8 สิงหาคม 2548 09:11 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
หลังจากที่รุ่นพี่ปล่อยให้รุ่นน้องกลับบ้านได้ ในเวลานั้นก็เย็นมากแล้ว แต่รุ่นพี่ก็ยังอยู่ต่อเป็นกลุ่มประชุมกันว่าพรุ่งนี้จะรับน้องยังไงกันดี "พรุ่งนี้วันสุดท้ายของวันรับน้องแล้วนิ เราจะทำอะไรกันดี"รุ่นพี่ชื่อโต้งพูดออกมา "งั้นพรุ่งนี้เราจัดบายศรีกันดีม่ะ" รุ่นพี่ชื่อสองเสนอออกมา "ดีๆน้องๆจะได้ประทับใจ" "งั้นตกลงตามนี้นะ ป่ะกลับบ้านกันเถอะ" โต้งพูดกับเพื่อนๆ ทันใดนั้นก็มองไปเห็นรุ่นน้องชื่อนายพายุเลยถามไปว่า "นี่นายพายุทำไมยังไม่กลับอีก" "ผมไปหาเพื่อนที่เอกดนตรีมาครับ กำลังจะกลับแล้วครับพี่โต้ง" "พรุ่งนี้อย่ามาสายล่ะนายพายุ" "ครับพี่" แล้วพายุก็เดินไปที่ป้ายรถเมล์ ก็ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง "นั้นมันน้ำฝนนิ" พายุก็เดินเข้าไปถาม "นี่น้ำฝนทำไมเธอยังไม่กลับอีกล่ะ" "เออคือว่าฉัน" "เออทำไมล่ะ" พายุถาม "คือฉันกลับไม่ถูกแล้วฉันก็ไม่รู้จะขึ้นรถเมล์สายอะไรด้วย น่าอายจัง" น้ำฝนตอบ "จริงหรือ ไม่น่าเชื่อ แล้วบ้านบ้านเธออยู่ไหนล่ะ" "บ้านเราอยู่ปทุมธานี" "เราก็อยู่ปทุมเหมือนกัน" "จริงเหรอพายุ" "จริงสิ" "ป่ะน้ำฝนเดี๋ยวกลับกับเราแต่ต้องข้าไปขึ้นฝั่งโน้นกัน" "ฝั่งวัดราชาเหรอพายุ" "ใช่ๆ ระวังรถนะน้ำฝน" "แล้วเราต้องขึ้นรถเมล์สายอะไรล่ะ" "สาย 33 รถเมล์สายมรณะ ต่อเดียวถึงปทุม" "ฟังดูก็น่ากลัวแล้ว" "นั้นไงน้ำฝนรถมาแล้ว" แล้วทั้งคู่ก็นึ้นรถเมล์ "โชคดีจังน้ำมีที่ว่างพอดีเลย" หลังจากที่ขึ้นรถเมล์ทั้งพายุแล้วน้ำฝนก็นั้งคุยกัน โดยพายุถามน้ำฝนว่า......
"น้ำฝนทำไมเธอถึงกลับไม่ถูกล่ะทั้งที่บ้านเธอก็อยู่ที่ปทุม" "คือเราเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ไม่กี่วันเอง " "แล้วเธอมายังไงล่ะเมื่อเช้า" "ที่บ้านมาส่งอ่ะ แต่เราอยากลองกลับเองดูบ้าง" "คราวนี้ก็ไปกลับถูกแล้วสินะ" "จ๊ะ" "แต่ตอนขาไปต้องขึ้นรถเที่ยวตี5นะ" "ทำไมล่ะ" "ก็ถ้าออกช้ารถติดไงน้ำฝน" "เข้าใจแล้ว"
"พายุวันนี้เราขอโทษด้วยนะ" "เรื่องอะไรเหรอน้ำฝน" "ก็ที่พูดจาไม่ดีกับเธอไงวันนี้" "ไม่เป็นไรหรอก เราก็ต้องขอโทษน้ำเหมือนกันนะ" แล้วทั้งคู่ก็คุยกันจนถึงปทุมสุดสาย น้ำฝนบ้านน้ำฝนอยู่ตรงไหนอ่ะ" "เดินไปนิดเดียวก้ถึงแล้ว แล้วนายล่ะพายุ" "เราต้องนั้งรถต่อไปอ่ะ บ้านเราอยู่ก่อนถึง สามโคก" "อืม" "แล้วพรุ่งนี้ไปหร้อมกันไหมน้ำฝน" "ไปสิพายุเราจะได้มีเพื่อนคุย" "งั้นพรุ่งนี้เจอกันตี 5 ที่ท่ารถนะ" "ได้สิพายุ อย่าสายนะ" "งั้นเราไปก่อนนะน้ำฝน" "บายนะ" แล้วทั้งคู่ก้แยกย้ายกันกลับบ้าน ...
"สวัสดีค่ะแม่" "ทำไมเพิ่งกลับถึงบ้านล่ะลูก" "พอดีหนูกลับไม่ถูกค่ะแต่เจอเพื่อนอยู่ปทุมเหมือนกันก้เลยโชคดีค่ะ" "เพื่อนที่ไหนเหรอลูก" "เพื่อนที่เรียนเอกเดียวกันค่ะแม่" "งั้นเดี๋ยวลูกขึ้นไปอาบน้ำ แล้วลงมาทานเข้านะ แล้วก็รีบเข้านอน พรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้านิ" "ค่ะแม่" หลังจากที่น้ำฝนทำอะไรเสร็จหมดแล้วก็เข้านอน ...
เวลา 05.00 น. "รอนานไหมพายุ" "ไม่นานหรอกเราก้เพิ่งมาถึงเหมือนกัน ไปกันเถอะน้ำฝนออกช้ารถจะติด" "รถไม่ติดก็วิ่งไม่ได้สิพายุ.อิอิ" "น่านเล่นมุขแต่เช้าเลยนะ" แล้วทั้งคู่ก็เดินทางไปเรียนเวลา 7.00 น. ก็ถึงสถาบัน "นี่พายุเราไม่ถึงเช้าไปเหรอ" "ไม่หรอกน้ำฝนเราจะได้มีเวลากินข้าวไงแล้วก็มีเวลาทำธุระส่วนตัว" "จ้าๆๆ" "เราไปที่โรงอาหารกัน" แล้วทั้งคู่ก็ไปทานข้าวด้วยกัน จนใก้ลถึงเวลาที่รุ่นพี่นัด "น้ำฝนเราไปกันเถอะ" แล้วทั้งคู่ก็เดินไปตึกครุศาสตร์ จนรุ่นพี่เห็น 2 คน .เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ
4 สิงหาคม 2548 13:00 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
รับน้องใหม่
"เร็วๆครับน้องๆ เดินให้เป็นระเบียบด้วยนะครับ เอ้าหยุด .. น้องครับต้องนี้เป็นจุดที่สำคัญที่สุดของสถาบันราชภัฎสวนสุนันทาแห่งนี้ เป็นรูปปั้นของพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ หรือที่เรียกกันว่า "เนินพระนาง" เป็นสถานที่ที่ศักสิทธ์ และน้องให้ทุกคนที่เข้ามาจะต้องมาฝากตัวเป็นลูกของพระนาง พวกเราทุกคนจะเรียกพระนางว่าแม่ ..เดี๋ยวตอนเย็นเราจะมาไห้วแม่กัน เอ้าๆๆเดินต่อไป ที่ตรงข้ามนั้นเรียกว่า หอประชุมสุนันทานุสรณ์ ข้างบนจะเป็นห้องประชุม ข้างล่างจะเป็นโรงอาหาร ตรงนั้นเป็นตึกอธิการ นั้นโรงยิมพละศึกษา ตรงนั้นสำนักกิจการนักศึกษา นี่หอประชุมช่อแก้ว ห้องสมุด ที่เห็นตึกใหญ่ๆเรียกว่า โรงแรมแก้วเจ้าจอม ใก้ลจะเที่ยงแล้ว น้องๆไปทานข้าวกันได้ เจอกันที่ตึกครุศาตร์ 13.00 น. ใครมาสายจะโดนซ้อม "เข้าใจไหมครับ" "เข้าใจครับ,ค่ะ" ดีมาก ไปได้ครับ "นี่นายพายุ" "ครับพี่" "ดูแลน้ำฝนดีๆด้วยนะ" "ครับ" และหลังจากนั้นพายุกับน้ำฝนก็เดินไป
"นี่นายพายุนายอย่าเดินเร็วได้ไหม"
"เธอก็อยาเดินช้าสิ"
"เดี๋ยวๆฉันจะเดินไปตรงนั้น" "แต่ผมจะไปทางนี้นะ"
"ก็ได้งั้นเราแยกกันไป" "ตกลง"
"โอ้ยๆๆ นี่นายพายุฉันฉันเจ็บนะ" "ทำยังก่ะผมไม่เจ็บนั้นล่ะแม่คุณวิ่งไปได้" หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินไป ทะเลาะกันไป
"นี่ๆๆ สอง แกว่าไอ้คู่นั้นมันจะทะเลาะกันอีกนานม่ะ" ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันว่ามันบ้าทั้งคู่" รุ่นพี่คุยกัน
หน้าตึกครุศาสตร์ น้องๆมากันครับหรือยังครับ "ยังค่ะ" เหลือกอีก10 นาที น้องนั้งให้เป็นระเบียบนะครับ บ่ายโมงแล้วดูเพื่อนๆซิว่าใครยังไม่มา "คู่เดิมครับ"
"นี่น้ำฝนเธอเดินให้มันเร็วหน่อยสิ บ่ายโมงๆแล้วนะ" "ก็นายนั้นล่ะที่ช้าแถมยังเรื่องมากอีก" "นี่เธอว่าใคร" "ใครอยากรับก็รับไปสิ"
"นี่น้ำฝน พายุจะเดินให้ถึงพรุ่งนี้หรือไงเร็วๆเห็นไหมเพื่อนๆรอพวกเธออยู่" "ครับๆๆๆ" "ฝากไว้ก่อนน้ำฝน" "แล้วรีบมาเอาคืนไวๆล่ะ"
เอาล่ะครับน้องเราจะทำโทษกับคนที่มาสายยังไงดีครับ " "เต้นไก่ย่างครับพี่" น้องๆคนไหนเห้นด้วยตบมือดังๆครับ "เสียงตบมือดังสนั่น"
ไก่อย่างพร้อม 3 4 ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูกไม้เสียบจ๊าก มันจะถูกไม้เสียบจ๊าก เสียบปีกซ้าย เสียบปีกขวา ร้อนจริงๆๆ "เอาล่ะน้องทั้ง2คนไปนั้งที่ได้
ต่อไปเราจะมาทำความรู้จักกัน โดยพี่จะแนะนำตัวเองก่อน "พี่ชื่อโต้งครับ" "พี่ชื่อสองค่ะ" "พี่ชื่อเสกครับ" "พี่ชื่ออึ่งค่ะ" "พี่ชื่อน้อยค่ะ" จนหมดทุกคน
คราวนี้ตราน้องๆแนะนำตัวเองครับ คนแรกแถวที่ 1 ออกมา ชื่อเอิร์ธครับ ชื่อเบิ้ลค่ะ ชื่อเจี๊ยบค่ะ ชื่อป๊อกครับ ชื่อก้อยค่ะ ชื่อเบิร์ดครับ ชื่ออุ้มค่ะ.....จนเหลือ2คนสุดท้าย เอาล่ะ 2 คนนี่ไม่ต้องแนะนำตัวกันแล้ว เพราะเพื่อนๆคงรู้จักกันหมดแล้ว นายพายุกับน้องน้ำฝน เดี๋ยวเราจะไปไห้วแม่กัน น้อยๆเอากุหลาบมาแจกน้องๆด้วย สองขอธูปด้วยนะ น้องขอพรจากแม่ให้แม่คุ้มครองเรานะ ลืมบอกไปถ้าน้องจะมาไห้วแม่นะครับให้ใช้ดอกสีชมพูนะครับ เอาล่ะไห้วเสร็จแล้วไปรวมกันที่เดิมครับ น้องๆทุกคนพรุ่งนี้เจอกัน 9.00 น. ครับใครมาช้าจะโดนทำโทษ โดยเฉพาะ นายพายุกับน้องน้ำฝน ถ้าน้องทั้งสองคนคนใดคนหนึ่งมาสายเชือกเชื่อมสัมพันธ์ก็จะมาอยู่ที่น้องอีก "อะไรนะพี่ ทำแบบนี้ได้ยังไง" "นี่นายพายุนายอย่ามาสายล่ะ" "เธอนั้นล่ะที่อย่ามาสาย" "พอๆหยุดทะเลาะ เดี๋ยวจะเอาเชือกออกให้" รุ่นพี่พูด กลับบ้านได้ครับเจอกันพรุ่งนี้..โชคดีครับทุกคน
2 สิงหาคม 2548 15:05 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
ณ. มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา ...เอ้าๆๆๆยินดีตอนรับน้องใหม่ทุกๆท่านนะครับ ใครอยู่ที่คณะไหนก้ไปรายงานตัวที่คณะที่ท่านอยู่ ถ้าไปไม่ถูกก็มาถามรุ่นพี่ได้นะครับ ในขณะนั้นเองก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งด้วยความรีบร้อน "ไม่ทันแน่ๆ" และเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอวิ่งไปชนผู้ชายคนหนึ่ง "นี่นายเดินยังไงทำไมไม่ดูทางมั่งเลย" "เออ" ผู้ชายคนนั้นจะพูดออก "ฝากไว้ก่อนนะ คนยิ่งรีบๆอยู่" "อ่า" แล้วผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งหายไป ผู้หญิง อะไรปากจัดฉิปหาย ผู้ชายคนนั้นคิดในใจแล้วเดินส่ายหน้า มาถึง คณะครุศสาตร์ นายภาณุพงษ์ "มาครับ" ต่อไปนะ นางสาวน้ำฝน "มาค่ะๆๆๆ" นี่น้องมาสายนิออกมายืนข้างนอก "ค่ะ" จากนั้นรุ่นพี่ก็เช็คชื่อ คนสุดท้ายแล้วนะ "นายพายุ" " มาจ้าๆๆๆ " เสียงมาแต่ไกล "มาแล้วอยู่ไหน" "นี่จ้า" น้องมาสายออกไปชื่อกับน้องผู้หญิงคนนั้น "นี่นายอีกแล้วเธอ ทำไมฉันเจอนายฉันถึงซวยตลอดด้วยนะ"น้ำฝนพูดเบาๆ
"ผมต่างหากที่ต้องพูดประโยดนี่"พายุตอบกลับไป
"นายกล้าพูดแบบนี้กับฉันได้ไง"
"ทำไมผมจะพูดไม่ได้ละ เมื่อกี่คุณวิ่งชนผมไม่ขอโทษแล้วยังมาว่าผมอีก"
"นี่ๆๆทะเลาะอะไรกัน ยังไม่เข็ดอีกเหรอ พวกเธอนี่จริงๆ"รุ่นพี่พูดออกมา
เอาละครับน้องๆต่อไปเราจะมาทำโทษกันกับคนที่มาสาย เราจะให้ทำอะไรกันดี น้องชื่อพายุกับน้ำฝน ใช่ไหมครับ "ครับ" "ค่ะ" ชื่อโครตเข้ากันเลย น้ำฝนกับพายุ เอาล่ะๆ พี่จะทำโทษน้องด้วยการ สองๆๆ เอาเชือกมาให้หน่อย ในเมื่อพวกเธออยู่ในคณะเดียวกันยังทะเลาะกัน พี่ก้จะทำโทษเธอทั้ง 2 คน ด้วยเชื่อเส้นนี้ เรียกว่าเชือกเชื่อมความสัมพันธ์ โดยการผูกข้อมือเธอทั้งสองไว้ด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน พวกเธอจะได้สามัคคีกัน แต่ถ้าจะเข้าห้องน้ำบอก พี่จะแก้ให้ สองผูกมือน้องทั้งสองคน
"พี่ทำกับหนูแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ" น้ำฝนพูดออกมา
"ใช่ พี่ทำกับผมแบบนี้ไม่ได้ ผมไม่ยอมอยู่ติดกับยายน้ำฝนหรอก ผุ้หญิงอะไรปากจัดจะตาย" พายุพูดออกมา
"นี่นาย นายว่าใคร"
"พวกเธอทั้ง2หยุดเถียงกันได้แล้ว" รุ่นพี่พูด
"สองลงมือผูก" ได้ๆๆ
เอาล่ะครับน้องๆ เดี๋ยววันนี้พี่จะพาทัวร์ให้ทั่วสถาบันเลยนะครับ สองๆๆ ผูกสองคนนั้นเสร็จยัง "เสร็จแล้ว" เอ้า พวกเราไป...
โปรดติดตามตอนต่อไป
23 พฤษภาคม 2548 13:23 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
หลังจากที่ท่านประท่านได้เสนอให้สองคนไปศึกษารายละเอียดเกี่ยวกับสินค้าตัวใหม่ ที่โอ๋เป็นคนเสนอแต่พิชัยเป็นคนค้าน ก็มาถึงวันที่จะต้องประชุมกันอีกครั้ง ตอนนี้ห้องประชุมก้มาพร้อมกันทุกคนยกเว้น โอ๋ "อีก 15 นาทีถ้าคุณกาญจนาภรณ์ไม่มาเราก็เริ่มประชุมกันเลย" ท่านประท่านกล่าวออกมา ในเวลาไม่นานโอ๋ก็มาถึง และกล่าวขอโทษทุกๆคน "เอาล่ะเราเริ่มประชุมโดยดีกว่า"ท่านประธานพูดออกมา
"ไหนคุณวิชัยลองเสนอรายละเอียดมาซิว่าเป็นยังไง"ท่านประธานถาม
"ครับ.. ผมได้ศึกษารายละเอียดแล้วว่าถ้าเราช่ายวัตถุดิบตัวนี้เราจะสามารถลดต้นทุนในการผลิตได้ถึง 30เปอร์เซ็นต์"
หลังจากนั้นวิชัยก็อธิบายรายละเอียดต่างๆให้กับที่ประชุมได้ฟังกันจนเวลาผ่านไป1 ชั่วโมง ..
"รายละเอียดของผมก็มีเท่านี้ล่ะครับ" พิชัยกล่าวเมื่อจบการรายงาน
"ขอโทษนะครับท่านประธาน แล้วของคุณโอ๋ล่ะครับ ผมอยากฟังรายละเอียด" สมคิดกล่าว
"ว่าไงลูกพร้อมหรือยัง"...พ่อโอ๋พูดออกมามาเบาๆ
"พร้อมค่ะหนูไม่ยอมน้อยหน้านายวิชัยนั้นหรอก"โอ๋ตอบกลับเบาๆ
หลังจากนั้นโอ๋ก็อธิบายรายละเอียดให้กับที่ประชุมได้ฟัง ซึ่งก็ดีไม่น้อยกว่าที่วิชัยเสนอออกมา จนทำให้การประชุมผ่านไปหลายชั่วโมง แต่ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะตัดสินเรื่องฝ่ายไหน อยู่ๆก็มีคนเสนอ ออกมา "ผมขอแสดงความคิดเห็นครับ" "ว่ามาคุณสรายุทธ" ท่านประธานถาม
"ผมคิดว่าถ้าเราตัดสินใจกันไม่ได้เราก็ให้ทั้งคุณโอ๋แล้วก็คุณวิชัย ช่วยกันคิดเพื่ออาจจะออกมาดีกว่าที่ทั้ง2เสนอก็ได้" สรายุทธเสนอออกมา
"เอาๆๆ ใครเห็นด้วยก็ยกมือขึ้นล่ะกัน"..ท่านประธานพูดออกมา
จนในที่สุดมติในที่เป็นเห็นชอบตามความคิดที่นายสรายุทธเสนอออกมา แต่ดูทั้งคู่ไม่ค่อยเห็นชอบกันเท่าไหร่ ท่านประธานเลยพูดออกมา"เดี๋ยวหลังจากการประชุมเดี๋ยวคุณพิชัยกับคุณกาญจนาภรณ์อยู่พบผมก่อนนะ" และท่าประธานก็กล่าวปิดการประชุม...
ตอนนี้ในห้องประชุมก็เหลือกันทั้งหมด 3 คน จนท่านประพูดออกมา
"ไง..ทั้งสองคนจะร่วมงานกันได้ไหม"
"ไม่มีทางหรอกค่ะคุณพ่อหนู่ไม่ร่วมงานกับนายวิชัยเด็ดขาด"..โอ๋พูดออกมา
"ยังก่ะจะมีใครอยากร่วมงานกับคุณหรอก เอาแต่ใจก็เอาแต่ใจ แล้วก็ไม่เหตุผล " ..วิชัยพูดออกมา
"คุณพ่อ นายนี่ว่าหนู หนู่ไม่ยอม" ..โอ๋พูดด้วยความโกรธ
"นี่คุณโอ๋ คุณโตแล้วนะเลิกเอาแต่ใจซ่ะที"..วิชัยพูดว่า
"นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน"..โอ่พูดออกมา
"เค้า.ก็พูดถูกนะโอ๋" ..พ่อโอ๋พูดออกมา
"คุณพ่อไม่เข้าข้างโอ๋"
"พอๆๆฟังผมบ้าง ผมอยากให้ทั้งสองคนร่วมงานกันได้ไหมถือว่าเพื่อบริษัท ว่าไงคุณวิชัย"
"ผมยังไงก็ได้ครับท่านประธาน"
"แล้วลูกล่ะโอ๋ ทำได้ไหม"
"ไม่มีทางหรอกค่ะ โอ๋ไม่ทำงานร่วมกับนายนี่เด็ดขาด"
"คุณวิชัยกลับไปก่อนก็ได้ครับเดี๋ยวผมพูดกับลูกผมเอง"
"ครับงั้นผมลาล่ะครับท่านประธาน สวัสดีครับ"
"สวัสดี"
หลังจากที่วิชัยกับไปทั้งสองพ่อลูกก็ทะเลาะกันจนในที่สุดพ่อโอ๋ก็พูดออกมา
"พ่อถือว่าเป็นคำสั่ง"
"คุณพ่อ"
"ลูกโตแล้วนะ อย่าทำตัวเป็นเด็กได้ไหม"
"แต่"
"ไม่มีแต่ แยกแยะให้ออกว่าอันนั้นเรื่องส่วนตัวอันไหนเรื่องงาน"
"ค่ะคุณพ่อ หนูถือว่าทำเพื่อบริษัทล่ะกัน"
"พ่อขอโทษนะที่ต้องพูดแรงขนาดนี้"
"ค่ะหนูเข้าใจ"
"แล้วเราจะได้เห็นดีกันนายวิชัย".โอ๋คิดในใจ
ณ.ร้านอาหารมีเสียงโต้เถียงกันขึ้นที่โต๊ะที่วิชัยกับสรายุทธนั้ง
"ไอ้ยุทธ แกจะเสนอทำไมว่ะแบบนี้" ..วิชัยพูด
"เอาน่าข้าขอโทษ แต่ก็ดีแกจะได้ใก้ลชิดกับคุณโอ๋"
"แกก้รู้ว่าข้ากับเค้าไม่ถูกกันแกก็๋ยังจับมาให้ข้าทำงานร่วมกันอีก"..วิชัยพูด
"กินๆๆๆดีกว่าแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ทำใจเถอะเอ็ง"
"จำไว้นะไอ้ยุทธ"
หลังจากวันนั้น ทั้งโอ๋และพิชัยก็ร่วมงานกันและก็มีปัญหากันไม่เว้นแต่ละวันเพราะความเอาแต่ใจของโอ๋จนในที่สุดก็เกิดเรื่องขึ้น
โปรดติดตามกันต่อไป
19 พฤษภาคม 2548 11:02 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
พระอาทิตย์ชึ้นจากฟ้า แสงแดดส่องลงมาบนพื้นดิน เช้าวันใหม่เริ่มขึ้น ณ.สวนสาธารณะ มีผู้คนมาออกกำลังกายกันตอนเช้า มีทั้งวิ่ง มีทั้งเดิน รำมวยจีน เล่นโยะคะ ขี่จักรยาน และอีกมากมาย ในหมู่นั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งได้มาออกกำลังกาย ผู้หญิงคนนั้นชื่อ กาญจนาภรณ์ หรือ โอ๋ อายุ 25 ปี เป็นนักธุกิจสาวสวย จบปริญาโทจากเมืองนอก ที่บ้านเป็นมหาเศรษฐี นิสัยส่วนตัวเป็นคนดื้อ เอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล แต่เป็นคนที่มีเมตตา ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น....
"ค่ะ คุณพ่อ"
"อย่าลืมนะลูก วันนี้มีประชุมที่บริษัท"
"ค่ะ เดี๋ยวหนูกำลังจะกลับแล้วค่ะ"
"เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะลูก"
"ค่ะ"
หลังจากที่โอ๋วางโทรศัพท์ ก็กลับบ้านเอาน้ำแต่งตัวเตรียมตัวมี่จะเข้าไปที่บริษัท "เสร็จยังลูก" พ่อถามโฮ๋ "ค่ะๆเสร็จแล้ว
"อะไรกันเนี้ย2พ่อลูกคู่นี้ยังไม่ออกไปทำงานอีก" แม่โอ๋พูดขึ้นมา "ไปแล้วค่ะแม่ เร็วๆสิค่ะคุณพ่อ" แล้วทั้งคู่ก็อออกไป
ณ. บริษัทตึกใหญ่โตใจกลางเมืองกรุงเทพ สองพ่อลูกเดินเข้ามาที่บริษัท เสียงทักทายจากพนักงานก็ดังขึ้น สวัสดีครับท่านประธาน" "สวัสดีค่ะคุณโอ๋" สองพ่อลูกยิ้มแล้วก็ทักทายกลับไป แล้วก็เดินเข้าลิฟทขึ้นไปข้างบน พอถึงชั้นบน ทั้งคู่ก็เดินไป "สวัสดีค่ะท่านประธาน" "สวัสดีคุณลัดดา" "ไงค่ะคุณโอ๋วันนี้แต่งตัวสวยจัง" ลัดดาพูด "ชอบคุณค่ะ"โอ๋ตอบกลับไป "ท่านประธานได้เวลาประชุมแล้วนะค่ะ" "ผมกำลังจะไปแล้ว ไปกันได้แล้วโอ๋"
หลังจากที่ทั้งคู่เข้าประชุม ก็ได้ประชุมกันเรื่องที่จะผลิตสิ้นค้าตัวใหม่โดย คุณกาญจนาภรณ์เป็นคนเสนอ ซึ้งได้อธิบาย ว่าถ้าทำได้จะทำให้ยอดขายของบริษัทเพิ่มขึ้น ซึ่งท่านประธานก็พูดขึ้น มีใครจะเสนออะไรไหมครับ ถ้าไม่มีผมก็จะถือว่าเรื่องนี้ผ่าน ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขึ้นมา "ผมขอเสนอครับ" "ว่ามาคุณวิชัย"
"ตามที่คุณโอ๋ได้เสนอมานะครับ ผมคิดว่าต้นทุนการผลิตมันสูงเกินไป" วิชัยกล่าว
"มันสูงยังไงล่ะคุณวิชัย" ท่านประธานถาม
"ผมคิดว่าอันไหนที่ประเทศไทยเรามีเราน่าจะใช้ตรงนี้มากกว่าดีกว่าที่จะสั่งของจากเมืองนอกมาทั้งหมด" วิชัยตอบ
"ก็จริงนะ งั้นเอาเป็นว่าเรื่องนี้พักไว้ก่อนแล้วกันวันนี้ปิดการประชุมก่อนล่ะกัน"ท่านประธานพูด"
หลังจากที่ประชุมเสร็จ เสียงโอ๋ก็พูดขึ้น
"พ่อทำไมยังผ่านเรื่องของโอ๋ล่ะค่ะ"
"ที่คุณวิชัยเค้าพูดมันก็ถูกนะลูก"
"แต่โอ๋จะเอาแบบนี้ โอ๋ไม่ยอม"
"อย่าเอาแต่ใจตัวเองสิลูก เราทำธุรกิจนะ"
"ไม่สนล่ะโอ๋จะเอาของโอ๋แบบนี้"
"งั้นก็ลองให้คุณวิชัยเอาแบบมาเสนอก่อนล่ะกันจะได้ตัดสินใจว่าอันไหนดีกว่า"
"แต่คุณพ่อต้องเข้าข้างโอ๋นะ"
"ได้แต่ต้องอยู่ในมติที่ประชุมนะ"
"พ่อจะไปทำงานต่อแล้ว ลูกก้ไปทำงานของลูก"
"เราจะได้เห็นดีกันนายวิชัย" โอ๋พูดแบบเจ็บใจ
ณ.ห้องทำงานของนายวิชัย "ทำไมต้นทุนของคุณโอ๋มันถึงแพงแบบนี้เนี้ย" วิชัย บ่นกับตัวเอง..
วิชัย หนุ่มหล่อ ตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายผลิต อายุ25 ปี นิสัย เป็นคนสนุกสนาน เอาใจใครไม่เป็น เป็นคนตรงๆ ใครๆในบริษัทก็รัก แต่จะมีคนที่ไม่ชอบอยู่คนเดี๋ยวคือคุณโอ๋ เรื่องราวจะเป็นยังโปรดติดตามตอนต่อไป...
หน้าส่วนตัว
682
