13 มีนาคม 2545 07:12 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
ช่วงนี้ไม่ว่าง
ไกลห่างหน้าจอ
ไม่ได้คุยจ้อ
ต้องขออภัย
ไปเข้าอบรม
ฝึกบ่มจิตใจ
เรื่องเด็กใสใส
เด็กไทยต้องมี
##สิทธิเด็ก##ไง
สนใจไหมนี่
##UNICEF##คิดดี
หน่วยงานที่ให้ทุน
จัดสัมมนา
เงินตราเกื้อหนุน
ช่วยเหลือเจือจุน
ให้คุ้นกับงาน
สอนให้เข้าใจ
และไม่เกียจคร้าน
เพื่อไปประสาน
งานช่วยเหลือกัน
เป็นตัวแทนโรงเรียน
พากเพียรสร้างสรรค์
ช่วยเด็กสารพัน
ไม่หวั่นพรั่นใจ
โสเภณีเด็ก
เด็กที่ยากไร้
เด็กขาดร่มไทร (เด็กกำพร้า)
เด็กไกลเมืองกรุง (เด็กชนบท)
กลับมาทำงาน
ยุ่งเหยิงนังนุง
เช้าค่ำยันรุ่ง
หวังมุ่งทำดี
รายงานเสร็จแล้ว
ถึงแจวมานี่
อารมณ์ดี๊....ดี
พาทีกาพย์กานท์
เข้ามาเขียนกลอน
ออดอ้อนหว๊าน....หวาน
ห่างหายไปนาน
จะพาลลืมเลือน .....
5 มีนาคม 2545 09:07 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
หมอนของฉัน นั้นหรือ คือตักอุ่น
นุ่มละมุน ยามหนุนแนบ แอบไปฝัน
มืออวบอิ่ม นิ่มนัก คอยผลักดัน
ให้ก้าวไกล ไปตามฝัน ที่ฉันมี
เคยนั่งตัก ซบอกอ้อน ก่อนนิทรา
ว่าแม่จ๋า สอยจันทรา ให้ลูกนี้
วอนหยิบดาว พราวไสว ให้อีกที
ลูกจะร้อย สร้อยมณี นี้ด้วยดาว
แม่ลูบไล้ เอาใจ ละไมละมุน
สำเนียงคุ้น แม่บอกว่า เจ้าหน้าขาว
แล้วจุมพิต ชิดดวงตา จ้าวับวาว
นี่ไงดาว สองดวง ที่ร่วงมา
นอนเถอะหนอ ลอออ่อน นอนเถอะลูก
แม่พันผูก รักถนอม กล่อมเจ้าหนา
นกกาเหว่า ทิ้งลูกไว้ ให้แม่กา
เฝ้าฟูมฟัก รักษา ยิ่งกว่าตน
แม่เอื้อนออด สอดเสียง สำเนียงใส
มือแม่ไล้ โลมลูบ จูบหลายหน
เหมือนนางฟ้า มารำส่าย ร่ายเวทมนต์
เสียงแม่ดล ให้ลูกน้อย ผลอยหลับไป
มาบัดนี้ มือแม่ แม้เหี่ยวหมอง
ยังคงคอย ค่อยประคอง ลูกผ่องใส
มือพนม แม่ก้ม กล่าวอวยชัย
อวยพรให้ ลูกมีสุข ทุกวันวาร