5 ธันวาคม 2544 14:09 น.
ผู้ชายคนเดิม
โลกแห่งความรัก
ไม่ยากนัก..ที่ใครจะลองค้น
ก่อนอื่น..ต้องประกอบด้วยใจของสองคน
พร้อมด้วยความอดทน..ต่างเห็นคุณค่ากันและกัน
อยากบอกว่า รัก ไม่ได้สวยงามเสมอ
บางทีความรัก เพียงสิ่งเพ้อ..ของภาพฝัน
บางครั้ง..รักก็เป็นได้มากกว่ากำลังใจของความผูกพัน
จะงดงามหรือไม่นั้น..ขึ้นอยู่กับเวลาและวันของสองใจ
... เรื่องราวของคนสองคน กับความรัก...และเวลา
5 ธันวาคม 2544 13:55 น.
ผู้ชายคนเดิม
รู้สึกไหมว่า..ระยะทางที่ไกลห่าง
และความอ้างว้าง..มักจะคู่กันเสมอ
ยามใดที่เราปล่อยใจให้พลั้งเผลอ
ความเหงา -ความคิดถึงจะผ่านมาให้เจอ..ทุกครั้งไป
วันนี้เราต่างไกลกัน
แต่แค่ได้รู้ว่าเธอคิดถึงฉัน..ก็สุขเป็นไหน-ไหน
ฉันเอง..ยังห่วงและคิดถึงเธอมากกว่าใคร
ช่วยกันนะ..ช่วยกันลบความเหงา-ความอ้างว้างของใจ..
.....ให้หมดไปซะที...
* ..ครั้งนึง..ที่อยากได้กำลังใจ..
5 ธันวาคม 2544 13:26 น.
ผู้ชายคนเดิม
ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี
กับภาพเดิม-เดิมที่เคยมีกัน..วันก่อนนั้น
ทั้งที่ตอนนี้..ไม่มีแล้วกับความผูกพัน
ยิ่งกลับรู้สึกไหว่หวั่น..เมื่อนึกถึงมันขึ้นมา
หรือนี่คือ ตะกอนความรัก..ใช่ไหม
ที่หลงเหลืออยู่..ทำให้อ่อนไหว-อ่อนล้า
ภาพ..ที่ฉันไม่อาจลบมันได้เลยในสายตา
ช่วยบอกหน่อยเถอะว่า..ต้องทำยังไง
..... อีกอารมณ์นึง..ที่พยายามจะเข้าใจ....
5 ธันวาคม 2544 13:26 น.
ผู้ชายคนเดิม
...รู้ไหมว่าทุกกลอนที่เขียน
ฉัน..บรรจงลอกเลียนมาจากความรู้สึก
อนึ่ง.คือเรื่องราวของเรา..จากส่วนลึก
ที่ฉัน..เก็บเป็นบันทึกของใจ-ตลอดมา
....รู้ไหม..ทุกถ้อยคำแฝงอะไรอยู่
ใส่ใจสิ..แล้วจะรู้ว่ามีค่า
เธอ คือบันทึกของใจ..ที่ไม่เคยละสายตา
คนพิเศษ ที่ฉันเพิ่งรู้ว่า..รักหมดใจ
...ก็อยากเอากลอนหวาน ๆ มาให้อ่านกันบ้างน่ะครับ ..^__^
4 ธันวาคม 2544 18:28 น.
ผู้ชายคนเดิม
ไม่ว่าจะกี่ครั้ง...ที่ยังรู้สึกคิดถึงกัน
ปากกาจะถูกจรดลงในบันทึกเล่มนั้น..ที่เธอให้
หลังหน้าปก..เป็นภาพถ่ายเราคู่กัน - ในวันก่อนไกล
ซึ่งฉัน..มักจะเขียนไปพร้อมกับการซึมซับอุ่นไอ..ของเรื่องราวดี - ดี
.. ในความห่างนี่..ต้องมีอะไรซ่อนอยู่
เธอรู้ใช่ไหม..ทำไม? ต้องเหงาขนาดนี้
แล้วรู้บ้างหรือเปล่า..ว่าหน้าสุดท้ายของบันทึกที่มี
กำลังจะหมดลงตรงนี้...เมื่อฉันวางปากกา