10 ตุลาคม 2548 14:45 น.
ผกากรอง
เรือนเอยเรือนริมน้ำ
อยากจะข้ามไปเยือนใกล้
กลับสู่ความเป็นไทย
ของคนไทยมิใช่ทาส
โบสถ์เก่าและคราคร่ำ
เป็นหลักธรรมนำประกาศ
วิถีพุทธได้สร้างชาติ
ให้คงอยู่ยั่งยืนมา
7 ตุลาคม 2548 12:13 น.
ผกากรอง
จากไกลหมื่นไมล์โพ้น
โยกโยนบนภาระหนักอึ้ง
จากแสนไกลเหลือเพียงสายใยคำนึง
ความคิดถึงจึงกัดเซาะดวงหทัย
เมื่อไรหนอภาระกิจจะหมดสิ้น
ได้กลับถิ่นพำนักดังใจหมาย
กลับสู่บ้านที่มีรักอยู่กลางใจ
ดวงหทัยคิดถึงบ้านตลอดมา
6 ตุลาคม 2548 11:51 น.
ผกากรอง
ห่วงหาและอาทร
คืออาภรณ์ของชีวิต
ประณีตบรรจงวิจิตร
มิดชิดเรียงร้อยจิตใจ
สะทกอ่อนไหวดวงตา
เมื่อคราหัวใจโหยไห้
อ่อนแอเข้มแข็งเพียงไร
ห่วงอาทรครองใจทุกคน
5 ตุลาคม 2548 17:36 น.
ผกากรอง
แม่เคยพาฉันออกไปไกลจากเมือง
ดูผืนนาทุ่งสีเหลืองอันไพศาล
ผืนนานี้มีคุณเอนกอนันต์
เลี้ยงดูฉันให้เติบใหญ่เป็นตัวตน
ต้นข้าวมีเมล็ดน้อยน้อยอยู่ในครรภ์
ต้องฝ่าฟันผ่านเปลวแดดและลมฝน
กว่าจะมาเป็นเม็ดข้าวเลี้ยงผู้คน
รวงข้าวคือต้นธาตุเผ่าชาติไทย
5 ตุลาคม 2548 17:21 น.
ผกากรอง
ฆ่ายุงตายไปหนึ่งตัวอย่ากลัวผิด
มาคิดคิดกลัวผิดก็ดีหนอ
ไม่กลัวผิดคงฆ่าตายหลายเลยพ่อ
หนูจึงขอให้พ่ออย่าก่อเลย
ก่อบาปนะมิใช่ขอก่อกองฟืน
ยามค่ำคืนมืดมิดสนิทหู
ไม่ได้ยินเสียงเสียงตบยุงของคุณครู
ได้ยินแต่ซออู้ดังกังวาล
หน้าส่วนตัว
881
