27 พฤษภาคม 2546 18:49 น.
ผีขี้เมา
แล้งน้ำแล้งลมทนห่มแห้ง
ระแหงแปลงเก่ายังร้าวห่าง
ไอแดดแผดเผาไม่เบาบาง
อ้างว้างลางเลือนเหมือนก่อนมา
นานนักดักดานมานานเนิ่น
ห่างเหินเกินแม้จะแก้ไข
สัมพันธ์ไม่เหลือแม้เยื่อใย
มองไหนเวิ้งว้างเหมือนอย่างเคย
ชีวิตติดหล่มความขมขื่น
ทนฝืนกลืนกล้ำไร้คำเผย
อยู่กับความเย็นชาเฉยเมย
ไม่เคยสมหวังสักครั้งเดียว
ธารใจพิสุทธิ์เคยผุดผ่อง
ละอองฟองแฝงกลับแห้งเหี่ยว
ผูกพันมั่นหมายกลับคลายเกลียว
หมดเรี่ยวแรงขืนเกินฝืนทน
แล้งน้ำแล้งลมทนห่มแห้ง
ระแหงแปลงใจยังไหม้หม่น
รอวันชีพลับด้วยอับจน
รอฝนพรมพร่างกลางฝันเฟือน
หน้าส่วนตัว
1120
