16 กันยายน 2551 16:22 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ฝนโปรยเม็ด..นอกหน้าต่าง
ความเหน็บหนาวถูกจำวางไว้..นอกผ้าห่ม
ไอเย็นยังซอนเซาะ..ในริ้วลม
ฉันกอดเข่าเจ่าจม..ภายใต้ผ้าห่มผืนเดิม
.
..ในห้องเล็ก..ริมหน้าต่าง
ใต้ผ้าผืนบาง..ไม่มีไออุ่นเพิ่ม
ความหนาวที่ดูจะทวี..มากกว่าเดิม
แสงไฟแค่ริบหรี่คงไม่อาจเติม..อุ่นไปที่ต้องการ
.
..ฝนซาเม็ด..นอกหน้าต่าง
หมอกบาง-บาง ปกคลุม..นอกห้องฉัน
หนาวเหน็บแค่กาย..แต่ข้างในกลับทรมาน
หรือเพราะสิ่งที่ฉันต้องการ ไม่เป็นจริง .. จึงยิ่งร้าวรอน
.
16 กันยายน 2551 16:16 น.
ผู้ชายคนเดิม
..สายฝนโปรยปราย
หล่นทับดอกไม้-ใบหญ้า
ใครต่อใครขานกันว่า..
ใช่"น้ำตาฟ้า"..หรือไร
.
..แต่ทุกครั้งที่ฝนหล่น
หลายคนกลับรู้สึกหม่นไหม้
ทั้งที่อากาศเย็นจับใจ
แต่ทำไมหัวใจ..ไม่ยินดี
.
..ร่างกายกลับสะท้านหวั่นไหว
สัมผัสไอฝนคราใด..วินาทีนี้
สวมกอดตัวเอง..คนเดียวทุกที
ใต้ผ้าห่มที่ไม่มี..ไออุ่นอื่นของใคร
.
..จะตกไปอีกนานหรือเปล่า
จะหาคำตอบเหล่านี้..จากที่ไหน
เหน็บหนาวเหลือเกินแล้ว..หัวใจ
จะมีสักคนไหม..ที่พร้อมให้- อุ่นไอมา
.
.. "ฟ้า" ..ได้ยินแล้วหรือยัง
อย่าแกล้งชัง..กันมากว่านี้เลยหนา
แค่นี้..ก็มากพอแล้วกับความเย็นชา
ที่เกาะกินจนใจล้า..รจนร้าวรอน
+++++++++++++++++++++++++++
ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมบ้านหลังนี้ซะนานเลย
^__^
26 กุมภาพันธ์ 2551 19:20 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เพราะถูกทิ้งให้อยู่กับความเหงา..
.
และไม่มั่นใจว่าเรา จะมั่นคงถึงวันหน้า
.
เลยปล่อยใจให้โอนเอนไปตามวันเวลา
.
และลบความเหว่ว้า..ด้วยความรู้สึกที่ว่า "อบอุ่นใจ"
+++++++++++++++++++++++
เดี๋ยวค่อยกลับมาพิมพ์ต่อนะครับ
คิดถึงทุกคนคร๊าบบบบบบบบบบบ.....
27 มกราคม 2551 20:11 น.
ผู้ชายคนเดิม
เสียงปลุกที่เคยได้ยินทุกเช้า
ที่รักอย่านอนขี้เซา..เดี๋ยวไปทำงานสาย
วันนี้...เสียงคุ้นเคยแบบนั้นมันหายไป
..เพราะไม่มีเธอ....
..
ข้าวต้มกุ้ง..ถ้วยโปรดบนโต๊ะอาหาร
ก่อนไปทำงาน..เธอจะทำให้ทานเสมอ
วันนี้...มีเพียงโต๊ะว่างเปล่า.. หันไปมองเก้อ
..เพราะไม่มีเธอ...ฉันเข้าใจ
..
สายโทรศัพท์เตือน..ตอนเที่ยงวัน
ที่ใครคนนึง..ไม่เคยลืมโทรหาฉันเพื่อถามไถ่
พักหรือยัง... ทานข้าวกับอะไร...อร่อยไหม๊
วันนี้...โทรศัพท์สายนั้นหายไป....เพราะไม่มีเธอ
..
ภาพใครคนหนึ่ง..รอรับฉันตรงประตูหน้าบ้าน
ทุกเย็นที่กลับจากทำงาน..ยังไหวหวานเสมอ
ติดตาฉัน...จนไม่อาจลบให้เบลอ
ทำน้ำตาเอ่อ..เมื่อรู้ว่าไม่มีเธอ..เหมือนวานวัน
..
ดอกไม้..ประตู..แจกัน..และต้นไม้ใหญ่
วันนี้ใยดูเงียบเหงา...ไร้ชีวาอย่างนั้น
โลกใบเล็กของเรา..กลับไม่เหมือนอย่างทุกวัน
บ้านนี้จะสุขได้อย่างไรกัน..ถ้าไม่มีเธอ
........... .............
....ก็เพราะว่าใจของเธอ...คือความรักทั้งหมด..ของฉัน
+++++++++++++++++++++++++
ผมตื่นขึ้นมาเขียนกลอนบทนี้... ตอนตี 3.40
ตอนนี้ก็ ตี 4.22 นาทีแล้ว... ผมนอนไม่หลับ
คิดถึงใครคนหนึ่งที่ตอนนี้อยู่ไกลกันมาก...
ทั้งในความรู้สึก..และความเป็นจริง
......
..... มีคนเคยบอกผมว่า...ช่วงเวลาที่เราเหงาที่สุด
จะทำให้เรารู้และเข้าใจตัวเองมากที่สุดว่า..ต้องการอะไร
ชีวิตขาดอะไรไป... จะเติมให้เต็มได้ด้วยสิ่งไหน
.. ณ นาทีนี้ .. ผมคงบอกตัวเองได้แล้วครับว่า
ชีวิตผมทำอะไรหล่นหายไป ... รสชาติใดที่มันขาดไป
ผมไม่แน่ใจว่าจะเติมมันให้เต็มได้หรือไม่...
เพราะการ ไม่มีเธอ ใครคนนั้นที่อยู่ในใจผมตลอดเวลา..
จะมีอะไรที่สามารถทดแทนได้จริง..
ผมเคยพยายาม..
แต่ความพยายามเหล่านั้น..ก็ล้มเหลวอยู่ทุกครั้งไป
คงเพราะความรัก..ที่ผมเคยได้รับมา..
เป็นอะไรที่บรรยายได้ไม่หมด..จริงๆ
..
ในวันที่ไม่มีใครวันนี้...
ผมจึงไม่อยากหาอะไรทดแทนความรู้สึกนั้นอีกแล้ว
เข้าใจ.. ว่านี่คือ.. อาการของคนแพ้ใจ แพ้ความรู้สึกตัวเอง
แต่นั่นก็ยังทำให้ผมมีความสุข ปนในความเศร้าได้..ทุกครั้งไป
ผมเลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง....
ก็ต้องรับกับความเป็นไปที่จะเกิดขึ้นให้ได้..ด้วยตัวเอง
ผมเข้าใจ....
................................................................................................................................................................................
24 มกราคม 2551 22:52 น.
ผู้ชายคนเดิม
.. ยังมีความจริงบางอย่าง
ที่พยามแสดงออกทุกทาง..ให้รับรู้
แต่เหมือนคุณไม่สนใจมาเหลียวดู
หรือจะแกล้งทำเป็นไม่รู้..ไม่ใส่ใจ
.
..ความจริงบางเรื่องที่ว่า
เพียงแค่มองด้วยตา..ก็คงเห็นได้ง่าย
แต่หากสัมผัสลึก..ด้วยหัวใจ
คุณจะรู้ว่าคุณค่านั้นแค่ไหน..ไม่อาจบรรยาย
.
..ความจริงข้อนั้น..คึอ.."ความรัก"...
ซึ่งไม่บ่อยนักที่จะมีใครได้
การแสดงออก..เพื่อแทนถ้อยคำพูดใด
สำหรับผม..มันคือสิ่งยิ่งใหญ่ ...
........ที่จะทำให้ใครหนึ่งคน...
.
..." ผมรักคุณนะ "
ที่ทำไปอาจดูเกะกะ..จนคุณมองข้ามพ้น
ก็ไม่เป็นไร.. "เพราะความรัก คือ การอดทน"..
และผมก็บอกตัวเองวันละหลายหน ....
....เพราะว่าคุณคือ"คนสำคัญ"....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
...ความรัก .. ต้องใช้เวลา ...
ต้องอาศัยความอดทน ...
..ต้องเข้าใจซึ่งกันและกัน ...
จริงใจ ...มั่นคง ..
... และด้วยอะไร ๆ อีกหลายอย่าง หลายข้อ ...
.... นี่แหละน้อ..."ความรัก" .... บรรยายไม่รู้จบ