแก้วสามบอกตัวเองว่าเลิกทน
ยกแก้วสี่บอกอีกอีกหนว่าเลิกกัน
แก้วห้าหกวังดับหัวใจเศร้า
เจ็ดแปดเก้าหวังดับที่เคยฝัน
แก้วที่สิบหวังดับเวลาที่เคยอยู่ร่วมกัน
แก้วสิบเอ็ดนั้นหวังว่าคงลืมเธอ
แต่สุดท้ายกลับหักห้ามใจไม่ได้
มันร้องให้ร้องให้อยู่เสมอ
มันยังรักยังรักยังรักเธอ
มันยังเพ้อเพ้อถึงเธอทุกคืนวัน
9 กันยายน 2548 23:30 น.
ผู้ชายร้องให้
ความรักเป็นเพียงเพี้ยง พรรณนา
สักแต่กล่าววาจา บอกอ้าง
ลับหลังเพียงพ้นตา ทำอีก อย่างแฮ
เจ็บนี้ช่างอ้างว้าง เพราะเชื่อ คำคน
สายชลว่าเลี้ยวลดและคดเคี้ยว
ยังมิอาจจะปีนเกลียวหัวใจหญิง
ปากพร่ำบอกว่ารักตัวข้าจริง
แต่กลับทิ้งให้ข้าเศร้าเหงาอุรา
เหลือเพียงความเหงาเศร้าไว้เป็นเพื่อน
กับดวงเดือนดวงดาวบนเวหา
ที่คอยปรอบตัวข้าทุกเวลา
บรรเทาแผลในอุราให้ลดลง
ต่อแต่นี้ตัวข้าขอเสพเหล้า
เอาความเมาดับไฟรักเป็นผุยผง
หากได้เมาตัวข้าคงได้ปลง
ตัวข้าคงทำใจได้ซักที
แต่ยิ่งดื่มยิ่งเมาก็ยิ่งเศร้า
คนเมาเหล้าใจเมารักไร้ทางหนี
หวังดื่มเหล้าเพื่อพักใจให้หายดี
แต่ตอนนี้เมาทั้งตัวและหัวใจ
เพราะตอนรักใช้ชีวิตทั้งชีวิต
ไม่เคยคิดจะเผื่อใจให้คนไหน
บัดยามลืมคนที่ข้ารักหมดใจ
คงต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อลืมเธอ
หน้าส่วนตัว
2676
