16 มีนาคม 2547 07:20 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ลมพัดแรง ฝนเลย แลลับลา
หนาวผ่านมา ลาลับ นับจากจร
หนทาง ยาวไกล ซ้ำซอกซ้อน
ยังสัญจร รอนแรม ตอนต้นทาง
ท่ามกลางคืน หนาวเหน็บ แลว้าเหว่
คอยทุมเท วาดฝัน อันเลือนลาง
ห้วงราตรี ทรมาน ปานสรรสร้าง
เฝ้าถากถาง ทางชีวิต ลิขิตมา
ท้องหิวโหย ไร้แหล่ง แรงอาศัย
แผ่นพื้นดิน กว้างไกล ใช้พักกายา
นั่งแนบนิ่ง อิงแอบ แสบผวา
ข้างมุมศาล บ้านเทวา ล้าเรี่ยวแรง
แรงแสงเทียน ควันธูป ลูบลอยผ่าน
ร่างรนราน ผ่ายผอม งอมเรี่ยวแรง
หมุนซายขวา แลเหลียว เปลี่ยวสิ้นแสง
เลือดสีแดง เต้นรัว กลัวสิ้มลม
ร้องโวยวาย เจ้าตัวร้าย ชนชั้นต่ำ
การกระทำ สิ้นศรัทธา ว่าขื่นขม
เฝ้าทนทุกข์ ทุกข์ทน พ้นสุขสม
นั่งตรอมตรม ถอดถอน วอนเทวา
ชีวิตกับความเจ็บช้ำ ที่ได้รับมาโดยไม่มีสิทธิเลือก ต้องทนรับ ทนเจ็บ ทนปวดร้าวเสมือนว่าเป็นการสืบทอดอุดมการณ์ จนกว่าจะสิ้นลมหายใจสุดท้าย
15 มีนาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
15 มีนาคม 2547 07:08 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
หลงละเมอ พบพาน และดาวเดือน
คอยเป็นเพื่อน ปลอบใจ ให้คลายเหงา
เก็บความฝัน อบอุ่น ให้ใจเรา
เพื่อนยามเศร้า โอบกอด สอดคำฝัน
เพียงมายา หลอกหลอน สะท้อนจริง
ไม่ทอดทิ้ง เร่งเร้า เฝ้าเสกสันต์
ความรู้สึก เพลิดเพลิน เดินเคียงกัน
ดวงตะวัน พันดาว พราวสดใส
จะอยู่คู่ เคียงข้าง สร้างคำฝัน
สิ้นคืนวัน เลื่อนลอย คอยคิดถึง
จะฝากรัก ฝากลม ว่าคำนึง
ดังอนึ่ง บรรจบ พบดวงใจ
14 มีนาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
12 มีนาคม 2547 17:17 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ชอบบรรยากาศ แห่งการร่ำ น้ำเมรัย
กับเพื่อนรู้ใจ สุขใด จะเปรียบปาน
เลิศรสบรั่นดี น้ำแข็งโซดา เคล้าอารมณ์คลาน
จับมือเดินผ่าน ถึงด่านประตู สู่โสดาบัน
ดื่มน้ำอำพัน ดื่มฝันอำพร อ้อนลมชมดาว
ทอดกายเหยียดยาว อ่อนไหว ไหลสู่สวรรค์
ล้อมวงดนตรี กีตาร์ช้อนชาม สร้างความสุขสันต์
ล้อมวงแบ่งปัน เพื่อนกันเพื่อนกิน รดรินน้ำใจ
น้ำดีกรี ซื่อสัตย์ พัดพาผ่าน
คืนวันวาน เลวร้าย คลายความไคร่
พอได้ที่ สุขาวดี แลรำไร
เลี้ยงดวงฤทัย สหาย สุรา
ผมคนหนึ่งล่ะครับ...พอ 5 โมงเย็นก็ชักจะเปรี้ยวปากอย่างบอกไม่ถูก..อิอิอิ....
12 มีนาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
11 มีนาคม 2547 07:29 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
อุ่นไอรัก ทักทอ ยอคำหวาน
นิ่งเนิ่นนาน แนบชิด คิดใฝ่ฝัน
จะเก็บรัก เกี่ยวก้อย ร้อยตะวัน
จะมีกัน และกัน ตลอดไป
สายลมหนาว พราวดาวเดือน เหมือนพยาน
สร้างตำนาน รักแท้ แด่ดวงใจ
เหมือนบุปผา เบ่งบาน ก้านไสว
ส่งกลิ่นไอ พัดพลิ้ว ปลิวตามลม
ยามความรัก แรกพบ จบหวานซึ้ง
พร่ำรำพึง รำพัน วันชื่นชม
จะปูกลีบ เป็นทาง วางสุขสม
ถึงชั้นพรหม ชมออก เจ้าดอกรัก
สร้างสายใย ไฟสวาท สาดแสงส่อง
คอยประคอง เชิดชูเจ้า เฝ้าฟูมฟัก
จะแทนหมอน แทนเสื่อ เผื่อหยุดพัก
หากเหนื่อยนัก พักกาย พักใจ
ทุกคนคงอยากพบกับความรักแบบนี้ ...ที่จริงแล้วมันอยู่ที่ตัวเรานี่เองล่ะครับเราทุกคนก็สามารถทำได้ ...แต่ไม่ทำ ...ไม่สร้างกันเอง ...ความเข้าใจ การให้อภัย คือหัวใจ
9 มีนาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
10 มีนาคม 2547 07:51 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
เด็กน้อย บ้านนี้ ยังมีหวัง
รอพลัง จากใจ ความเมตตา
เหมือนดวงใจ ที่ไม่ มีราคา
ไม่มีค่า จะเหม่อมอง ท้องเดือนดาว
เด็กน้อย ขอแค่ ได้อิ่มท้อง
เฝ้าเรียกร้อง ขอชีวิต แค่ยืนยาว
เด็กน้อย เปรียบเหมือน ดังผ้าขาว
มีเรื่องราว รันทด หมดความหวัง
ไม่รู้จัก ความรัก ความอบอุ่น
อยู่เหมือนหุ่น หมดสิ้น หมดพลัง
ยังต้องการ ความรัก เป็นกำลัง
เพื่อประทัง ทั้งชีวิต ความเลือนลาง
อยากมีพ่อ มีแม่ แค่ครอบครัว
ยังเมามัว มืดมน สิ้นหนทาง
วันพรุ่งนี้ ความฝัน ยังจืดจาง
ฝันยังห่าง ต่างชั้น ขวัญผวา
โหยหา ความรัก ความเข้าใจ
สายใย ความมั่งคง ความหรูหรา
หวังแค่เพียง ลบคราบย้อย รอยน้ำตา
ใขว่คว้า ความสุข ความสดใส
ชีวิตของเด็ก ที่ไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่ ไม่เคยได้รับความอบอุ่น พวกเขาจะมีความรู้สึกอย่างไร
เหงา เศร้า ท้อแท้ เดียวดาย สิ่งเหล่านี้เขาคงไม่อยากเจอ ช่วยกันเป็นกำลังใจให้พวกเขาหน่อยนะครับ
9 มีนาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า