15 มกราคม 2547 11:39 น.
ผีขี้เมา
จากกันไกลใช่ว่าจะลาลับ
สักวันกลับมาแน่มิแปรผัน
เยื่อใยรักฝากไว้ในสัมพันธ์
ยังคงมั่นหนึ่งน้องที่ครองใจ
คิดถึงมากอยากเอ่ยเผยให้รู้
ความเป็นอยู่แม้เหงาไม่เท่าไหร่
พอทนฝืนกลืนขมคอยข่มไป
แต่เหงาใจนี่หนอทรมาน
ลมรำเพยเชยชื่นในคืนค่ำ
ฝากลำนำลอยมาช่วยประสาน
ให้ความรักเคยรื่นฉ่ำชื่นบาน
เริงสราญเคียงคู่ไม่รู้คลาย
ถ้าใจดำทำผิดคิดโป้ปด
มาคิดคดหมดสัมพันธ์ฝันสลาย
จะไม่ย้อนคืนมาขอลาตาย
ช่วยเอาไฟเผาร่างอีกครั้งเดียว....ฯ
14 มกราคม 2547 14:36 น.
ผีขี้เมา
ทนเดินทางอย่างเดี่ยวแลเปลี่ยวเปล่า
มีแต่เหงาเคียงข้างมิห่างหาย
เกาะเก็บความอ้างว้างแนบข้างกาย
แม้ที่หมายไม่รู้ว่าอยู่ใด
ท่ามกลางม่านหมองมัวสลัวครึ้ม
ยากจะลืมความหลังฝังใจได้
แม้ชังชิงนิ่งฝืนกล้ำกลืนไป
จะผลักไสไล่จากนั้นยากเกิน
ถูกหยามค่าว่าต่ำไม่ล้ำเลิศ
จะชูเชิดชวนชิดจิตคงเขิน
สิ่งเคยหวังพังทลายไปยับเยิน
จึงจำเดินทางไกลที่ไร้ฝัน
คนเดินทางใช่ดีกว่าที่เห็น
ยังขื่นเข็ญประสาคนบ้ารั้น
ตราบวันนี้แม้ร้างจางสัมพันธ์
คงสักวันเมตตา..ฟ้าปรานี
9 มกราคม 2547 11:15 น.
ผีขี้เมา
ความภักดีมีให้ยิ่งใหญ่นัก
เฝ้าฟูมฟักถักทอก่อใยฝัน
หวังสร้างเสริมเติมไว้ในทุกวัน
เกลียวสัมพันธ์แนบแน่นไม่แคลนคลาย
อาจมีบ้างบางครั้งที่พลั้งเผลอ
เที่ยวฟุ้งเฟ้อตามทางเหมือนห่างหาย
ตามประสาคนเมาโปรดเข้าใจ
แต่มิใช่เปลี่ยนแปรรักแท้จริง
แม้คำพูดกล่าวขานขาดหวานล้ำ
ไม่ชื่นฉ่ำสำราญเบิกบานยิ่ง
ความรักมั่นแน่นหนาอย่าประวิง
มีมากยิ่งล้นค่ากว่าสิ่งไหน
ฝากหัวใจไว้แล้วอย่างแน่วแน่
จะเปลี่ยนแปรแม้สักนิดไม่คิดใฝ่
หากแม้นสิ้นเมตตาลงคราใด
ช่วยเอาไปยิงเป้าเผาจนตาย...
5 มกราคม 2547 10:14 น.
ผีขี้เมา
เพราะคารมหวานล้ำปานน้ำผึ้ง
จึงซาบซึ้งรสถ้อยคอยเสนอ
ปล่อยจิตใจไหลหลงพะวงเพ้อ
เหมือนละเมอลืมตัวไปชั่วคราว
กว่าจะรู้ก็สายเกินไปนัก
ว่าความรักจริงใจใช่แค่กล่าว
เหลือเพียงความไหวหวั่นกับฝันเงา
ยอมให้เขาตราหน้าว่าโง่งม
เจ็บหัวใจในนิยามความหลอกหลอน
ใครจะสอนความชื่นยามขื่นขม
หัวใจแยกแตกยับอับระบม
ต้องซานซมตามทางอย่างผู้แพ้
ไม่เหลือแล้วแววใสหัวใจนี้
ถูกย่ำยียับเยินจนเกินแก้
มันเหลือเดนเกินค่าใครมาแล
จะมีแต่รอวันฉันสิ้นลม....ฯ
31 ธันวาคม 2546 17:55 น.
ผีขี้เมา
ใกล้ใกล้นักมักจะกระทบกระทั่ง
ขืนขืนคลั่งดับคุทนุถนอม
ค่อยค่อยถ้อยพาทีประนีประนอม
ง่ายง่ายยอมพร้อมงดประชดประชัน
จู่จู่ใครข้องแวะกระแนะกระแหน
เฉยเฉยแต่ตรองคดีพิถีพิถัน
ชัดชัดว่าจะราวีตะบี้ตะบัน
เซื่องเซื่องพลันเผยสมรรถทะมัดทะแมง
ดูดูหลักแล้วคิดปะติดปะต่อ
ตัดตัดข้อติดข้องกะพร่องกะแพร่ง
ถูกถูกทางร้างลบตลบตะแลง
ทุกทุกแขนงเรียนร่ำชำนิชำนาญ
เนิ่นเนิ่นนึกแนวปรับขยับเขยื้อน
บ่อยบ่อยเตือนมิให้ตมผสมผสาน
ปีปีหนึ่งซึ่งเก้อทะเยอทะยาน
เผลอเผลอผ่านเสียผลทุรนทุราย
ฝันฝันไว้ให้คิดตะขิดตะขวง
พ้นพ้นล่วงลืมทำระส่ำระสาย
ฟุ้งฟุ้งซ่านเสียงบ่นกระวนกระวาย
เหมือนเหมือนพ่ายมัวพร่ำรำพึงรำพัน
ย้อมย้อมใจให้กลับกระฉับกระเฉง
เร็วเร็วเร่งเต็มที่ขมีขมัน
แล้วแล้วมาแม้พลาดฉกาจฉกรรจ์
วางวางมันอย่ามีพิรี้พิไร
เศร้าเศร้าซ้ำระกำหนักประดักประเดิด
สู้สู้เถิดสร้างทางสว่างไสว
เห็นเห็นแล้วแววอุ่นละมุนละไม
อื่นอื่นใดเลิกคิดกระบิดกระบวน
หน้าส่วนตัว
869
