.... หมอบคุดคู้ข้างถนนริมหนทาง กับเจ้าด่างขี้เรื้อนเปื้อนฝุ่นหมอง แลแขนขาล้วนแต่แผลผุพอง เหงื่อไหลนองกลิ่นสาบโชยโรยตามลม .... กี่เช้าสายบ่ายเย็นเป็นเช่นนั้น ท้องร้องลั่นแสบไส้ฝืนใจข่ม เฝ้ารอธารน้ำใจไหลพร่างพรม สุดระทมทดท้อต่อชะตา .... ขอเพียงแค่เหรียญเงินคนเดินผ่าน ช่วยเจือจานเราสักหนคนกับหมา เศษส่วนเกินที่ท่านโอนโยนลงมา ต่อชีวาที่ไร้ค่าน่าลืมเลือน......