29 ธันวาคม 2550 16:02 น.
ผาอิง
บทกวีเริ่มบรรเลง
ทำนองเพลงสมานฉันท์
เชื่อมลายสายสัมพันธ์
ถึงเพื่อนกันและคนไกล
บทกวีจะผลิงาม
เติบโตตามยุคสมัย
ต่างมั่นต่างฝันไป
เพื่อคว้าชัยสมานชน
บทกวีแห่งชีวิต
คือน้ำมิตรฉ่ำกมล
ดับไฟอันไหม้หม่น
แต่จุดไฟประกายฝัน
บทกวีหลากนิยาม
อุดมตามสมัยมั่น
อรุณรุ่งจรุงวัน
กวีมุ่งจรุงใจ
27 ธันวาคม 2550 18:56 น.
ผาอิง
เกิดต่ำติดดินเหมือนสิ้นค่า
ค่อย ๆ ผุดพ้นหญ้าไต่หาแสง
เกาะเกี่ยวเลี้ยวลดมิหมดแรง
หากมีกิ่งก้านแกร่งให้ก่ายไกว
เพราะชีวิตรักเวลาศรัทธารุ่ง
เจิดจรุงเพราะใจรุดมิหยุดไหว
เกิดมาเต็มชีวิตเพราะจิตใจ
พร้อมจะผลิใบใหม่ทุกวัยวัน
เป็นตำลึงตรึงลำสูงล้ำรั้ว
มิตื่นกลัวสะทกกาลที่ผ่านผัน
ยังมีรุ่งมีรุ้งแฝงแสงตะวัน
ยังมีฝันให้ใฝ่ให้ไต่ตาม
เถ้าตำลึงถึงต่ำเมื่อกำเนิด
แต่งยังชูยอดเชิดเหนือขวากหนาม
ทุกกิ่งไซร้เป็นกิ่งกล้าพยายาม
จึงพานพบความงามเพราะความเพียร
หน้าส่วนตัว
483
