17 มกราคม 2545 11:31 น.
ผู้ชายคนเดิม
ก่อนออกจากบ้าน 10 นาทีเมื่อเช้านี้ ..
รู้สึกอยากเขียนกลอน เลยหยิบกระดาษมาแผ่นนึง
แล้วก็ขีด ๆ เขียน ๆ .... จนเป็นตัวหนังสือที่อยู่ข้างล่างนี่แหละครับ
----------------------------------------------------
แตกต่างเพียงแค่ความฝัน..
ทำไมเหตุผลแค่นั้น..จึงเป็นเกราะกั้น รักของฉันกับเขา
หรือเป็นเพราะว่า เรา..
เข้ากันไม่ได้ - เดินร่วมทางฝันกันไมได้ จริง - จริง
.
ที่เห็น..ก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
เราต่างประคับประคองฝัน..กันและกันไม่เคยทิ้ง
ความเป็นเรา..ที่คิดว่าอยู่เหนือทุกสิ่ง
ในความเป็นจริง..มันไม่ใช่เลย
.
หรือเพราะจุดหมายที่หวังไว้..ไปคนละทางเส้น
หัวใจจึงไม่อาจว่างเว้น ความสำคัญ ที่ฝันเอ่ย
ทั้งที่เรายังผูกพัน..ด้วยคืนวัน - คุ้นเคย
จำต้องปล่อยให้เรื่องราวผ่านเลย..กระนั้น หรือไร?
.
ฟังนะ..แม้ว่าพรุ่งนี้เราต้องห่าง
ไม่ว่าหัวใจจะรู้สึกอ้างว้าง... สักแค่ไหน
เมื่อฝันของเรา..ต่างเป็นจริงได้ - วันใด
กลับมานะ..มาเป็นอุ่นไอ กันและกัน ดังเดิม
---------------------------------------------------
บางที .. ความสำคัญของความฝัน ก็ทำให้เราต้องไปกันคนละทาง
..โดยหวังจะให้ฝันนั้นเป็นจริง ล่ะก็
หากวันใด ... วันใดที่ฝันนั้นมันเป็นจริงขึ้นมาได้แล้ว
ความรัก ..ของเรา
จะให้มันเป็น ฝันชิ้นต่อไป ..ที่เราจะร่วมกันทำให้มันเป็นจริงใช่ไหม
(ผมขอพูดและถามแทนตัวเอง และอีกหลายคนที่รู้สึกเหมือน ๆ กันนะ)
เป็นกำลังใจให้กับทุกเส้นทางของคุณนะครับ ..
ขอให้ฝันของคุณ เป็นจริง ในเร็ววัน
^__^
16 มกราคม 2545 12:28 น.
ผู้ชายคนเดิม
..แค่ฝันวันวาน
ที่ไม่เคยต้องการ..จะเก็บอะไรไว้
แต่แปลกนะ..ฉันกลับไม่เข้าใจ
ที่เห็นเศษฝันยังหลงเหลือมากมาย..ในความเป็นจริง
.
เคยเป็นเรื่องราวของ ใครคนนึงกับฉัน..
แต่ปัจจุบัน ฝัน นั้นได้จบลง - หยุดนิ่ง
ฉันคิดจะลืมให้หมด..กับอนาคตที่ไม่สามารถเป็นจริง
หยุดความคิด หยุดทุกสิ่ง..เผื่อความฝันจะไม่ไหวติง อีกต่อไป
.
แต่มันเนิ่นนานมากแล้วนะ..
ทั้งที่อยากจะลืมลบภาพ ..กลับยังจำได้
หรือนี่คือ บาดแผลความรู้สึก ...เรื้อรังข้างใน
ที่กำลังลุกลามสู่หัวใจ..และยากจะทัดทานไว้ด้วยคำว่า ลืม
--------------------------------------------------------------
..เห็นหลาย ๆ คนที่นี่กำลังเศร้า
ผมเองก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากทุกคนหรอนะครับ
เพียงแค่.. พอทำใจได้บ้างแล้วล่ะ
เรื่องเดิม ๆ.. ที่เก็บมาคิด มันเลยทำให้ผมเขียนบทกลอนนี้ขึ้นมา
และต้องขอโทษด้วยนะครับ.. ถ้ามันจะยิ่งเป็นการสะกิดใจ
ใครบางคนคนที่นี่ ...
..เป็นกำลังใจให้ทุกคนข้ามผ่านเวลานั้นไปด้วยดีนะครับ
__
15 มกราคม 2545 21:36 น.
ผู้ชายคนเดิม
หากมันเป็นแค่ความหวั่นไหว..
ในขณะที่ไกลกัน..แบบนี้
หากคิดว่า รักของเขากับคุณ..ยังเข้าใจกันดี
อย่านะ..อย่าเพิ่งตัดรอนความใยดี ..จากใครอีกคน
.
และถ้าหากเป็นแค่ความห่าง...
ที่ทำให้ความผูกพันเหล่านั้นจืดจาง - สับสน
รู้ทั้งรู้ใช่ไหม.. ว่าเค้ารักแค่คุณ ..เพียงหนึ่งคน
อย่าเลย..อย่าให้ความหวั่นไหวเข้ามาซุกซน..
........และสร้างความสับสนให้กับ หัวใจรัก ดี-ดี
----------------------------------------------------
เป็นกำลังใจให้กับรักที่งดงามของคุณ
^__^
15 มกราคม 2545 20:38 น.
ผู้ชายคนเดิม
หลายอย่าง...ผ่านมาพร้อมกับเวลา
เพื่อให้เรารู้จักความผูกพัน..ที่ดูมีค่ายิ่งใหญ่
แต่แล้วเวลา..ก็พาหลายอย่างเหล่านั้น กลับไป
ทั้งที่ยังรู้สึกผูกพันมากมาย..ก็ไม่อาจรั้งไว้..ดังเดิม
.
คงเป็นหน้าที่..แสนซื่อสัตย์
เวลาจึงไม่อาจจำกัด...ความเนิ่นนานเพิ่ม
ต่อจากนี้เวลาใหม่..กับหัวใจดวงเดิม-เดิม
คงต้องประคอง-ต่อเติม..ส่วนที่ขาดหาย ด้วยตัวเอง
.
คนที่ผ่านมาเพื่อจะผ่านไป..
ความรู้สึกที่เหลือไว้..ใช่จะข่มเหง
สุขในความทรงจำ หรือไม่...ก็อยู่ที่ใจเราเอง
ว่าจะให้หัวใจดวงเก่ง..ผูกมัดอยู่กับอะไร
.
เข้มแข็งนะ..คนดี
ความปวดใจที่อยู่นี้...ไม่นานก็หาย
เริ่มต้นเวลาใหม่...คุณยังมีกำลังใจ มากมาย
บอกตัวเองสิ..ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ ..ไม่ถึงตาย .....ไม่ถึงตาย
***************************
..เห็นเพื่อนคนนึง ใน bookcyber.com เค้าทุกข์ใจ
เลยเขียนกลอนนี้ ให้กำลังใจเขา
และก็อยากจะให้กำลังใจทุกคนที่รู้สึกเหมือนกับเขาตอนนี้
..เข้มแข็งนะ ... ผมจะข้ามผ่านเวลานั้นไปพร้อมกับคุณ
รู้สึกดี ๆ
^__^
12 มกราคม 2545 19:55 น.
ผู้ชายคนเดิม
เป็นอะไรที่แสนเจ็บปวด..
ยามที่รักหวาน..ร้าวรวด-สับสน
ยังอ่อนหัด..กับการวัดใจคน
จึงมักเป็นเหตุผล..ให้ต้องร้าวราน
.
เคยคิดว่าเขาก็เห็นค่า..
และปรารถนาจะอยู่ใกล้..ใช่ดังวันผ่าน
แต่แล้ว ..ก็เหลือเพียงความว่างเปล่าพร้อมหัวใจดักดาน
ในวังวนความทุข์ใจ..ที่ไม่เคยต้องการ มันเลย
.
อยากจะหนี..หนีไปให้ไกลสุดหล้า
เผื่อความทุกข์จะคลายความเหนื่อยล้า..จากที่ได้เปิดเผย
ไม่อยากผูกมัดหัวใจ..ไว้แค่คำ - คนคุ้นเคย
หลังจากที่เคยคิดว่าเป็นไปไม่ได้เลย ..ที่จะลบเลือน
.
และจากวันนี้ไป ..
สุ้มเสียงของหัวใจ..ที่ยังจะเหลือ-กลาดเกลื่อน
แว่วมาแล้วนิด-นิด ว่าต่อไป..จะไม่เลอะเลือน
แม้ภาพเก่า*เก่า มันจะติดตา-ย้ำเตือน ..ความผูกพันเดิม-เดิมก็ตาม
************************************************************
.. เขียนต่อจากเมื่อวานน่ะครับ หลังจากที่บอกกับตัวเอง
ว่าผม..ผ่านเวลานั้นมาได้แล้ว ผมเข้มแข็งพอแล้ว ..พอที่จะผ่านมันไปได้
อย่ารั้งหัวใจให้เจ็บจำอีกเลย ... คือ สิ่งที่ผมบอกตัวเอง ..
วันนี้ ... เหนื่อยกับการจัดกิจกรรมตามโครงการ มือน้อยสานฝัน
..ได้เงินจากกิจกรรม ที่จะนำไปบริจาคให้โรงเรียนสอนเด็กพิการทางสมอง ทะลุเป้าที่ตั้งไว้เยอะเลย
..เหนื่อย......แต่ดีใจครับ
....วันจันทร์นี้ ผมจะดำเนินโครงการ ระยะที่ 2 ต่อเป็นเวลา 15 วัน
สิ้นเดือนนี้ผมก็จะนำไปบริจาคต่อแล้วล่ะครับ
..เป็นกำลังใจให้ผมและโครงการนี้ด้วยนะครับ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
707
