29 สิงหาคม 2546 09:34 น.
ผีขี้เมา
เมฆหมอกเทินพะเนินทุ่ง
ยามรุ่งเลือนลางลมคว้างไหว
คละคลุ้งฟุ้งหนาวทุกคราวไป
เย็นใยไอหมอกหยอกล้อมา
ไอน้ำจับเม็ดเป็นเกล็ดก้อน
ปลิวว่อนซอนไปทั่วไพรผา
ทุ่งท้องผองพันธุ์ไม้นานา
ดาษดาหญ้าเขียวกระเจียวแดง
ใหญ่กว้างว้างเวิ้งเป็นเชิงซ้อน
เขียวอ่อนตฤณชาติที่พาดแฝง
ดังเกาะเหาะเหินเนินแสดง
ล้อมแหล่งเมฆมัวอยู่ทั่วไป
เกล็ดน้ำปลิวลอยล่วงผลอยเผลาะ
ลมเลาะเลียดทิวหวิวหวิวไหว
ซู่ซู่กิ่งก้านไม้แกว่งไกว
ภูตไพรลำนำขับเพลงพา
พะเนินทุ่ง มุ่งมาทุกคราเห็น
ไม่เว้นหลงไหลฝันใฝ่หา
แก่งกระจานชานเมืองเพชรบุรา*
แวะพาขวัญใจไปเที่ยวกัน...ฯ
..........
*เพชรบุรี
25 สิงหาคม 2546 10:20 น.
ผีขี้เมา
หญิงเหงาเหงานั่งเศร้าซึมดูขรึมขึง
หน้าบึ้งตึงทำปึ่งป่องแลหมองหมาง
ยามอกหักเมื่อรักยอกออกนอกทาง
ต้องเคว้งคว้างเขาขว้างทิ้งไม่จริงใจ
ใจน้อยน้อยเพิ่มรอยร้าวเปื้อนคาวขม
ท้อระทมต้องข่มฝืนกล้ำกลืนไว้
ยามชอกช้ำจะพร่ำเพรียกร้องเรียกใคร
จะพูดไปก็อายจริงหญิงยอมทน
อันคำชายอย่าหมายหลงต้องปลงเปลื้อง
คารมณ์เขื่องมักเฟื่องเฟ้อเพ้อเพื่อผล
เสาะเสกสรรมาปั้นแต่งจำแลงตน
หากหลงกลไม่พ้นที่ช้ำชีวา
มีมากมายชายที่ดีอย่าผลีผลาม
อย่าทำตามความคิดนึกต้องศึกษา
คอยใคร่ครวญคำนวนใจใช้ปัญญา
อย่าหลงว่าหน้าตางามถ้อยคำดี
หญิงเหงาเหงาอยากเอาใจไว้รักษา
คอยเยียวยาจนกว่าน้องจะผ่องศรี
จะดูแลแผลหัวใจให้อย่างดี
จะไม่มีวันที่ใครปล้นใจเธอ.....ฯ
22 สิงหาคม 2546 09:37 น.
ผีขี้เมา
ดังแรกเริ่มเดิมทีไม่มีคลอง
การสัญจรไม่คล่องต้องเดือดร้อน
ผู้คนฝ่าป่าพงลัดดงดอน
ทุกหนห่อนแม้ใกล้เหมือนไกลกัน
เมื่อทางการตัดร่องสร้างคลองน้ำ
ความชุ่มฉ่ำไหลบ่าประชาสันต์
การทำมาค้าขายกระจายพลัน
ทั่วเขตขันธ์ยินดีแสนปรีดา
เป็นกำเนิดตำนานบ้านลัดพลี
พอเกิดมีคลองใหม่วิไลค่า
เรียก ดำเนินสะดวก แต่นั้นมา
นับเวลานานเนิ่นเกินร้อยปี
เชื่อมท่าจีนแม่กลองให้คล้องเกี่ยว
สัมพันธ์เหนียวแน่นหนักสมศักดิ์ศรี
สองฝากฝั่งแตกคลองคล่องตัวดี
เกือบสองร้อยพอที่จะประมาณ
ปัจจุบันเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
เป็นตลาดตะรอนประจำบ้าน
ผู้คนล้นหลามทุกยามกาล
ตลาดน้ำสืบสานนับนานมา
ผลหมากรากไม้มีมายมาก
เป็นของฝากติดมือชวนซื้อหา
มีฟักทองฟักแฟงทั้งแตงกวา
ผักคะน้ามะนาวมะพร้าวอ่อน
ผักกาดเขียวเหี่ยวเฉาไม่เอาขาย
ผักกาดขาวสดใสใบสลอน
ผักกวางตุ้งผักบุ้งสวนล้วนแน่นอน
ทั้งงามงอนแม่ค้ายังหน้าใส
กล้วยน้ำว้าหวีใหญ่กล้วยไข่งาม
องุ่นดำองุ่นเขียวเที่ยวชิมได้
ส้มโอ้หวานท่านา* มากันไกล ( *นครชัยศรี )
ทั้งพืชไร่พืชสวนล้วนมากมี
เห็นฝรั่งมังฆ้องเดินจ้องจับ
ปากหงุบหงับขยับเสียงเพียงอู้อี้
แม่ค้าตอบคำไปด้วยไมตรี
พร้อมรอยยิ้มปริ่มปรี่มีน้ำใจ
มีหลายหลากมากอยู่ดูไม่ครบ
ต้องรีบหลบแดดร้อนในตอนสาย
ต้องจำพรากจากจรอย่างอ่อนใจ
รอวันหน้าฟ้าใหม่คงได้เยือน...ฯ
..........................................
ดำเนินสะดวก : ราชบุรี
21 สิงหาคม 2546 10:10 น.
ผีขี้เมา
ศิขรินบิ่นหักบ้างหยักย้อย
เป็นจะงอยห้อยแหลมเข้าแซมแทรก
กะปุ่มปอดปูดปะดูแปลกแปลก
เกินจะแยกแยะความงดงามตา
สายธารากระโจนทะโยนโผน
จากยอดสูงผ่านพ้นสู่ก้นผา
กระแทกพื้นตลบฝุ้งฝอยพุ่งมา
รวมไหลบ่าถลาถลำเป็นลำธาร
ลำนำไพรไขขานประสานเสียง
แจ้วจำเรียงเสียงใสของไก่ขัน
วิหคร้องก้องเคียงเพียงประชัน
เฝ้ากล่อมขวัญบรรเลงมนต์เพลงไพร
สัตว์กินโป่งโผงผุดเที่ยวขุดเสาะ
กระทิงเลาะเกาะอิงพิงไม้ใหญ่
หมูป่าพากันมุดขุดดินไป
นกยูงไซร้ขนนอนบนคอนคา
เพลินพนาป่าพงดำรงอยู่
ป่าละอู ดูไม่ไกลไปเยือนหา
ก่อนคนเถื่อนเกลื่อนเมืองเรืองวิชา
จะไล่ล่าป่าเตียนจนเหี้ยนตอ
20 สิงหาคม 2546 13:53 น.
ผีขี้เมา
พิศดรุณรุ่นสาวก็พราวก็พริ้ง
สมเป็นหญิงงามผ่องน่ามองน่าหมาย
ยามแย้มเยือนเรือนยิ้มประพริมประพราย
ทำกรีดกรายเริงรื่นน่าชื่นน่าชม/font>
เรือนผมพรูดูไสววิไลวิเลิศ
งามบรรจงบรรเจิดให้เฉิดให้โฉม
อกตึงเต่งเกรงใครหมายเล้าหมายโลม
นัยน์ตาคมข่มอกสะทกสะท้าน /font>
รูปเอวองค์อรชรดูอ้อนดูแอ้น
ดังเมืองแมนแดนสรวงมาเสกมาสรร
พักตร์ผ่องเพ็ญเด่นเกินประเชิญประชัน
ผิวผ่องพรรณสะอ้านกว่าขานกว่าไข/font>
งามละเมียดละไมดังไท้ดังเทพ
อยากจะเก็บกักกรงด้วยหลงด้วยไหล
แม้กลิ่นกายหอมกรุ่นละมุนละไม
ชวนให้ใกล้ชิดข้างมิร้างมิรา/font>
เฝ้าละเมอเพ้อจริงยิ่งเจ็บยิ่งร้าว
ดังจันทร์เจ้าเฉิดฉันท์เกินฝันเกินฝ่า
สูงสุดเอื้อมเกินใจจะไขว่จะคว้า
ต้องผินหน้าซบดินสิ้นเชิงสิ้นชาย....๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
897
