27 เมษายน 2551 01:40 น.
ป๊ากเก้อร์
1 ปีแล้วกับการตามหาฟ้าของภู แต่ภูกลับได้คบกับผู้หญิงคนใหม่ที่สามารถเข้ามาเติมเต็มหัวใจให้กับภูได้ นั่นก็คือ ซี ผู้หญิงที่ทำให้ภูมีความสุข และมีชีวิตชีวาเหมือนกับคนใหม่ แม้ซีจะมีอิทธิพลต่อภูซึ่งทำให้อะไรหลายๆอย่างในตัวภูเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แต่กระนั้นในใจลึกๆของภูแล้ว ก็ยังคงไม่ลืมเลือนระฟ้า แต่แม้จะเป็นบางครั้งที่ซีนั้นจะสามารถทำให้ภูลืมฟ้าได้ แต่ก็เป็นไปในชั่วขณะ แต่ซีก็ไม่เคยรู้เลยว่าภูยังมีฟ้าอยู่ในใจ แต่นั่นมันก็คือก้นบึ้งที่จิตใจของภู เวลาที่ผ่านไปวันแล้ววันเล่านั้นความผูกพันระหว่างภูกับซี ก็ยิ่งมากขึ้นๆ แต่กระนั้นมันก็ยังทำให้ภูเลิกลืมฟ้าไปไม่ได้ แต่ถึงยังงัย ณ เวลานี้ ภูได้รักซีเต็มห้องหัวใจ และทั้งคู่ก็รักกันมากผูกพันกันมากจนไม่อาจพรากจากกัน แต่ถึงแม้ว่าต่อให้ภูกับฟ้าจะเป็นเนื้อคู่กันจริงเพียงใดก็ไม่อาจจะคบกันได้ เพราะด้วยความที่เป็นเนื้อคู่กันนั้นรู้ด้วยสัญชาติญาณแล้วว่ายังคงต้องชดใช้กรรมที่ก่อไว้ต่อไป ก็จริงอย่างที่ใครๆเขาพูดกัน เนื้อคู่ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน เพราะบางครั้งเนื้อคู่ก็อาจจะต้องพลัดพรากจากกันด้วยผลแห่งกรรมที่ได้ทำร่วมกัน
การที่เราคบใครซักคนหนึ่ง มันต้องใช้เวลาเรียนรู้กันและกัน สิ่งสำคัญที่สุดในการคบกันของคนทั้ง 2คนนั้นคือ อารมณ์ คนเราจะอยู่ด้วยกันได้ก็ด้วยความเข้าใจ แต่อารมณ์คือ สิ่งสำคัญที่สุดในการคบกัน เข้าหากัน พูดคุยกัน ระหว่างคนที่ใจเย็นกับใจร้อน ใครจะมอบความรู้สึกดีดีให้ได้มากกว่ากัน เมื่อเราเข้าใจใครซักคน หรือยังไม่เข้าใจก็ตาม คือมีสติที่ใจเย็น
วันเวลาผ่านไปช่างไวนัก เพราะก่อนหน้านี้ระหว่างภูและซีจะไกลเกินจริงที่จะคบกัน ดูไม่มีทางเป็นไปได้เลยว่าจะได้มาคบกัน ตัวภูนั้นผ่านเรื่องราวความรักมามาก ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ภูจะได้เจอกับรักแท้
ภู.. แต่ละวันที่ผ่านมันเร็วเน้อะ ภูว่างั้นเปล่า
อืม ภูก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้คบกับซี ไม่เคยคิดเลยจริงๆนะ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ทั้งคู่ได้หยุดในวันเดียวกันและก็หาเวลาว่างไปไหนมาไหนด้วยกันเช่นเดิม
กินอะไรดีหละซี....สเต็กไหม?
อืม ก็ดี ซีก็อยากกินเหมือนกัน ภูนี่รู้ใจซีไปซะหมดเลยนะ ฮิฮิ
ฮะฮะ ภูหัวเราะพร้อมกับลูบหัวซีเบาๆ
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในร้าน ทั้งคู่ต่างเลือกที่นั่งที่อยากนั่ง ไม่นานก็มีพนักงานมารับ order ทั้งคู่สั่งอาหารเหมือนๆกัน ระหว่างนั้นทั้งคู่ก็ทานไปคุยไปอย่างเพลิดเพลิน แต่ชั่วเสี้ยววินาทีหนึ่งในหัวของภูก็ได้ปรากฏภาพๆหนึ่งขึ้นมาในหัวสมอง ภาพนั้นเป็นภาพที่ภูกำลังนั่งบนโต๊ะทานข้าวและกำลังจับมือฟ้าอยู่ แวบเดียวเท่านั้นภาพที่แวบเข้ามาในหัวสมองภูก็หายไป
ภูเป็นอะไรเหรอ?
ซีถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วง เพราะอยู่ดีดีภูทำท่าเหมือนปวดหัวจี๊ดขึ้นมากระทันหัน
เป็นอะไรรึเปล่า?
อ๋อ.... ไม่เป็นไรเมื่อกี้มันรู้สึกจี๊ดๆที่หัวนิดหน่อย แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว....
ทำไมเราถึงเห็นภาพฟ้านะ ภูแอบคิดในใจเกี่ยวกับฟ้า
เกือบ 2ปีแล้วนะ..ที่เราไม่ได้เจอฟ้า และไม่ทราบข่าวคราวเลย ไม่รู้ตอนนี้ฟ้าจะอยู่ที่ไหนเป็นยังงัยบ้าง
ภูยังคงได้แต่พูดกับตัวเองในใจ แม้ว่าตอนนี้ภูจะรู้สึกผูกพันและรักซี แต่มันก็ยังให้หวนกลับไปคิดถึงฟ้า เหมือนกับว่าทุกครั้งที่ภูลืมฟ้าไปแล้ว ก็จะกลับมานึกถึงอีก เหมือนกับว่ามันมีอะไรบางอย่างที่ต้องให้กลับมานึกถึงฟ้า
แต่ยังงัยซะเราก็รักซี และผูกพันกับซีมากๆเลย แต่อย่างน้อยหากได้เจอฟ้าอีกครั้ง มันก็คงจะดี แค่ได้เจออีกซักครั้งก็คงพอ ภูได้แต่คิดในใจ
แหวะ! ....คิดอะไรอยู่ หือ...... ซีแกล้งจ๊ะเอ๋ภู
โอ๊ะ!.....ตกใจหมด ซีซี่หนิ
ฮะฮะ ก็ภูอะ ทำท่าทำทางเหมือนกับคิดอะไรอยู่คนเดียวเลย เหม่ออยู่นั่นแหละ
ภูแค่ยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบอะไร
ซีรู้นะ......
ภูยังคงยิ้มตอบกลับ แต่คราวนี้
ภูอะ รักซี รักซีมากๆด้วย ภูพูดพร้อมกับเอามือทั้ง 2ไปหยิกที่แก้มซี
ซีเป็นคนแรกนะที่รักภูจริงๆ ภูผิดต่อซีไม่ได้เลยแหละ ภูพูดจบจึงปล่อยมือ
อ๋อย แก้มซีแทบฉีกอะ อีตาภูบ้า!
ฮะฮะ ซีทำหน้างอนเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรภูเลย
ภูรักซีมากเลยเหรอ
ใช่ จริงแท้ๆเลยหละ
ซีก็รักภูเหมือนกัน รักมากด้วย ซีพูดพร้อมกับเอามือไปหยิกที่แก้มของภูบ้าง
โอ๊ยๆ เอ้าอำอัวเองเอาเอาอ๊ะ โอ๊ย เอ็บ.....(โอ๊ยเค้าทำตัวเองเบาเบานะ โอ๊ย เจ็บ....)
ทั้งคู่ก็ต่างหยอกล้อกันไปด้วยกินข้าวไปด้วย จนโต๊ะรอบๆข้างต่างแอบมองทั้ง 2เล่นกัน
กินข้าวเสร็จไปไหนต่อกันดีคะที่รัก ฮิฮิ.... ซีพูดอย่างอายๆ
ไปอยู่ในหัวใจเธอยังงัยหละจ๊ะ แม่คนสวย ฮะฮะ
ไอบ้า หนิ น้ำเน่าจริงๆเลย ฮิฮิ
ไปดูหนังงัยซี ตามสูตรของเรา 2คน
หืม ซีไม่ไปหาหรอกนะสูทหนะ เพราะซีไม่ได้ ใส่
ภูทำหน้าเบ้ใส่ซีทันที เพราะไม่นึกว่าซีจะมามุกนี้
นี่ ไม่ได้หมายถึงสูทเสื้อนะคะ ฮะฮะ หนอยเล่นซะอึ้งไปเลย
ฮิฮิ ขำๆเองนะภู ฮะฮะ
แล้วทั้งคู่ก็คุยเล่นกันสนุกสนาน หลังจากนั้นทั้งคู่ทานข้าวเสร็จก็พากันเดินไปดูรอบหนังและจองตั๋ว
ภูอยากดูหนังสงครามอะซี
ไม่เอาซีอยากดู love story
ไม่เอา งั้นดู M.R. DEEN ก็ได้ ตลกๆ ซีนิ่งคิดซักพัก
อืมๆ .....ก็ได้ๆ
ฮะฮะ น่ารักมาก น้องซีซี่ ภูพูดไปพร้อมบีบจมูกซีเบาๆ
โอ๊ยๆๆ จมูกซีพังหมด คึกจังเลยนะ ฮิฮิ
แล้วทั้งคู่ก็เลือกหนังที่อยากดูด้วยกัน เมื่อใกล้เวลาที่หนังเข้า ทั้งคู่ก็เข้าไปนั่งรอหนังฉายในโรงหนังไม่นานหนังก็เริ่มฉาย ระหว่างที่หนังฉายนั้น ทั้ง 2ก็ดูหนังไปด้วย แล้วก็กุมมือกันไว้แน่น แล้วซีก็ค่อยๆน้อมตัวลงมาซบที่ไหล่ของภู
ฮิฮิ ถึงหนังจะตลก แต่เราทั้งคู่ก็หวานจนหนังตลกแทบกายเป็นหนังโรแมนติก
ฮะฮะ ช่างพูดนักนะ ภูพูดพร้อมกับยิ้มร่าอย่างมีความสุข
ซีรู้สึกอบอุ่นนะ ที่มีภู ซีพูดจบ ภูก็เอามือลูบไปที่หัวของซี
ภูก็รู้สึกอบอุ่นเหมือนกัน
เมื่อทั้งคู่ดูหนังจบก็พากันกลับบ้าน ภูก็มาส่งซีถึงหน้าบ้าน อย่างเช่นที่เคยทำเหมือนทุกๆวัน
ยังไม่อยากเข้าบ้านเลย ซีพูด
ภูก็เหมือนกัน วันนี้สนุกและมีความสุขมากเลยหละซี ฮะฮะ ไม่ใช่แค่วันนี้หรอก ทุกๆวันต่างหาก
จ้า ซีก็เหมือนกัน อาทิตย์หน้าไปไหนอีกน้า..? ซีนิ่งคิดชั่วครู่
อืม .....ไปสวนสนุกมั้ย?
อืม ก็ดีภูไม่ได้ไปสวนสนุกมานานหลายปีแล้ว
งั้นซีเข้าบ้านแล้วนะ
จ้าที่รัก.....
ขับรถกลับบ้านดีๆ นะภู
อืม จ้า...
แล้วภูก็ออกรถไป ระหว่างทางภูก็นั่งคิดในใจ
วันนี้ทำไมเราถึงได้เห็นภาพฟ้านะ ? เฮ้อ แปลกเน้อะ ทั้งๆที่เราไม่ได้นึกถึงฟ้าเลยตอนนั้น แต่กลับกลายเป็นว่าอยู่ดีดีก็นึกขึ้นมาเอง ยังแปลกใจว่าทุกครั้งที่เราจะลืมฟ้าไปแล้ว แต่กลับเกิดภาพฟ้าขึ้นมาในหัวเรา เฮ้อๆ แปลกดี แต่ช่างเหอะ เราคงจะคิดมากไป
ภูยังคงไม่รู้ตัวเองว่าจริงๆแล้วตัวเองนั้นมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ไม่สามารถลืมฟ้าได้ แต่ภูก็ไม่ได้สนใจอะไร
เราเคยผิดหวังมาตลอด มาถึงตอนี้แล้ว เรามีซีอยู่เคียงข้าง ไม่นึกเลยว่าเราจะมีวันนี้ สุขใจจริงๆ บางครั้งการที่เรามีความสุขใช่ว่าจะไม่มีความทุกข์เลย แต่เราสามารถทำให้ตัวเรามีความสุขไปได้โดยปราศจากความทุกข์ การขจัดทุกข์ทางกายไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่การขจัดทุกข์ทางใจเป็นเรื่องสำคัญสำหรับเรา
สิ่งนี้เองที่ภูคิดอยู่ตลอด มาถึงเวลานี้ภูรู้สึกสุขใจเป้นอย่างมากที่มีผู้หญิงแสนดีที่ชื่อ ซีเข้ามาเป้นส่วนหนึ่งของชีวิตภูอย่างเต็มตัว
6เดือผ่านไปความสัมพันธ์ระหว่างซีและภูยังคงเหมือนเดิม รักกันเหมือนเดิม แต่สิ่งที่มากขึ้น คือความเข้าใจกัน บางครั้งอาจมีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่พอปรับความเข้าใจ เปิดใจเข้าหากัน นั่นก็ทำให้ทั้งคู่ ยิ่งรักกันมากขึ้นกว่าเดิม
ช่วงก่อนหน้านี้ภูได้ทำงานที่โรงแรม เมรี่โรส ทำได้ อยู่เกือบปี ก็มีอันต้องโดนปลดจากงาน เนื่องจากสถานะของภูที่ไม่มั่นคงและทางโรงแรมต้องการลดค่าใช้จ่าย เนื่องจากเข้าสู่ในช่วง low season ที่ภูทำที่เมรี่โรสนี้ อยู่ในตำแหน่งของพนักงานรายวันประจำ คือทางโรงแรมจะจ้างภูและจ่ายเงินภูเป็นรายวัน แต่ภูจะได้เงินทีเดียวตอนสิ้นเดือน ซึ่งศัพท์ทางโรงแรมจะเรียกพนักงานเหล่านี้ว่า casual หรือพนักงานชั่วคราว casual นั้นจะแบ่งหลายแบบแล้วแต่ระบบของโรงแรมนั้นๆ แต่ที่ภูเป็นอยู่นั้นคือ casual ประจำ คือจะได้เป็นเงินเดือน และcasual อีกแบบ จะเป็น casual past time หรือ casual รายวัน จะได้เงินเป็นวันๆไป
ซี ภูได้ที่ทำงานใหม่แล้วหละ
แล้วเริ่มงานเมื่อไหร่เหรอภู
ก็อาทิตย์หน้าแหละ ช่วงนี้ภูก็ว่างอยู่ ภูก็ไปรับไปส่งซีได้มากขึ้น ฮะฮะ
แล้วภูได้บรรจุเป้นพนักงานประจำรึเปล่า
ซีถามด้วยความสนใจ แต่ภูก็ทำหน้าเซ็งๆเล็กน้อยก่อนตอบกลับไปว่า
ยังอะซี เค้าให้ภูเป็น temporary ไปก่อนอะ
temporary ! คืออะไรเหรอ ?
ก็พนักงานชั่วคราวงัย แต่อย่างน้อยภูก็ยังได้สวัสดิการเท่าpermanent staff(พนักงานประจำ) นะ ดีกว่าเป็น casual เยอะเลย เพราะเป็นแค่ casual อะได้สวัสดิการแค่ชุด เงินเดือนก็แย่ไม่มีวันหยุด ถ้าหยุดก็ไม่ได้ตังค์ ถ้าเป็น temporary staff นะหยุดก็ได้ตังค์ แถมมีวันหยุดเป็นของตัวเองอีก ถ้าทำถึงปีก็ได้วันหยุดพักร้อนด้วย บางที่นะได้ service charge ด้วยแต่ว่าได้น้อยกว่า permanent staff
อ๋อ เข้าใจและๆ ยากเน้อะ กว่าภูจะได้ เมื่อไหร่ภูจะได้น้า....
คงอีกไม่นานหรอกมั้ง
อืม จ้า ซีจะเอาใจช่วย
เมื่อภูได้เริ่มงานใหม่กับที่ใหม่ โรงแรมใหม่ที่ภูได้เข้ามาทำเป็น temporary staff นั้นภูอยู่นำตำแหน่งของ waiter หรือพนักงาน เสิร์ฟ อยู่ส่วนของ สระน้ำ หรือ poolbar ตัวภูนั้นที่ทำที่เมรี่โรสนั้นก็อยู่สระน้ำเช่นกัน ซึ่งก็ไม่ยากสำหรับภูในการปรับตัว และอีกอย่างนั้น ภูก็มีวิชาและความรู้ติดตัวมาบ้างเกี่ยวกับการทำเครื่องดื่ม cocktail และ mocktail -(cocktail คือการเอาเหล้ามาผสมกันตั้งแต่ 2ชนิดขึ้นไป จึงเรียกว่า cocktail ,ส่วนmocktail นั้นท่านผู้อ่านบางคนคงไม่เคยได้ยินคำนี้ แต่mocktil นี้เราๆท่านๆได้เห็นกันบ่อยนั่นก็คือน้ำปั่นนั่นเอง mocktail เป็นเครื่องดื่มที่นำเอาน้ำผลไม้นั้นมาผสมกันเกิน 2ชนิดขึ้นไป จึงเรียกว่า mocktail)- จึงไม่ใช่เรื่องยากที่ภูจะทำไม่ได้ แต่ทว่า4เดือนผ่านไป ก็เหมือนกับว่าโชคชะตาได้เล่นตลกกับภูอีกครั้งหนึ่ง ภูมีอันต้องโดนปลดจากงานอีกครา เนื่องจากในสัญญาของภูนั้น หมดลงในรอบปีปฎิทินของทางโรงแรม และไม่มีทีท่าว่าภูจะได้รับการต่อสัญญาใหม่ จนในที่สุภูก็หมดสัญญาการทำงานลง จึงตองออกจากงานอีกครา แต่คราวนี้ หัวหน้าของภูนั้น ได้ช่วยเหลือภูให้ไปทำงานในโรงแรมที่หนึ่งที่มีระดับ 3ดาว เป็นเพราะหัวหน้าของภูนั้น รู้จักและกว้างขวางกับคนในวงการเยอะจึงสามารถหางานให้ภูทำได้ แต่กระนั้น เมื่อภูมาอยู่ที่ใหม่อีก และเป็นโรงแรมระดับ 3ดาว นับเป็นครั้งแรกเลยที่ภูได้สัมผัสกับบรรยากาศของโรงแรมระดับ 3ดาว ภูไม่สามารถทำงานเข้ากัยบระบบได้ ซึ่งมันต่างกันมากกับโรงแรมระดับ 5ดาวที่ภูเคยทำมา ภูพยายามปรับตัวให้เข้ากับระบบต่างๆ แต่จนแล้วจนรอด ภูก็ไม่สามารถปรับตัวได้เลยแม้แต่น้อย จนในที่สุด เพียงแค่ 2เดือนนับจากเริ่มงาน แม้ภูจะได้ permanent staff ที่นี่แต่ก็ไม่สามารถปรับตัวได้เลยกับที่ทำงานใหม่ และด้วยความที่เป็น โรงแรม 3ดาว ตัวภูเองนั้นคิดว่า ยิ่งไขว่คว้าและพยายามเท่าไหร่ก็ยิ่งห่างไกลกับความสำเร็จ ภูจึงตัดสินใจลาออกจากที่นี่ทันที และตั้งใจจะลองไปทำงานทางด้านร้านอาหารดู
เฮ้อ....ภูท้อมากเลยซี พยายามแล้วพยายามอีก ภูก็ปรับตัวไม่ได้เลย ภูอะไม่อยากออกจากโรงแรม สุขขีเลยนะถ้ามันไม่หมดสัญญา เฮ้อ มาอยู่ โรงแรม 3ดาวนี่ แม้ภูเป็นstaffประจำแล้ว ภูก็ทำงานอย่างไม่มีความสุข ปรับตัวไม่ได้เลย
ไม่เป็นไรนะภู เพียงแค่ภูไม่ท้อ ภูก็พยายามใหม่ก็ได้หนิ
ภูว่าภูจะลองออกมาทำร้านอาหารดูบ้าง เพราะภูเคยทำงานโรงแรมมาก่อน อย่างน้อย ก็ต้องได้ตำแหน่งและเงินเดือนที่ดีแน่
อืม.....ภูก็ลองดูสิ ซีจะเป็นกำลังใจให้
แม้ว่าซีจะพูดไปว่าเป็นกำลังใจให้ แต่ในใจลึกๆ ซีก็ไม่อยากให้ภูไปทำงานร้านอาหาร เพราะซีรู้สึกว่างานร้านอาหารนั้น มันดูไม่เหมาะกับภูเอาเสียเลย นอกจากภูจะเป็นเจ้าของร้านซะเอง แต่กระนั้นซีก็ยังเคารพในการตัดสินใจของภู และคอยเป็นกำลังใจอยู่ห่างๆ
และไม่นานภูก็ได้งานใหม่อีกครั้ง คราวนี้ภูได้งานร้านอาหารสมใจ และได้ตำแหน่งที่ดีและเงินเดือนที่เพิ่มมากขึ้นสมใจ แม้เงินเดือนจะไม่มาก แต่อย่างน้อย ตำแหน่งงานที่ภูได้ก็ล่อหลอกภูไปได้ไม่น้อย เพราะตำแหน่งงานใหม่นี้เหมือนกับ เป็น training หรือที่เรียกกันว่า supervisor ภูจะมีหน้าที่คอยดูแลพนักงานที่ดูแลลูกค้าที่มาใช้บริการห้องอาหาร และจะสอนความรู้และ skillต่างๆแก่พนักงาน ให้อยู่ใน standard ของร้านอาหาร แต่ทว่า เมื่อภูทำงานอยู่ที่นี่ได้ซักพัก แค่3อาทิตย์ เท่านั้นภูก็รู้ได้ถึงความแตกต่างระหว่างโรงแรมและร้านอาหาร
ร้านอาหารกับโรงแรมมันต่างกัน ต่างกันมากและมากๆ โรงแรมนั้นจะดีไม่ดี ขึ้นอยู่กับมาตรฐานในการบริการ และสิ่งอำนวยความสะดวก ร้านอาหาร ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าร้านอาหาร ซึ่งมันต่างกัน ร้านอาหารเป็นที่ที่สำหรับมาทานอาหาร มาตรฐานแม้จะมี แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยเหมือนห้องอาหารในโรงแรม ซึ่งโรงแรมจะใส่ใจกับรายละเอียดอย่างมาก การกำหนดดาวของโรงแรม ดูที่องค์ประกอบโดยรวม ไม่ใช่แค่ห้องอาหาร แต่สำหรับร้านอาหารมันไม่ต้องการรายละเอียดมากเพียงแค่สั่ง เสิร์ฟ เก็บตังค์ แล้วลูกค้าก็ไป แต่โรงแรมเมื่อแขกมาก็ต้องไหว้แขก พาแขกมานั่ง ถามเครื่องดื่ม ถามไวท์ แล้วถึงจะสั่งอาหาร ซึ่งแค่นี้มันก็ต่างกันมากแล้ว เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่คาเล็กเตอร์ของภูเลยที่มาทำร้านอาหาร แต่ทว่า ภูก็ยังดื้อรั้นที่จะทำร้านอาหารอยู่ ภูจึงลองไปสมัครที่ร้านอาหารอีกแห่งหนึ่ง ซึงร้านอาหารนี้ก็ดูดีกว่าร้านอาหารแรกที่ภูทำ ภูได้รับตำแหน่งเป็นกัปตันห้องอาหาร ซึ่งก็คือหัวหน้าของเด็กเสิร์ฟนั่นเอง ...แต่....ที่นี่ภูพยายามทำงานอย่างเต็มที่ จนในที่สุดก็ถึงช่วงที่จะประเมินผล ในการผ่านงาน หรือไม่ผ่านงาน หากว่าไม่ผ่านงานแล้วนั้นภูก็อาจจะต้องโดนประเมินผลใหม่อีกครั้ง แต่ตัวภูเองก็มั่นใจว่าครั้งเดียวยังงัยก็ผ่านแต่ทว่า
ผลการประเมินของหัวหน้าของภูนั้นกลับตรงกันข้ามกับความคิดภูโดยสิ้นเชิง ภูกลับโดนสั่งสอน โดนวิจารณ์ในทางเสียหาย และไม่มีคำชมใดๆเลยจะออกจากปากของหัวหน้าคนนั้น ซึ่ง วินาทีนั้น ภูทั้ง โกรธ ทั้งแค้น ที่ว่า ภูนั้นเคยทำงานโรงแรมมาก่อนแต่กลับไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของภูในเรื่องต่างๆ ทั้งๆที่มาถามความเห็นภู ภูรู้สึกว่าตัวเองนั้น ตกต่ำ และตกต่ำถึงขีดสุดที่ต้องมาทำงานร้านอาหารที่ไม่ได้ทั้งความรู้ใหม่ๆไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยนอกจากจะอยู่ในร้านอันอุดอู้และแคบๆ เหมือนกับว่าภูนั้นอยู่ในกะลา ไม่สามารถที่จะรับรู้โลกภายนอกได้ และนั่น เมื่อมันถึงขีดตกต่ำ พลันภูจึงตัดสินใจฮึดสู้อีกครั้งที่จะกลับไปทำงานรงแรมอีกครา แม้ไม่ได้ permanent staff แต่อย่างน้อยก็ขอแค่ได้เป็น temporary staff ก็ยังดี
ซี ภูตัดสินใจแล้วหละ ภูจะกลับไปทำงานโงแรมอีกครั้ง ภูจะไม่ท้ออีกต่อไปแล้ว
ซีแอบอมยิ้ม เพราะซีเคยคิดไว้ไม่ผิดว่าภู ไม่เหมาะกับงานร้านอาหารนอกเสียจากภูจะเป็นเจ้าของร้านซะเอง
ตอนนั้นหนะ ซีก็อยากจะบอกภูนะว่าอย่าออกมาทำร้านอาหารเลยมันไม่เหมาะกับภูหรอก แต่ว่าซีก็ต้องเคารพการตัดสินใจของภู
ขอบใจมากเลยนะซี ที่เป็นกำลังใจ และอยู่เคียงข้างภูมาตลอด 1ปีแล้วเน้อะที่เราคบกัน
อืม จ้า
ถ้าไม่ใช่เพราะร้านอาหรที่ภูทำนี้นะ ภูคงไม่แข็งแกร่งและเข้มแข็งขึ้นมาหรอก อย่างน้อยเวลาที่ภูเสียไปกับร้านอาหารและโรงแรมนั่น มันก็เป็นประสบการณ์ที่ภูจะไม่มีวันลืมเลย ต่อแต่นี้นะซี ภูจะเป็น permanent staff ให้ได้ เพื่อภูเองเพื่อซี และเพื่อทุกคน ภูไม่ท้อแล้วหละ
แล้วภูก็โผลกอดซีแบบลืมตัว พร้อมกับแอบร้องไห้ออกมา
จ้า ภูซีจะเป็นกำลังใจให้ภูตลอดไปเลย
ภูก็เหมือนกัน ถ้าซีท้อเรื่องงานภูก็จะเป็นกำลังใจให้เหมือนกัน
จ้า ....ซีรักภูนะ
ภูก็รักซี....
นี่แหนะๆ
พอกอดกันเสร็จไม่ทันไรภูกับเอามือฝ่ามือทั้ง 2ไปบี้ๆที่ใบหน้าของซี จนหน้าของซีบู้บี้ไปหมด
โอ๊ย อีอาอูอ้าอ่อยอั๊นอ๊า!(โอ๊ย อีตาภูบ้า ปล่อยฉันนะ)
ฮะฮะ น่ารักน่ารัก ภูแกล้งซีด้วยความคึกคัก
อี้แอะๆ (นี่แหนะๆ) แล้วซีก็ทำอย่างที่ภูแกล้งตัวเองบ้าง
ฮะฮะ ทั้งคู่หัวเราะและเล่นด้วยกันอย่างมีความสุขสนุกสนาน
เราอะ เจออะไรผ่านอะไรมาด้วยกัน รู้ไหมมันยิ่งทำให้เรารักกันมากขึ้นกว่าเดิมอีก ซีพูด
ใช่ ภูอะรักซีที่ซู้ดที่สุด
จ้า....ที่รัก ซีพูดด้วยความเขินอาย
อุ๊ย!? กี่โมงแล้วภู
เอ?.... กี่โมงแล้วนะ ภูควานหยิบมือถือจะดูนาฬิกา
อ๋า.... 2ทุ่มเลี้ยว
อ๋า 2ทุ่มแล้วเหรอ
อ๋า 2ทุ่มแล้วหละซี
อ๋า...........อ๋า..........
อ๋า................ฮะฮะฮะ.. ร้องอยู่นั่นแหละ แมงวันเข้าปากแล้ว ภูหัวเราะชอบใจ
ก็ภูนั่นแหละร้อง ซีก็เลยต้องร้องตาม ซีพูดพร้อมทำหน้ากวนๆใส่ภูเพื่อให้ภูหมั่นไส้
หนอย น่าหมั่นเคี้ยวจริงๆเลย......นี่แหนะๆ......ฮะฮะ
หลังจากนั้นภูก็มาส่งซีถึงบ้านอย่างเคย เมื่อส่งเสร็จภูก็ขับรถกลับบ้าน และก็ทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเช่นที่เคยทำเมื่อกลับถึงบ้าน นั่นคือ นั่งเล่นคอม เส่น MSN และท่องเน็ตดูข่าวและเวบไซค์ต่างๆ จนภูได้เข้ามาในเวบไซค์เวบไซค์หนึ่ง
ซึ่งเวบไซค์นี้จะเกี่ยวกับการค้นหาเพื่อน ทั้งในและต่างประเทศและเล่นได้ทุกเพศทุกวัย ภูนั่ง serch หาชื่อคนรู้จักรและเพื่อนไปเรื่อยเปื่อย
เอ......รูปนี้มันคุ้นๆนา...... คุ้นจริงๆ...................ฟ้า!!!! นี่รูปฟ้านี่นา!!!!! ฟ้าจริงๆด้วย
ภูดีใจสุดขีด เมื่อเห็นรูปผู้หญิงที่ภูตามหามาตลอดฟ้า ภูยิ้มจนแก้มปริ จนไม่อาจจะหุบลง
ในที่สุดก็ตามหาฟ้าจนเจอนะ ภูพูดด้วยความดีใจอยู่คนเดียวหน้าคอม
แล้วภูจึงพิมพ์ข้อความทักทายไป แต่ก็เป็นข้อความที่คล้ายๆกับการส่งอีเมล
-สวัสดี ฟ้า จำกันได้รึเปล่า นี่ภูเองนะ ตามหาซะนานเลย สายดีรึเปล่า เจ้าจิ้งจก
ภูเขียนข้อความทักทายไป แต่ก็เป็นข้อความที่ส่งกันทางอีเมลเท่านั้นโดยผ่านทางระบบของเวบไซค์
ฟ้าจะตอบกลับมารึเปล่าน้า ไม่รู้จะจำกันได้รึเปล่า......
แม้ว่าจะตามหาฟ้าจนเจอแล้ว แต่ภูก็ยังไม่ได้เจอฟ้าแบบเป็นตัวเป็นตน แต่แม้จะหาเจอกันทางเน็ตนี้ แค่นี้แล้วมันก็ทำให้ภูมีความหวังที่จะได้เจอกับฟ้าอีกซักครั้ง แต่เมื่อคิดถึงซีขึ้นมาภูก็เลิกหวังไปไกลทันที
ฟ้า ถ้าดวงชะตาเราจะพรากจากกันชาตินี้ เราคงไม่ได้เจอกัน เพราะตอนนี้ภูก็มี ซีแล้ว ภูคงผิดต่อ ซีไม่ได้ แต่ถึงยังงัยแค่เจอ ฟ้าอีกซักครั้ง แค่ครั้งเดียว เท่านี้ภูก็สุขใจแล้ว ถ้าชาติหน้ามีอีกครั้งเราคงได้อยู่ด้วยกัน เพราะชาตินี้เราต้องแยกจากกัน และภูก็มีคนที่ภูรักที่สุดในชีวิตแล้ว เฮ้อ...... ช่างเหอะเจอไม่เจอก็ช่าง ปล่อยให้เป็นไปตามพรหมลิขิตดีกว่า
ภูพูดอยู่คนเดียว แล้วก็เริ่มปลงๆมาบ้าง แต่อย่างน้อยในใจก็แอบดีใจอยู่ที่ตามหาฟ้าจนเจอ การทำอะไรที่ทำอย่างสม่ำเสมอไม่สามารถทำได้ตลอดจวบจนวันที่ถึงเวลาต้องแยกจาก หรือสิ่งที่อีกค
เบื่อหน่าย กับอีกคนที่ยังคงพอใจในการกระทำซ้ำๆเดิมๆ ในเมื่อรู้สึกดีผูกพันกันแล้ว ก็ขอให้ฟังเหตุผลทั้งเราและเขาให้เข้าใจ การที่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ไม่สามารถเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปได้............
17 เมษายน 2551 22:50 น.
ป๊ากเก้อร์
เกือบปีแล้วที่ภูไม่ได้เจอและ ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับฟ้า แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่ามีผู้หญิงคนนึงที่ภูเคยได้แต่แอบมอง เธอได้เข้ามาในชีวิตภูโดยที่ภูไม่เคยคาดคิดมาก่อน และในตอนนี้ภูไม่รู้เลยว่าฟ้าจะยังจำภูได้อยู่หรือเปล่า และในเมื่อทุกวันๆภูก็พยายามที่จะตามหาฟ้าให้เจอโดยการท่องเน็ตดูในเวบไซค์ต่างๆนานา แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอเลย หลังจากวันนั้นที่ภูได้ไปเที่ยวและดูหนังกับซี เกือบทุกอาทิตย์ภูกับซีจะนัดเจอกันอยู่ตลอด แม้ว่าในใจลึกๆแล้วภูจะยังคิดถึงและยังไม่ลืมฟ้าก็ตาม แต่ว่าปผู้หญิงที่ชื่อซีคนนี้ก็ค่อยๆเข้ามาเติมเต็มในหัวใจของภูมากขึ้นเรื่อยๆ และนั่นก็ไม่ต่างอะไรกับซี ซึ่งซีก็เริ่มรู้สึกดีกับภูมากขึ้นๆทุกวันๆ เหมือนกับว่าทั้ง 2ได้คอยเติมเต็มหัวใจให้กันและเริ่มสนิทกันมากขึ้น และทั้งคู่ก็เข้าใจกับสิ่งที่ทั้งคู่เคยเจอกับเรื่องเลวร้ายมาเหมือนกันในอดีต แต่ถึงแม้เรื่องราวที่เจอมาในอดีตจะต่างกัน แต่ทั้งคู่ก็เคยเจ็บมาเหมือนกัน เพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ทำให้ทั้ง 2เข้าใจซึ่งกันและกัน
วันนี้นี้ก็เป็นอีกวันที่ภูและซีได้ไปเที่ยวด้วยกันอีกครา แต่ว่าวันนี้เป็นครั้งแรกที่ทั้ง 2ได้ไปเที่ยวทะเลกัน ทั้งคู่ได้คุยกันไว้ว่าจะไปเที่ยวหาดบางล้าน
ถึงแล้ว....หือ.........หาดทรายสวยหน้าเล่นจัง ซีพูดไปยิ้มไป
งั้นเดี๋ยวเราไปหาเตียงชายหาดเช่ากันก่อนดีกว่า ภูพูด
ดีดี ไปเลยๆ..ภูเห็นซียิ้มอย่างมีความสุขภูก็รูสึกมีความสุขและอุ่นใจไปด้วย เพราะตั้งแต่ภูรู้จักรกับซีเป็นจริงเป็นจังซีไม่เคยที่จะไม่ยิ้มเลยซักครั้ง นี่ก็3เดือนแล้วที่ทั้งคู่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน
เอาเตียงแถวนี้ดีกว่านะภู ซีว่า มันเงียบดีคนไม่ค่อยเยอะด้วยไม่วุ่นวาย
ทั้งคู่ชอบนั้นอะไรที่เหมือนๆกัน ไม่ชอบคนพลุกพล่านและเสียงดังวุ่นวายอย่างเช่นเวลามาเที่ยวทะเล และอีกอย่างหนึ่งคือ ซี จะเป็นคนที่อารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา นี่เองที่ทำให้ภูไม่รู้สึกเบื่อซีเลย
ทั้งคู่เลือกเตียงริมทะเลที่ร่มเย็น เป็นเตียงคู่ที่มีใต้ร่มไม้ใหญ่ที่สามารถบดบังแสงแดดอันแรงกล้าได้ และเมื่อขนสัมภาระและเสบียงลงมาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็พากันลงไปเล่นน้ำ เล่นทรายอย่างสนุกสนานด้วยกัน เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
โอย...เหนื่อยแล้วหละซี ฮะฮะ ภูสำลักน้ำทะเลไปหลายอึกเลย เหนื้อยเหนื่อย
กี่โมงแล้วภู
อ้อ.. เดี๋ยวเปปนะ ภูก้มลงไปหยิบนาฬิกาที่อยู่ในกระเป๋าใส่เสื้อผ้า
บ่ายโมงแล้ว ซี
เหรอ ซีว่าเรานอนพักกันก่อนดีกว่าเน้อะ นอนเอาแรง
แต่ก่อนนอนขอชำระคดีก่อนได้ม้ะ ฮะฮะ ซีแกล้งภูหลายครั้งเลยนะ ภูยื่นมือทั้ง 2ไปหยิกที่แก้มซี
โอ๊ยๆ อีเอ็บอ้า (ซีเจ็บนะ)
ฮะฮะ. ภูหัวเราะชอบใจ
แล้วทั้งคู่ก็นอนคุยเล่นกัน ซักพักทั้งคู่ก็เริ่มสะลึมสะลือด้วยกันทั้งคู่จนในที่สุด
ซี..ภูว่าน้า...... อ้าว!? ภูชักงักเมื่อหันมาหาซี เพราะซีได้หลับไปซะแล้ว
หลับซะแล้วเหรอเนี่ยะ ไหนหลับง่ายอย่างนี้น้า
ภูพูดพร้อมกับมองหน้าซีแล้วแอบอมยิ้มเล็กน้อย แล้วภูก็ก้มไปหยิบผ้าห่มที่พับไว้อยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าที่อยู่ข้างเตียงของภู แล้วภูก็คลี่ผ้าห่มออกพร้อมกับห่มให้ซีที่หลับใหลอยู่
หลับง่ายมากเลยนะซี ฮิฮิ สงสัยจะเพลีย
พลัน! ภูรู้สึกเกิดภาพเหตุการณ์ที่ภูพึ่งได้ทำไปเมื่อกี้ คือเป็นภาพที่ภูกำลังห่มผ้าให้ซี แต่ทว่าภาพเหตุการณ์ที่แวบขึ้นมาเมื่อกี้ คนที่ภูห่มผ้านั้นไม่ใช่ซี กลับกลายเป็นฟ้าแทน นั่นทำให้ภูรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที ภูมองไปรอบตัว ภูรู้สึกเหมือนกับว่า ทีชาดหาดนี้ภูเคยมาแล้ว แต่ทั้งๆที่นี่เป้นครั้งแรกที่ภูพึ่งจะมา ภูรู้สึกสับสน เพราะผู้หญิงที่อยู่กับภูตรงนี้ คือซี ไม่ใช่ฟ้า แต่ทำไมอยู่ดีๆมันจึงเกิดภาพเหตุการณ์เมื่อกี้ เข้ามาในหัวสมองของภู
ฟ้า!? ทำไมเราถึงเห็นซีเป็นฟ้านะ ? ทั้งๆที่เมื่อกี้เราไม่ได้คิดถึงฟ้าเลยซักนิด
ภูคิดอยู่ในใจ และนั่งจ้องหน้าซีไปด้วย แต่ทว่า เมื่อภูมองหน้าซีอยู่พักหนึ่ง ไม่รู้ว่า ด้วยเพราะอารมณ์ที่พาไปหรือไม่อย่างไรนั้น รู้สึกตัวอีกที ภูก็ก้มตัวลงไปหอมแก้มซีอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล
เฮ้ย.... ไมเราทำอย่างนี้เนี่ยะ หรือ เมื่อกี้เราเห็นหน้า ซี เป็นฟ้าเลย.... ภูเริ่มใจเต้นแรงขึ้น
เอ ? แต่ภาพเหตุการณ์เมื่อกี้มันยังงัยกัน ภูเริ่มรู้สึกสับสน
หลังจากที่ภูก้มลงไปหอมซีโดยที่ไม่รู้ตัวนั้น ภูก็ยังคงจ้องหน้าซีอยู่ แต่ไม่นานเมื่อภูได้สติจากภวังค์ ภูก็ค่อยๆลุกขึ้นยืน ในใจก็คิดที่อยากจะเดินไปยืนอยู่ที่ชายหาดและตะโกนออกมาดังๆ เพื่อให้ตัวเองหายสับสน แต่นั่นก็เป็นแค่ความคิด และแล้วภูจึงล้มตัวลงนอนพร้อมกับคิดอะไรไปเพลินๆ ....ซักพักภูก็ชักเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา ภูหันไปด้านหลังที่ถนนเรียบชายหาดพร้อมกับมองหา รถเข็นขายของ รถเข็นขายลูกชิ้น หรือรถเข็นปลาหมึกปิ้ง ภูกวาดสายตาไปเรื่อยๆ และแล้วสิ่งที่ภูไม่คาดฝันว่าจะเกิด ก็ได้เกิดขึ้น ภูเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่กับเพื่อน 2คน กำลังซื้อปลาหมึกย่างอยู่ ภูรู้สึกสะดุดตากับผู้หญิงคนนั้นมาก ภูพยายามจ้องมองแล้วจ้องมองอีก พลัน! ความรู้สึกที่ภูคุ้นเยก็ผ่านเข้ามาแวบ
นั่น..นั่น...ฟ้า....ฟ้า ....ระฟ้า ภูพูดด้วยเสียงแผ่วเบาที่อยู่ในลำคอ
ใช่ฟ้าจริงๆด้วย ฟ้า.....
ภูตะโกนด้วยความดีใจ และก็รีบลุกขึ้น เดินข้ามฝั่งถนนไปหาฟ้าทันที ผู้หญิงคนนั้นคือฟ้าจริงๆ ผู้หญิงที่ภูตามหามาเกือบปี แต่ทว่า ไม่รู้ชะตาเล่นตลกอะไร ฟ้าไม่เห็นภูและก็ไม่ได้สนใจคนรอบข้างที่เดินผ่านไปผ่านมา ฟ้าก็เอาแต่คุยแล้วก็คุยเล่นอยู่แต่กับเพื่อน พร้อมทั้งเดินออกจากร้านรถเข็นปลาหมึกปิ้ง และกำลังเดินจะไปขึ้นรถที่จอดอยู่ใกล้ๆนั่น ส่วนภูได้แต่ยืนมองและพยายามที่จะข้ามถนนไปให้ได้ แต่รถที่วิ่งผ่านไปผ่านมาบนถนนนั้น ช่างเยอะนักไม่มีทีท่าว่าจะขาดสายเลย ภูได้แต่มองฟ้าที่กำลังจะขึ้นรถ ทันใดนั้นที่ภู เห็นฟ้ากำลังขึ้นรถ ภูก็ออกวิ่งทันที แม้จะยังไม่ได้ข้ามถนนไป แต่ก็ขอให้ตัวเองนั้นยืนอยู่ตรงข้ามกับรถที่ฟ้าจอดอยู่ก็ยังดี เผื่อฟ้าจะหันมาเห็นบ้าง ทว่าเมื่อฟ้าขึ้นรถก็ปิดประตูทันที เหมือนเหตุการณ์ไม่เป็นใจเลย รถนั้นก็วิ่งออกไปทันทีพอดีกับที่ภูวิ่งมายืนอยู่ตรงข้ามที่รถจอดอยู่เมื่อครู่ เมื่อภูเห็นดังนั้นจึงวิ่งตามไปทันที ภูได้แต่ วิ่ง วิ่ง วิ่ง แล้วก็วิ่ง และวิ่งตาม แม้ภูจะวิ่งเร็วมากขึ้นๆ รถก็ยิ่งขับหนีห่างออกไปมากขึ้นๆ และห่างจากภูที่วิ่งตามมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนภูก็พยายามที่จะวิ่งตามรถไป จนในที่สุด รถคันนั้นก็เลี้ยวหายไป
ตอนนี้แล้วภูรู้สึกทั้งเหนื่อยและล้ามาก สีหน้าภูเศร้าและหม่นหมอง แต่ก็ไม่มีน้ำตาไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว ภูหยุดวิ่งและยืนอยู่นิ่ง ในหัวใจนั้นรู้สึกทรมาน อึดอัด เจ็บปวด และเศร้าหมอง แต่ก็ยังคงไม่มีน้ำตาที่จะไหลออกมาเลยแม้แต่หยดเดียว ภูหันกลับไปมองตรงที่วิ่งมา มันไกลพอสมควร ร่วม1กิโลได้ ภูเดินกลับไป แม้ในใจหม่นหมองและทรมานเพียงใด แต่สีหน้าของภูกลับไร้ความรู้สึกทั้งสิ้น ไม่รู้ว่าเดินมานานหนาดไหนแล้ว
ภู! .ภูจะเดินไปไหน ทำไมหน้าตาเหม่อลอยอย่างนั้นหละ?
ภูไม่รู้ตัวเลยว่าได้เดินมาถึงเตียงที่นอนกับซีแล้ว แต่กลับมาได้สติเมื่อ ซี ตะโกนเรียก ภูหันมามองซีและเดินเข้ามาหา แต่ทว่าสีหน้าภูตอนนี้กลับเริ่มแสดงอารมณ์ที่เศร้าหมอง ภูเดินมายืนอยู่ตรงหน้าซี
เป็นอะไรภู ทำไมทำหน้าเศร้าหละ....อุ๊ย!.....
สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้คนที่ไม่คาดคิดกลับกลายป็นซีแทน เพราะ วินาทีนี้ ภู สวมกอดซีและซบไปที่ไหล่ซีพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากออกมามากมายจนยากที่จะหยุด ภูกอดซีไว้แน่น เหมือนกับว่าไม่อยากพลัดพรากจากซีไปเลย เมื่อซีหายจะตกใจก็กอดภูไว้แน่น และพยายามปลอบภู รูปหัวภูอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล
ภูเป็นอะไร? บอกซีมาซิ เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องร้องไห้ฟูมฟายขนาดนี้ ผู้ชายร้องไห้ไดบงัยกัน
แต่ภูยังคงร้องไห้ แล้ะไม่ได้ตอบอะไร
งั้นนั่งลงก่อนนะภู ทำใจให้สบาย นั่งลงนะ
ภูคลายมือออกจากซี แล้วจึงลงนั่ง ภูเริ่มร้องไห้น้อยลง
เล่าให้ซีฟังได้รึเปล่าภู ภูเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้อย่างนี้ ซีพยายามถามภูอีกครั้ง
ซี ภูรู้สึก.....ปวดที่หัวใจ มันเหมือนใจจะขาดยังงัยไม่รู้ รู้สึกเหมือนโดนพลัดพราก ภูร้องไห้พร้อมกับก้มหน้าจับหน้าอกไว้แน่น
ทำไม ภูเป็นอะไร ทำไมไม่บอกซี ซีรู้สึกร้อนใจที่เห็นภูเป็นอย่างนี้ และก็งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ภูตามหาผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ ภูรู้จักรกับเค้าตอนที่ทำงาน ตอนนั้นเค้าเป็นเด็กฝึกงาน แล้วภูก็ไปรู้จักรเค้าโดยบังเอิญ แค่เจอกันมองหน้ากันครั้งแรกมันก็รู้สึกเหมือนกับว่า ผูกพันกันมาแต่ชาติปางก่อนยังงัยอย่างงั้น แล้วภูกับเค้าก็ไปไหนมาไหนด้วยกนตลอด อืม..... แต่ผู้หญิงคนนั้น เค้าก็มีอยู่แล้ว แล้วตอนนั้นภูก็พึ่งเลิกกับแฟนได้ไม่นาน แต่แม้เค้าจะมีแฟนอยู่เค้าก็ไม่ได้เจอกับแฟนเค้าเลย โทรคุยกันก็ไม่บ่อยนัก รู้มั้ย ยิ่งภูใกล้ชิดเค้ามากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคยกันมากเท่านั้น แล้วตอนที่เค้าฝึกจบ ภูเคยให้เมลภูไว้กับเค้า แต่ก็ยังไม่เห็นเค้าแอ๊ดมาหาภูเลย คงทิ้งไปแล้ว หรือไม่ก็ลืมไว้ไหนแน่ ส่วนภูก็เข้าเน็ตทุกวัน เพื่อตามหาเค้า แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอเลย จนเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง ภูเห็นเค้าอยู่ตรงข้ามถนนนั่น แต่เค้าไม่เห็นภูเลย ภูก็พยายามจะข้ามไปหาเค้า แต่เค้าก็เดินไปขึ้นรถกับพวกเพื่อนๆเค้า ภูก็เลยวิ่งตาม พยายามวิ่งตามรถไปให้ทัน แต่รู้ทั้งรู้ว่าตามยังงัยก็ไม่ทันอยู่แล้ว ภูก็ยังดันทุลังวิ่งไป จนรถที่เค้านั่งหายลับตาไป หลังจากนั้นภูก็เดินกลับมา ตอนที่เดิมกลับมาภูไม่รู้ตัวเลยว่าเป็นอะไร มันเอื้อไปหมด เศร้า ผิดหวัง ท้อ แล้วมันก็.......พูดไม่ถูก....ทรมาน....... แล้วหลังจากนั้น พอภูได้ยินเสียง ซี ตะโกนเรียกภูจึงได้สติ พอภูเห็นซีเท่านั้นแหละ ภูก็เลยกั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ก็เลยร้องไห้ออกมา จนเป็นอย่างนี้แหละ ภูรู้สึกทรมาน รู้สึกในหัวสมองมันว่างเปล่าไปหมด
ภูเล่าจบ ซีก็เช็ดน้ำตาที่ไหลพรากให้กับภู พอเช็ดเสร็จภูก็จับมือซีเอาไว้แน่น
ภู!.......ซีเจ็บนะ!
ภูลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงซี
อ้าว!? ซี........
ฝันร้ายเหรอ บีบมือซีไว้แน่น จนมือซีจะลีบอยู่แล้ว
ภูลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างสลึมสะลือ
เมื่อกี้เราฝันไปเหรอเนี่ยะ ? เหมือนจริงมาก ภูคิดในใจ แล้วภูก็เหลือบไปมองหน้าซีที่จ้องเขมงอยู่ แล้วภูก็ก้มหน้าดูมือตัวเองที่กุมมือซีไว้แน่น
โอ๊ะๆ....ขอโทษซี ภูไม่ได้ตั้งใจ
บีบซะมือซีแบนเลยนะ ฮิฮิ หรอกจับมือซีเหรอ หลับอยู่ยังจะทะลึ่งอีกนะ ซีพูดพร้อมกับหน้าตาทะเล้นใส่ภู
ซี เมื่อกี้ ภูฝันถึงซีด้วย
ฝันยังงัยบ้าง
เอ่อ....ภู ภูฝันว่า เรา 2คนกอดกันอะ ซีฟังที่ภูพูดพร้อมกับทำหน้าทะเล้นกวนๆใส่
กอดยังงัย ซียื่นหน้ามาที่หน้าซีอย่างทะเล้น
ก็กอดแล้ว ซี ก็เอามือมารูปหัวภูเบาๆด้วยหละ
แหวะ.....ฮิฮิ ซียิ่งทำหน้าทะเล้นและกวนๆใส่ภูหนักกว่าเดิม
จริงๆ ภูพูดย้ำแบบจริงจังพร้อมกับทำหน้ายิ้มๆ
ไม่เชื่อเหรอ ฮะ...... ภูลุกขึ้นยืนพร้อมกับเอื้อมมือไปจี๋เอว ซี
โอ๊ย! ไอบ้า ฉันบ้าจี้นะอีตาบ้า โอ๊ย! ฮะฮะฮะฮะ ไม่กวนแล้วไม่กวนแล้ว
ทำอีกมั้ยคราวหลัง ภูจี๋ซีจนซีลงไปนอนกลิ้งบนทราย
ไม่แล้วไม่แล้ว .....ฮะฮะฮะ พอแล้วพอแล้ว.........
ภูหยุดจี๋ทันที เพราะทั้งซีและภูก็เริ่มจะหน่อยและหายใจแทบไม่ทัน เพราะซีขำจนแทบไม่ได้หายใจ ส่วนภูก็ใช้แรงไปกับการจั๊กกะจี๋ ซี จนเหนื่อย
ไปเล่นทะเลกันต่อดีกว่า ซี
อืม......... ซีตอบเพียงสั้นพร้อมกับจะลุกขึ้นยืน แต่........
โอ๊ย.... ซีลุกไม่ขึ้น
เพราะซี โดนภูเล่นจั๊กกะจี๋จนเหนื่อย เลยทำให้ตัวเองแทบจะไม่มีแรงยืน
มา...ส่งมือมาซี เดี๋ยวภูช่วยดึง ภูยื่นมือจะช่วยดึงซีให้ลุกขึ้นมา
ไม่ให้ ซีพูดพร้อมกับทำหน้ากวนๆใส่อีก
ไม่ให้งั้นเหรอ คราวนี้ไม่ปราณีแล้วนะ
โอ๊ย.....อีตาบ้าปล่อยฉันนะ ว้าย!!!!
ภูก้มตัวลงไปเอามือช้อนที่ขาและท้ายทอย และอุ้มซีขึ้นมา พออุ้มมาได้ ภูก็วิ่งลงทะเล แล้วก็โยนซีลงทะเล
ฮะฮะฮะ ภูหัวเราะที่แกล้งซีสำเร็จ
ซีลุกขึ้นมาจากน้ำ รีบสาดน้ำใส่ภูเป็นการใหญ่ แต่ไม่ทันระวังคลื่นลูกหนึ่งก็ซัดมา จนพาคนทั้งคู่ล้มไปด้วยกัน ทั้งคู่โดนคลื่นซัดไปจนจมมิด พอคลื่นพัดลง ภาพที่เห็นคือ ภูกอดซีไว้ ส่วนซีก็หลับตาเอาหัวซุกไว้ที่หน้าอกภู เพื่อกันน้ำทะเล แล้วซีก็เงยหน้าขึ้นมา ภูมองหน้าซีแล้วก็ก้มหัวลงมาจนหน้าผากและจมูกชนกัน ทังคู่จ้องตากัน แววตาของทั้งคู่บ่งบอกถึงความรู้สึกของกันและกัน แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยด้วยกันทั้งคู่
เป็นแฟนกับภูนะซี ซียิ้มแบบเขินอาย
อืม .....
ซีตอบเพียงสั้นๆ ด้วยเสียงอืมที่แผ่วออกมาจากในคอพร้อมกับยิ้มรับเพื่อแสดงให้ภูตรู้ว่าตกลง แล้วภูก็ค่อยๆจูบกัน....... แต่ทว่าก็เกือบจะจูบกันแล้วอีกนิดเดียว เพราะ ภูเปลี่ยนจากจูบปากมาจูบที่ปลายจมูกของซีแทน
ไอ้ขี้แกล้ง!
ซีพูดอย่างเขินอาย พร้อมกับเอามือทั้ง 2ข้างหยิกแก้มภู แล้วก็ดึงไปดึงมา
โอ๊ย! อูเอ็บอ้า (ภูเจ็บนะ) ภูโดนหยิกแก้มจนพูดออกมาได้ไม่ชัดเจน
ก็มาแกล้งเค้าก่อนทำไมหละ ไอคิงคอง
พลันเมื่อภูได้ยินที่ซีเรียกตัวเองว่าคิงคอง ภาพของฟ้าก็แวบเข้ามาในหัวทันที
แปะแปะ ...... ซีตบหน้าภูเบาๆ
เหม่ออะไรอยู่ คิงคอง
อ้อ ....เปล่า แต่คิงคองอะมันไม่ถึกไปหน่อยเหรอซี
งั้นให้เรียกอะไรหละ
หึหึ เรียกข้าว่า ท่านผู้หล่อเหลายังงัยหละ ว้ากฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
แหวะ.......... ซีทำท่าหมั่นไส้ พร้อมกับทำท่าจะอ้วก
งั้น ถ้าภูไม่เป้นคิงคอง ภูก็ต้องเป็น ไอ้ลิงน้อย ฮิฮิฮิ ซีขำด้วยความสุขใจ
โธ่เอ๊ย..... งั้นซีก็หน้าเหมือนแมวเหมียว ซีก็ต้องเป็นซีแมวเหมียว เหมียว เหมียว เหมียว ฮะฮะฮะฮะ
ภูพูดพร้อมกับเอามือไปหยิกที่แก้มซีบ้าง
โอ๊ย! อีอาอ้าอู(อีตาบ้าภู)
ทั้ง 2แหย่กันไปก็แหย่กันมา แกล้งกันไปแกล้งกันมา จนบ่ายคล้อย............
กี่โมงแล้ว ซี
เท่าเมื่อวานเลยภู ฮะฮะฮะ ซีปล่อยมุกพร้อมกับขำด้วยความชอบใจ
หือ! .น้องซีซี่ จะกวนประสาทท่านชายภูไปถึงไหน
แหวะ ถ้าภูเป็นท่านชาย ซีก็ต้องเป็นท่านหญิง ฮะฮะฮะ
ภูทำเป็นไม่สนใจที่ซีพูด แล้วก็หันไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะเพื่อดูนาฬิกา ซีจ้องมองภูด้วยความหมั่นไส้
5โมงเย็นแล้วซี ภูว่าได้เวลากลับบ้านแล้วหละ
ภูพูดจบ ซีก็ดึงมือภูมากอดแล้วซบไปที่ไหล่ภูพร้อมกับพูดว่า
แล้วแต่ที่รักแหละจ้า.....ฮิฮิ ทั้ง 2มองหน้ากันพร้อมกับยิ้มให้กัน
จากนั้นทั้ง คู่ก็ช่วยกันเก็บข้าวเก็บของขึ้นรถ เตรียมพร้อมที่จะกลับบ้าน
วันนี้เรารู้สึกมีความสุขจริงๆ เราจะต้องลืมฟ้าให้ เพราะซี เป็นผู้หญิงที่เราเลือกแล้ว
ภูคิดในใจ แม้ภูจะยังมีฟ้าอยู่ในใจ แต่ก็พยายามที่จะลืมฟ้า เพราะผู้หญิงที่ชื่อ ซี คนนี้ได้เข้ามาในชีวิตภู และเติมเต็มให้หัวใจของภูจนเต็ม ภูไม่อาจจะผิดต่อซีได้ เพราะซีก็ได้กับภู พร้อมที่จะไปกับภู และพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างภูอยู่เสมอ
เมื่อทั้งคู่ช่วยกันเก็บข้าวของเข้ารถเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เข้าไปนั่งในรถ ภูสตาร์ดรถเปิดแอร์เตรียมพร้อมที่จะขับออกไป แต่ภูก็หันหน้ามามองซี
ซี.....
ซีหันมามองภูตามเสียงที่ภูเรียก ภูจ้องหน้าซีอยู่ช่วงวินาที
ภูรักซีนะ.....
พูดจบภูก็เอามือโอบไปที่หัวของซี อย่างนุ่มนวล แล้วทั้งคู่ก็น้อมทั้งหัวและตัวเข้าหากัน ภูจูบปากซีทันที และเหนือคำบรรยายใดๆ เพราะในวินาทีนี้ทั้งคู่ รู้สึกแต่เพียงว่าอยู่ในโลกส่วนตัวของทั้งคู่ และรู้สึกดีมีความสุขและ และรู้สึกถึงความผูกพันธ์ที่มากขึ้นกว่าเดิมเป็นหลายเท่า ไม่นานทั้ง 2ก็แยกจูบออกจากกัน แต่ทั้งคู่ยังคงจ้องหน้ากันอยู่ แต่ ซี ที่ดวงตาของซีเริ่มมีน้ำตาของความดีใจ ความรู้สึดี และอบอุ่น เอ่อล้นออกมาจากในดวงตา แล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลมาจนอาบแก้ม
ขอบคุณนะภู ภูดีกับซีมากอย่างนี้ ซีรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากภู
ซีพูดจบก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกแล้วเพราะน้ำตาแห่งความสุขน้ำได้ไหลออกมาด้วยความสุขใจ ตัวภูเองก็เริ่มมีน้ำตาคลอออกมาเพราะความปลื้มใจและดีใจเหมือนกัน แต่ก็พยายามกั้นน้ำตาของตัวเองไว้ไม่ให้ไหลออกมา ส่วนซีก็ร้องไห้ด้วยความดีใจที่รู้และเข้าถึงใจภู และรู้ว่าภูจริงใจและรักจริง ภูเอื้อมมือไปโอบทีเอวซีและสวมกอดซีไว้แน่น
ภู ซีอบอุ่นมากเลยนะ วันนี้ซีมีความสุขและดีใจมากเลยที่มีผู้ชายที่ชื่อภูอยู่เคียงข้างซี
ฮิฮิ ไอแมวตัวน้อยมันยังไม่หยุดซึ้งอีกเหรอ
ภูพูดไปพร้อมกับเอามือลูบหัวซีอย่างเบาๆและนุ่มนวล
เหมียว เหมียว .....ฮิฮิ
ซีหยุดร้องไห้และเริ่มทำท่าทางทะเล้นใส่ภู ภูจูบไปที่หน้าผากซีเบาๆ แล้วก็ใช้นิ้วไปบีบที่จมูกซี แล้วก็บีบอย่างเบาๆ
ไหนดูหน่อยซิ หือ....คราบน้ำตาเต็มหน้าเลย
ภูเอามือทั้ง 2จับที่หน้าซีเบาๆพร้อมกับใช้นิ้วโป้งทั้ง 2ข้างปาดคราบน้ำตาออกอย่างนุ่มนวล
ซีรักภูนะ ซีพูดพร้อมกับยิ้ม
จ้า.....งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ ภูตอบรับ แล้วก็ขับรถออกไป........................................................
8 เมษายน 2551 03:54 น.
ป๊ากเก้อร์
หลังจากที่ภูและฟ้า ได้ไปดูดวงด้วยกัน และได้รู้ว่าสิ่งที่ได้เห็นในตอนนั้น มันตรงกับความรู้สึกของทั้งคู่ทุกอย่าง และสิ่งที่ผ่านๆมา ตั้งแต่ภูได้เจอกับฟ้าครั้งแรก
วันนี้ฟ้าฝึกงานสุดวันสุดท้ายแล้วภู....... ภูใจแป้วขึ้นมาเมื่อได้ยินที่ฟ้าพูด
เหรอแล้วเราจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า?
ต้องได้เจอสิ !
ฟ้าก็รู้สึกใจแป้วไม่น้อยไปกว่าภูแต่ก็ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกแต่อย่างใด
ฟ้า ถ้าภูจะขอเบอร์โทรศัพท์ฟ้าไว้โทรหา หรือเป็นอีเมลก็ได้ ฟ้าจะ.....
ฟ้าเริ่มสับสน เพราะในใจเพราะในใจแม้จะรู้สึกดีกับภูมากมายจนเกินอธิบายยังงัย แต่ฟ้าก็ไม่อยากให้แฟนตัวเองต้องรับรู้เรื่องของตัวเองและภู
ฟ้ากลัวแฟนจะรู้อะภู.
ภูได้ยินดังนั้นก็รู้ว่าตัวเองต้องทำใจ จึงไม่ได้แสดงออกอะไร
งั้นเอาอีเมลภูไปนะ ฟ้า
อืม..ได้จ้า แต่เพียงแค่นี้ก็ทำให้ทั้งคู่รู้สึกดี และมีรอยยิ้มปรากฏออกมาด้วยกันทั้งคู่
เวลาที่ผ่านมา มันช่างผ่านไปเร็วจัง ภูคิดในใจ
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก
ภู บ้าเหรอ ทำไมพูดอย่างนั้น เราต้องได้เจอกันอีกแน่นอน ฟ้าแสดงอาการใจหายออกมา
วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ภูไปส่งฟ้าเน้อะ
อย่าพูด ว่าสุดท้ายสิ
ทำไมอะ แล้วจะให้พูดว่ายังงัยอะ?
ยังงัยก็ได้ แต่ไม่ให้พูดคำว่าสุดท้ายนะ
อืม ได้ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เจอกัน
จ้า..... แล้วทั้งคู่ก็กลับไปทำงานของแต่ละคน
หลังเลิกงาน ทั้งคู่ก็เดินออกมาด้วยกัน แต่ระหว่างที่เดินไปขึ้นรถนั้น ทั้งคู่พยายามเดินให้ช้าลง อยากให้เวลามันหยุดอยู่อย่างนี้ตลอดไป
ฟ้าไม่อยากให้เวลาเดินเลย อยากให้มันหยุดอย่างนี้
ภูก็เหมือนกัน แล้วทั้งคู่ก็ได้เดินมาถึงรถ
ภู......ขับช้าๆนะ ฟ้า....
รู้แล้วฟ้า ภูหันกลับมายิ้มให้ฟ้า
ถ้าเราเป็นเนื้อคู่กันจริง ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้าเราต้องได้อยู่ด้วยกันนะ ฟ้า.... ภูรู้ ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา แต่ซักวัน....
ระหว่างที่ขับรถไป ภูก็ได้เอื้อมมือไปกุมมือฟ้าไว้ ฟ้าหันกลับมายิ้มพร้อมกับบีบมือไว้แน่น
ฟ้าขอโทษนะ น้ำตาฟ้าเริ่มปริ่มล้นออกมาจากตาอันเศร้าสร้อยของฟ้า
ฟ้า.... ร้องไห้ ภูมองไปที่แววตาฟ้า
ฟ้า ภูรู้ว่าตอนนี้เราคงยังคบกันไม่ได้ แต่เราก็เป็นเพื่อน เพื่อนสนิทกันได้หนิ ซักวันนึง ซักวันนึงเราต้องได้อยู่ด้วยกันแน่ ภูเชื่อ ในพรหมลิขิตนะ เชื่ออย่างที่ฟ้าเชื่อ
ภูพูดไปพร้อมหันกลับมายิ้มซึ่งนั่นก็ทำให้ฟ้าหันกลับมายิ้มเช่นกัน
ฟ้า....รักภูนะ รักมากด้วย ภูดีกับฟ้ามาก และต้องแต่เจอภู ฟ้ารู้สึกดีกับภูมาตลอด แต่ ....แต่ฟ้าก็ไม่อยากให้.
ภูรู้ ฟ้า ปล่อยให้เป็นไปตามพรหมลิขิตนั้นแหละ ดีแล้ว
แล้วช่วงเวลาที่ทั้งคู่ไม่อยากให้มันมาถึง ก็ต้องมาเจอจนได้
ไม่ลงเหรอ ถึงแล้วนะ
ภูขับรถมาจอดอยู่ตรงหน้าบ้านฟ้าตามเดิม แต่ทว่าวันนี้ช่างเป็นวันที่ ทั้งคู่ไม่อยากให้มาถึงเลย ภูเห็นฟ้านั่งนิ่งก้มหน้าโดยไม่พูดอะไรเลย ภูจ้องมองไปที่แววตาของฟ้า ก็รู้ได้ทันทีว่าฟ้ากำลังเศร้าอย่างมาก ฟ้าหลับตาลง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอีกครั้ง ภูเห็นดังนั้นจึงเอามือขวากุมมือฟ้าไว้แน่น ส่วนมือซ้ายนั้น ก็จับที่หัวฟ้าอย่างอ่อนโยน ฟ้าเริ่มร้องไห้มากขึ้น ภูก้มหน้าลงไปพร้อมกับใช้ริมฝีปากอันแผ่วเบาจูบไปที่หน้าผากฟ้า
ฟ้า ฟ้าไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนเลยภู ฟ้าพูดด้วยเสียงสั่นๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
ฟ้ารู้สึกเหมือนโดนพลัดพรากจากคนที่ฟ้ารักมากที่สุดไป ตอนนี้ฟ้ารู้แล้วว่า ฟ้าขาดบางสิ่ง ภู ฟ้า ฟ้ารักภูมากที่สุดในชีวิต แต่อาจจะเป็นกรรมเก่าของเราจริงๆ ที่ต้องชดใช้.....
อย่าพูดอีกเลยฟ้า เรา 2คนรู้มาตลอด ฟ้าโอบกอดภูไว้แน่น ซึ่งก็ทำให้ภูตกใจเล็กน้อย และก็กอดฟ้าเอาไว้เช่นกัน ฟ้าร้องไห้ไม่หยุด และไม่ยอมปล่อยมือจากภู ตัวภูเองก็เช่นกัน
เจ้าจิ้งจก ร้องไห้อย่างนี้จะมีแรงไปเกาะเพดานได้งัย ภูพูดจบ ฟ้าก็เงยหน้าขึ้นมา
ไอคิงคองบ้า ไม่หน้าเชื่อว่า เพียงแค่ประโยคธรรมดาๆ ก็ทำให้ฟ้ายิ้มได้อย่างมีความสุข
ไอคิงคองหนิ เค้ากำลังเศร้าอยู่นะ มาทำให้เค้าหัวเราะทำไมอะ คนบ้า
ฟ้าพูดพร้อมกับเขินอาย ภูจับไปที่แก้มของฟ้า พร้อมกับใช้นิ้วโป้งปาดคราบน้ำตาบนใบหน้าฟ้า
ฟ้ามีความสุขมากนะ ฟ้าไม่ร้องไห้แล้วหละ เข้าบ้านแล้วนะ
อืม ภูยิ้มและเอามือไปรูปหัวฟ้าอย่างแผ่วเบา แล้วฟ้าก็เดินออกไป ขณะที่ฟ้ากำลังจะเปิดประตูบ้าน พลันภูก็เปิดประตูรถออกไปและรีบจับมือฟ้าไว้ แต่ไม่ทันที่ฟ้าจะตั้งตัว พร้อมกับความไม่ตั้งใจ
เมื่อภูจับไปที่มือฟ้า ทำให้ฟ้าต้องหันมา แต่ก็เป็นจังหวะที่ฟ้าไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ตัวฟ้าล้มลง พลันปากของฟ้าก็มาจูบกับปากภูโดยบังเอิญ ทำให้ปากของคนทั้ง 2ได้สัมผัสกัน วินาทีนี้เองที่ทั้งคู่รู้สึกว่าเวลามันหยุด มันหยุดอยู่กับที่ ซักพักใหญ่ๆ ทั้งคู่ก็ผละออกจากกัน แล้วฟ้าก็โผลเข้ากอดภูอีกครั้งทั้งน้ำตา ....
ภู ....ซักวันเราต้องเจอกันอีกนะ ฮือฮือ....
อืม...เราต้องต้องได้อยู่ด้วยกันอีก ฮือฮือ....
ทั้ง 2ร้องไห้ด้วยกันทั้งคู่
ซักวัน เราต้องได้อยู่ด้วยกัน ....ระฟ้า....
และภูก็ตัดสินใจ
เข้าบ้านได้แล้ว นางฟ้า.... ภูพูดพร้อมกับยิ้มด้วยน้ำตา
อืม จะ ฟ้าก็ตอบรับด้วยน้ำตาเช่นกัน แล้วภูก็ตัดสินใจขับรถออกไป
โชคดีนะภู....
อืม....ฟ้าก็เหมือนกันนะ
แล้วภูก็ขับรถออกไป แม้ว่าภูจะขับรถออกไปแล้วแต่ทั้งคู่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ภูขับรถออกไป แต่ก็ยังคงแอบมองกระจกหลังเพื่อที่จะดูฟ้า ส่วนฟ้านั้นก็ยืนมองรถภูจนหายวับไป....
แม้ในตอนนี้นั้น ฟ้าจะรู้สึกดี รักภูมากแค่ไหน แต่ก็รู้ดีว่า ยังไม่อาจคบกันได้ จะด้วยเหตุผลที่ว่ามีแฟนอยู่แล้วมันก็ไม่ใช่ หรืออาจจะเป็นเพราะกรรมเก่าที่ทั้งคู่ได้ก่อไว้ แต่.... อันที่จริงแล้วพรหมลิขิตที่ทั้งคู่ได้กำหนดไว้ต่างหากที่กำหนดมันขึ้นมา เพราะงั้นชาตินี้เองที่ทำให้ทั้งคู่ต้องพรากจากกัน ทั้งภูและฟ้าในชาติที่แล้วก็เดินตามทางเดินของตัวเองที่ไม้ถูกต้องจึงทำให้ชาตินี้ต้องพรากจากกันและยังไม่อาจคบกันได้ แต่เมื่อใดที่ทั้งคู่ได้ใช้กรรมที่ทำกันไว้แล้วหมดลง วันนั้นทั้งคู่ก็คงได้กลับมาคบกันอีกครั้งอย่างแน่นอน
ฟ้าได้แต่นั่งเหม่อลอย คิดถึงแต่ภู ......แต่ทว่า
แย่แล้ว ! กระดาษที่ภูจดเมลไว้หายไป....!
ฟ้าตกใจมากและรู้สึกใจแป้วขึ้นมาทันที ฟ้าพยายามหา หาหาหา แล้วก็หา แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะเจอเลย และยังจำไม่ได้เลยว่าเอาไปวางไว้ไหนรึเปล่านั่น จึงทำให้ ฟ้ามีสีหน้าที่หม่นหมองไม่ค่อยยิ้มแย้มบ่อยนัก 2เดือนผ่านไป ตั้งแต่วันที่รู้ว่าไม่ได้เจอภูอีก และรู้ว่าสิ่งที่ภูได้ทิ้งไว้คืออีเมลเพียงอย่างเดียวที่จะติดต่อภูได้ ได้หายไป จากวันนั้นนั้นมาฟ้าก็ยังคงหม่นหมองอยู่เช่นเดิม แต่ก็พยายามทำตัวให้เหมือนเดิม พยายามจะยิ้มแย้มให้เหมือนปกติที่เคยเป็น ซึ่งนั่น ก็ไม่ต่างอะไรกับภูที่กำลังรอคอยฟ้าจะแอ๊ดเมลมา ในใจภูนั้นคิดถึงฟ้าอยู่ตลอดเวลา ครึ่งปีไปแล้ว ไม่มีวี่แววที่ฟ้าจะแอ๊ดเมลมาหาเลย และเป็นครึ่งปีที่ภูไม่รู้ข่าวคราวอะไรเลยเกี่ยวกับฟ้า จนวันหนึ่ง
เมลใครว้าเนี่ยะ? คงไม่ใช่ฟ้าหรอกมั้ง..... ภูพยายามดูชื่อเมลอย่างใจจดใจจ่อ ในใจก็คิด
เมลฟ้าเปล่าน้า เอ...แต่เมลนี้มันมีอยู่นานแล้วนี่นา คงไม่ใช่หรอก และภูก็คลิ๊กเข้าไปคุยกับคนในเมลนั้น
-สวัสดีครับ .นี่ใครเหรอ-
ภูพิมพ์ทักทาย และถามต่อด้วยความอยากรู้
-สวัสดีค่ะ- เป็นผู้หญิง และเธอได้สวัสดี ตอบกลับมา
-ใครอะ- ภูถามกลับไปอีก
-ซีจ้า....- เป็นเธอนั่นเอง ผู้หญิงคนนั้นที่ภูได้เคยคุยกันตอนงานรับปริญญา
-!? ซีไหนอะ- ภูถามด้วยความไม่แน่ใจ
-เราเคยเจอกัน ที่งานรับปริญญางัย- พลัน ภูเริ่มรู้สึกคุ้นขึ้นมา แต่ก็ยังไม่แน่ใจจึงพิมพ์ตอบไปว่า
-ขอดูรูปได้มั้ย?-
-งั้นรอเดี๋ยวนะ-
ไม่นาน รูปในดิสเพลใน MSN ก็เปลี่ยน พลันผู้หญิงที่ภูรู้สึกคุ้นเคยก็ได้มาคุยกับภูใน MSN นั่นเอง ภูทั้งงงทั้งดีใจ
-ซีจริงๆด้วย ภูจำได้แล้ว- ภูรีบพิมพ์ตอบกลับทันที
-ซีเป้นงัยบ้างสบายดีเปล่า ทำงานเป็นยังงัยบ้าง แล้วทำไมภูออนทีไรไม่เคยเจอซีเลยซักครั้ง- ภูพิมพ์คำถามไปเป็นชุดๆ แบบไม่ให้ซีพิมพ์ตอบกลับมาทัน
-ภู ถามทีละคำถามก็ได้ ซีพิมพ์ไม่ทันนะ-
-เอ่อ.... ก็ภูตื่นเต้นนิดหน่อยอะ ไม่ได้เจอซีตั้งนาน
-จ้า ซีสบายดี ตอนนี้ยังทำงานออฟฟิศอยู่จ้า.... แล้วภูเป็นยังงัยบ้าง-
-ก็ดี สบายดี-
-แล้วตอนนี้ภูทำงานอยู่ที่เดิมเปล่า?-
-ช่าย ยังอยู่ทีเดิม-
-แล้ววันนี้ภูหยุดเหรอ-
-ใช่ ....วันนี้หยุด-
-แล้วซีก็หยุดเหมือนกัน?-
-ใช่ ก็ออฟฟิศหยุดเสาร์อาทิตย์นี่นา-
-อ้าวแล้วไม่ไปไหนกับแฟนเหรอ-
-ไม่จ้า แล้วซีก็ยังไม่มีแฟนด้วย-
-แต่ภูว่า ตอนเรียนอยู่ภูเคยเห็นแฟน ซี นี่นา-
-เลิกกันตั้งนานแล้ว-
-เหรอ !- ภูดีใจเล็กน้อย
-งั้น ถ้าภูจะชวนซีออกมาเที่ยว ซีจะออกมาเป็นเพื่อนภูรึเปล่า-
-ได้จ้า-
-วันนี้เลยนะ-
-อืม.....ได้จ้า ซีก็เบื่อๆอยู่เหมือนกัน อยู่บ้านไม่มีอะไรทำเลย...... แล้วจะไปไหนดี-
-ไปดูหนังกันมั้ย-
-ได้จ้า....- ภูไม่คาดคิดเลยว่า ซีจะตัดสินใจไปเที่ยวกับภูเลยแม้แต่น้อยนิด เพราะที่ภูชวนนั้นก็ทำเป็นชวนไปอย่างนั้น แต่ไม่นึกว่าซีจะไปด้วยโดยไม่มีปฏิเสธเลยแม้แต่น้อย ซึ่งนี่ก็ทำให้ภูเบิกบานใจขึ้นมา แต่ทว่าในใจลึกๆแล้วอยากให้คนที่คุยอยู่นี้เป็นฟ้า แต่ยิ่งคิดไปคิดมา ยังงัยซะนี่ก็คือ ซี ไม่ใช่ฟ้า จะเอามาเป็นคนเดียวกันได้อย่างไร
ซีคุยดีกับเรามากเลย ไม่นึกเลยจริงว่าเราจะได้คุยกันอีก ฮะฮะ ช่างตลกดีจริงๆ
ภูคิดในใจ แต่ภูก็ยังไม่ได้คิดว่า ผู้หญิงที่ชื่อ ซีคนนี้ กำลังจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตภู ทันทีที่คุย MSN กับซีเสร็จ ภูก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่แม้ว่า วันนี้ภูจะรู้สึกมีความสุขที่ได้มาเจอซีอีกครั้ง แต่ในใจภูก็ยังคงไม่ลืมฟ้า และก็ยังพยายามทำวิธีที่จะตามหาฟ้าให้เจอโดยการเปิดดูตามอินเตอร์เนต เผื่อว่าจะเจอกับฟ้าในอินเตอร์ร์เนต แต่ยิ่งค้นหาเท่าไหร่ ก็ยิ่งไม่มีวี่แววว่าจะเจอ แต่ถึงแม้ว่าจะเจอหรือไม่ ตอนนี้ภูก็ยังพอทำใจได้ในระดับหนึ่ง เพราะผู้หญิงที่ซีนี่แหละ ที่ตอนนี้เธอได้กำลังเข้ามาเป้นส่วนหนึ่งในชีวิตภูแล้ว
เมื่อภูมาถึงโรงหนัง ภูดันพึ่งมานึกขึ้นได้ว่า
เอ.... เรายังไม่ได้นัดกับซีไว้นี่หว่า ว่าจะเจอกันตรงไหน แย่หละสิ บอกแค่ว่ามาดูหนังเอง ....เบอร์มือถือก็ไม่ได้มี วันนี้จะเจอ.......
มีมือมือนึงมาแตะที่บ่าภู
รอนานมั้ยภู เป็นซีนั่นเอง ซีแตะไปที่บ่าภูที่ หันหลังและกำลังครุ่นคิดอยู่ ภูหันกลับมา
เจอแล้ว !....เจอเฉยเลย ฮ่าฮ่า ภูหันไปและอุทานออกไปอย่างดังและจ้องหน้าสิด้วยอาการที่อึ้ง
เบาหน่อยสิภู อายคนอื่นเค้า
เมื่อกี้คิดอะไรอยู่ หือ... ซีถามภูด้วยความสงสัย แต่ภูก็ยังคงอึ้งอยู่
ซีขอโทษนะภู ซีพูดพร้อมกับใช้มือทั้ง 2หยิกไปที่แก้มของภูเพื่อเรียกสติ
หยุดอึ้งได้แล้ว ภูจะอึ้งไปถึงไหนจ้า ซีรู้นะว่าทำไมภูถึงอึ้ง เพราะภูไม่ได้ขอเบอร์มือถือซีไว้ แล้วก็ไม่ได้นัดกันไว้ว่าจะเจอกันตรงไหน แต่รู้แค่ว่ามาดูหนัง เพราะงั้นซีก็เลยก็เลยมานั่งรออยู่หน้าโรงหนังซะเลย แล้วก็รอมาได้ซักพักแล้วหละ
อ้อ ...ใช่ ถูกหมดเลย ซี นี่ฉลาดจริงๆ เหอะๆ ซียิ้มอย่างร่าเริง แต่ไม่ได้ตอบอะไร
เอ....แต่ภูจำได้ว่า ตอนนั้นซีบอกกับภูว่าโทรศัพท์ซีหาย....
ใช่ .....แต่ตอนนี้ ซี ซื้อมาใหม่แล้ว ซีพูดไปยิ้มไป
ซีพึ่งซื้อมาได้ 2อาทิตย์เอง แต่ยังกดไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะ ฮิฮิ
ฮะฮะ งั้นเดี๋ยวภูขอเบอร์มือถือ ซีไว้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะลืมอีก
จ้า..... 087-0870870 ภูตื้ดมาด้วย แล้วภูก็กดโทรเข้าเครื่องซี พอโทรไปเบอร์ภูก็ขึ้นในมือถือซี แล้วซีก็จัดการเมมไว้ในมือถือ
เบอร์ภูแปลกๆ
แปลกตรงไหนอะ ? 081-1800810
ก็เบอร์มือถือภูแปลกๆ เหมือนหน้าภูเลย ฮิฮิ
ซี.... ทำไมกวนภูอย่างนี้ เดี๋ยวเถอะ ภูหันมาหาซีแล้วยิ้ม พร้อมกับเอามือไปหยิกแก้มซี
ฮิฮิ ซี ล้อเล่นน่า ......อย่านะภู ซีหัวเราะภูอย่างสดใส
ซีนี่เป็นคนอารมณ์ดีจริงๆนะ ฮะฮะ ภูคิดในใจ
เอาหละๆ ไปดูรอบหนังกันดีกว่าซี
จ้า
ซี ชอบดูหนังแนวไหน
ซีดูได้หมดแหละ ทุกแนวเลย
งั้นดูเรื่องที่เราอยากดูมากที่สุดแล้วกันนะ
จ้า....
แล้วทั้ง 2ก็เลือกรอบหนังและซื้อตั๋ว ทั้งคู่เลือกดูหนังผีสยองขวัญกัน ซึ่งเป็นแนวหนังที่ทั้งคู่ก็ชอบเหมือนกัน
หนังเข้า 19:30น. ตอนนี้พึ่งจะ 18:00 น. เองไปไหนกันดีอะภู
กินข้าวกันมั้ย ซี
อืม ดีเหมือนกัน ซีก็เริ่มๆหิวขึ้นมาบ้างแล้วหละ
ฮะฮะ ภูไม่หิวมากนักหรอก ภูพูดด้วยท่าทางกวนๆ
อ้าว !? แล้วภูจะกินเปล่าหละ ซีถามด้วยความสงสัย
แต่ภูหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว ฮะฮะ ภูขำอย่างสนุกสนาน เมื่อแกล้งซีได้
ฮิฮิ ขำมากเลยนะ ภู ......นี่แหนะนี่แหนะ เมื่อกี้มาหยิกแก้ม ซี นะ ซีพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิกที่แก้ม ซี
งั้นไปกิน อาหาร ญี่ปุ่นกัน
ได้จ้า ๆ ซีกำลังนึกอยากจะกิน ซูชิอยู่พอดีเลย
หา!? อะไรนะ ซี จะกินชิสุเหรอ
บ้าเหรอ ! ซูชิหยะ ภูบ้า ซีพูดด้วยความเขินอาย แต่ในใจก็หมั่นไส้ภูอยู่ลึกๆ
ฮ่าฮ่า ภูล้อเล่นน่า ฮิฮิ
ฮิฮิ ภูบ้าหนิ
แล้วทั้ง 2ก็เดินไปคุยไปอย่างกะหนุงกะหนิงเหมือนกับเป็นแฟนกันยังงัยอย่างนั้น แล้วทั้งคู่ก็พากันมานั่งในร้านอาหารญี่ปุ่น พนักงานในร้านก็เข้ามาต้อนรับ และพาทั้ง ภูและซีมานั่งที่โต๊ะ พร้อมกับยื่นเมนูให้ทั้ง 2ทั้งคู่เลือกดูเมนู ที่ทั้งคู่จะกินด้วยกันได้ ไม่นานพนักงานรับ ออเด้อร์ ก็มารับ ออเด้อร์ เมื่อทั้งคู่สั่งอาหารเสร็จได้ซักพัก พนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟ ทั้ง 2ก็ทานไปคุยไป วินาทีนี้ ภูเริ่มรู้สึก รู้สึกดีกับซีขึ้นมาบ้างกับซี และรู้สึกว่าซีเหงา และต้องการใครซักคน
ซี ....
หือ..... อะไรเหรอภู ?
ภูว่า ซีเป็นคนอารมณ์ดีมากเลยนะ ซี เคยเศร้าหรือร้องไห้บ้างรึเปล่า ภูถามด้วยความสงสัย
เคยสิภู ทันทีที่ภูถามเรื่องเศร้าสร้อย ซีเริ่มเผยแววตาเศร้าออกมาได้อย่างชัดเจน
ซีแววตาเศร้า ไม่งั้นภูไม่ถามหรอก
ฮิฮิ ซีรู้นะ ภูเข้าใจซี ภูยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบอะไร
ล่าสุดที่ซีทั้งเศร้าและหงอยเหงาหนะ เกือบ 2ปีได้แล้ว ซีเริ่มเล่าด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ก็ไม่อาจปิดแววตาที่เศร้าสร้อยไม่ให้ภูเห็นได้
ซีเลิกกับแฟนเมื่อเกือบ 2ปีก่อน แฟนซีเป็นคนไม่ดี แต่ซีไม่เคยร้องไห้ให้ใครเลยนะ ยกเว้นถ้าเป็นกับพ่อแม่หรือน้อง แต่ก็ยอมรับว่าตอนที่เลิกกับแฟนอะเศร้าอยู่พักหนึ่ง แค่วันสองวันเอง ตอนนั้น น้องของ ซี ที่เรียนอยู่ต่างประเทศกลับมาไทย คือมันก็เป็นช่วงซัมเม่อร์ของที่นั่นหนะ แล้วซีก็เลยชวนน้องไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่ อืมๆ แต่ก่อนหน้านี้อะนะ ซีเคยบอกแฟนของซีแล้วว่า ซี มีน้องชายอยู่คนหนึ่ง แต่เค้าไม่เคยเห็นหน้าน้องของ ซี เลย อีกอย่างที่ต้องบอกไว้ เพราะแฟนของซีอะขี้หึงมากเลย วันนั้น ซี ก็เดินดูของ ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย แล้วจู่ๆก็มีใครไม่รู้เข้ามา เอาไม้ฟาดไปที่ท้ายทายน้องของซี ลุกแทบไม่ขึ้นอะ แล้วมันก็ซ้อมน้องของ ซี ใหญ่เลย
แล้วมันมากี่คนอะ? ภูถามด้วยความสงสัยและอยากรู้
3คน แล้วมันก็ใส่ไอ่โม่งปิดหน้า ทีนี้ ไอ2คนมันก็ซ้อมน้องของ ซี ใช่ป่ะ ส่วนอีกคนมันก็มาล๊อคแขนของซีไว้ แล้วมันก็ฉุดกระชากซีใหญ่เลย ซีก็ไม่ยอม ซีก็ร้องไห้คนช่วย ตอนแรกอะไม่มีคนช่วย จนมีคนไปแจ้ง รปภ มา พอพวก รปภ มาก็ลุมกันเข้ามาจับไอคนที่มันล็อค ซี ไว้ ซีก็รีบสะบัดตัวออกมา ส่วนไอ 2คนนั้นมันรีบวิ่งหนีไปก่อน แต่ก็มี รปภ อีกกลุ่มเค้าวิ่งตามไป แล้วซีก็รีบไปดูน้อง แต่ตอนนั้นน้องของ ซี สลบไปแล้วหละ แต่ดีนะอาการไม่หนักมาก นอนโรงพยาบาล2-3วันก็ออกมาแล้วหละ
แล้วมันเกี่ยวยังงัยกับแฟนของ ซี อะ? ภูถามด้วยความสงสัย
เกี่ยวสิภู ก็ไอโม่งที่กระชากลากถู ซี ในวันนั้นอะก็คือ แฟนของ ซี เอง
อ้าว แล้ว......
พอ รปภ จับตัวได้ เค้าก็ดึงผ้าที่มันโพกหัวออก พอซีหันไปเห็น ภูรู้เปล่า ซี โกรธมากๆเลยอะ โกรธแบบว่าไม่ให้อภัยเลยอย่างเด็ดขาด ที่ทำกับ ซี และน้องของ ซี อย่างนี้ พอซีหันมาดูน้องอีกที ซีโกรธหนักกว่าเดิมเลยอะ ซีคว้าไม้หน้าสามที่มันตีน้องจะเอาไปตีมัน แต่พวกคนที่มามุงดูก็มาห้ามซีไว้ แล้วซีก็ว่ามันว่า ทำอะไรลงไป นี่น้องของ ซี น้องแท้ๆของ ซีนะ มันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอมาหึงอะไรกับน้องของ ซี ออกไปจากชีวิต ซี เลยนะ มึงจะเป็นยังงัยก็เรื่องของมึง ตอนนั้นอะซีโมโหมากที่สุดในชีวิตแล้วอะ ถ้าซีไม่โมโหใครจริงๆอะ ซีจะไม่ขึ้นมึงกูเลยอะ พอซีด่าๆและระเบิดอารมณ์ออกไป ความรู้สึกดีๆที่มีนั้นหายวับไปทันทีเลย ไม่มีหลงเหลืออยู่เลยมาจนปัจจุบันนี้แหละ
ซีเล่าให้ภูฟังจนจบก็ยิ้มเล็กน้อย และก็ไม่ได้เผยแววตาเศร้าให้ภูเห็นอีก
แล้วทำไม เค้าถึงทำแบบนั้นกับซีและน้องหละ
ก็มันเป็นคนขี้หึงมากๆเลย ตอนคบกันแรกๆก็ดีอยู่หรอก แต่พอคบกันไปเรื่อยๆมันก็มาก มากจนแบบว่าไม่มีเหตุผลเลยอะ แล้ววันที่ ซี ไปกับน้อง ซี ก็ทะเลาะกับมันก่อน คือ มันไม่ยอมให้ซีออกไปจากบ้านเลย แม้กระทั่งน้องซีอะ ซีพูดมันก็ไม่เชื่อ แล้วซีก็ออกไป ถ้าวันนั้นซีไม่ออกไป น้องของ ซี ก็คงไม่โชคร้าย
แล้วตอนนี้น้องเป็นงัยบ้าง
ก็.... ยังอยู่เมืองนอกอะ
แล้ว ซีคบกับแฟนกี่ปีเหรอ
ก็ 1ปีได้
ภูรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินเรื่องราวที่ ซี เล่าให้ฟัง
คนเราเดี๋ยวนี้ช่างโหดร้ายกันนักน้า.... ภูคิดในใจ
ซี หลับตาซิ อะไรติดตา พอซีหลับตา ภูก็เอามือไปลูบหัวซีอย่างแผ่วเบา
ภูก็ไม่ต่างกับซีหรอก ภูก็เคยเจอผู้หญิงไม่ดีมาเหมือนกัน
อุ๊ย หลอกจับหัวซีเหรอ ฮิฮิ
เปล่าซักหน่อยนึง ฮะฮะ
หวา ภูหนังจะเข้าแล้ว เรารีบไปกันเถอะ
อ้อ จริงด้วย
แล้วทั้งคู่ก็รีบเดินเข้าไปในโรงหนังด้วยกัน มาถึงตอนนี้แล้ว ทั้งคู่ต่างไม่รู้ตัวเลยว่า ทั้งคู่ได้รู้สึกดีๆต่อกันเข้าให้แล้ว ทั้งๆที่พึ่งจะได้เจอกันและได้คุยกันอย่างจริงๆจังๆเป็นครั้งแรก และได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นครั้งแรกด้วย แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรก แต่ถ้าเป็นในสายตาคนอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมานั้น ก็ดูเหมือนทั้งคู่ ได้คบหากันแล้ว...........................................................................................................
หน้าส่วนตัว
880
