23 กุมภาพันธ์ 2547 17:31 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา คนหนึ่ง
มิได้เลิศเลอดีเด่นมาจากไหน
มิได้มีแก้วแหวนเงินทองเหมือนใครใคร
หรือรูปงามผ่องทั้งกาย ดังใจเธอ
+
แต่อย่างน้อยผู้หญิงธรรมดา คนนี้
ก็มีหัวใจที่ดีและคงมั่น
ถึงแม้คนที่รักมิคิดจะผูกพัน
ที่คบกันเพื่อรอใครคนนั้นกลับมา
+
ผู้หญิงธรรมดา คนหนึ่งคนนี้
คงไม่มีคุณค่าหมดความหมาย
ถึงทำดีมากมายเพียงใด
ก็ไร้คนของใจให้ใจมา
+
เก็บหัวใจใบซ้ำกลับเถอะนะ
อย่านำพาใปเพื่อใครไม่รู้ค่า
เพราะตั้งแต่ต้นเท่าที่ผ่านมา
แค่หัวใจผู้หญิงธรรมดาใช่
คู่ควรกับใคร
6 กุมภาพันธ์ 2547 19:23 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
หากสิ่งที่เธอรับฟังจากฉัน
อาจมิใช่คำหวานหรือคำปลอบ
หรือคำบางคำที่เธอชอบ
แต่ทุกคำล้วนเอ่ยมาจากใจ
หากฉันรู้สักน้อยนิด
ว่าเธอมิเคยทำใจให้ลืมได้
กับเรื่องราวเก่าเก่ามากมาย
ฉันคงไม่เอ่ยคำบางคำ
ทำร้ายเธอ
หากฉันย้อนวันเวลาได้
จะเสกสรรปั้นแต่งคำหวาน
เพื่อเธอคนดีที่ฉันรักมากมาย
จะได้เก็บคำนั้นไว้ในใจ
ตราบนานเท่านาน....
5 กุมภาพันธ์ 2547 18:56 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
สิ่งใดที่บ่งบอกถึงความเป็นเธอ
ขอฉันได้มั๊ยคนดี
เพราะจะเก็บไว้แทนใจที่มี
และเก็บไว้ในยามห่างกัน
+
รูปภาพแผ่นหนึ่งของคนดี
ที่มอบให้ไว้คั่นตำรา
เห็นครั้งใดจะได้เตือนใจว่า
เร่งเรียนอย่าช้าเพราะเธอคอยอยู่
+
เพียงแค่ภาพที่คนดีมอบให้
ก็มีความหมายมากมายหนักหนา
หากใครถามจะตอบให้รู้สักครา
เกรดดีดีที่ได้มาเพราะ
ภาพคั่นตำรา จากเธอ
5 กุมภาพันธ์ 2547 13:53 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
กับคำว่ารักจากฉัน
อาจดูเหมือนไม่ยิ่งใหญ่
แต่รับรองว่าตรงกับใจ
รักจริงรักเดียวที่มีให้
คือเธอ
กับคำว่ารักจากเธอ
นั้นดูเหมือนยิ่งใหญ่
แต่คงไม่ตรงกับใจ
รักหลอกรักลวงที่มีให้
คือฉัน ไม่ต้องการ
4 กุมภาพันธ์ 2547 15:49 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
เหนื่อยหรือยังใจเจ้าเอย
ใยเจ้าไม่เคยจดจำเรื่องราวครั้งเก่า
ที่ผ่านมาใครหนอกันเล่า
ก่อความปวดร้าวหมดทั้งหัวใจ
สะกดเอาไว้ใจเจ้าเอย
ว่าใครหนอที่ไม่เคยห่วงหา
และใครกันที่ไม่เคยเห็นคุณค่า
แค่สำรองเจ้าไว้บางเวลา เพื่อรอใคร
ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ
ว่าต่อไปจะต้องเป็น ที่หนึ่ง
เก็บเอาความรักและห่วงใยของเจ้าคืน
เพื่อนำพาเป็นยารักษาหัวใจ
หน้าส่วนตัว
954
