สายฝนโปรยยามดึกมีเพียงฉัน

ป๋อง สหายปุถุชน

สายฝนโปรยยามดึกฉันนึกเหงา			
มีเพียงเราสายฝนเย็นที่เป็นเพื่อน			
โปรยลงมาบางๆอย่างล้างเรือน			
คอยย้ำเตือนเธอไม่มาเฝ้าแต่มอง			
			
ฝนยิ่งโปรยหนักแล้วโอ้แก้วตา			
ยิ่งคิดถึงเธอทุกคราฟ้าหม่นหมอง			
ยิ่งนึกไปที่ไรน้ำตานอง			
คิดถึงน้องมองฝนโปรยโรยลงนา			
			
โอ้ที่รักเธอไปไหนกันหนอ			
ฉันเฝ้ารอคอยเธอฉะเง้อหา			
สายฝนพรำฉันร่ำแต่น้ำตา			
ตกลงมาเถิดฝนปนน้ำตา			
			
ตัวพี่เป็นลูกผู้ชายทำไมร้อง			
คิดถึงน้องคนดีที่คอยหา			
เคยรักกันยังมั่นในสัญญา			
ทุกทุกครามีเธอให้สู้ทน			
			
ฝนยิ่งตกหนักเข้าฉันหนาวเนื้อ			
มีเพียงเสื้อบางๆยืนกลางฝน			
มองไปเห็นแสงหิงห้อยลอยลมบน			
ฟ้าลมฝนแสงติดดับวับกลางนา			
			
บางตัวบินเดียวดายคล้ายตัวข้า			
คงบินมาหาคู่มันที่ฝันหา			
ฝนเริ่มหยุดดุจดังได้พบพา			
เสียงอิ่งนาเขียดกบร้องก้องไปไกล			
			
พี่ฟังเสียงกบเขียดร้องมานึกดู			
มันคงร้องเรียกคู่เจ้าอยู่ไหน			
ดึกสงัดยามนี้อยู่ที่ได			
พี่คงได้เฝ้ารอน้องมองฝนพรำ			
			
พอยามเช้ายินไก่ขันวันฟ้าใหม่			
เดินย่างกายจากท้องนามาขะหนำ			
เช้าวันใหม่แดดสวยใสให้จดจำ			
สายบ่ายค่ำไถนาดำทำแต่นา