สายลมรัก

ป่าสน

เช้าวันใหม่ทื่สดใสทำให้ฉันตื่นเช้าผิดปกติ ฉันเดินไปยังหน้าบ้านเพื่อที่จะไปโรงเรียนและเมื่อฉันเปิดประตูหน้าบ้านฉันก็พบ โฟมเพื่อนผู้ชายสุดซี้ของฉัน ยืนรอและกำลังโบกมือทักทายอย่างยิ้มแย้ม "ไปกันเถอะแก้ม"โฟมเรียกฉันพลางกำมือฉันแน่นแล้วแล้วลากฉันเดินไปยังโรงเรียนการที่โฟมจับมือฉันอยู่แบบนี้ทำให้ฉันหน้าเริ่มแดงแดงขึ้นแดงขึ้นฉันทำอะไรไม่ถูกได้แต่เดินไปเฉยๆอย่างไม่รู้สึกอะไร พอรู้สึกตัวอีกทีฉันก็ถูกลากมาเกือบถึงโรงเรียนแล้วฉันรีบสบัดมือโฟมออก เมื่อโฟมเห็นฉันสะบัดมืออกก็รีบวิ่งหนีไป ฉันมองโฟมวิ่งไปอย่างไม่สนใจเป็นอะไรว่ะอยู่ดีๆก็วิ่งไปฉันรำพึงกับตัวเองเบาๆฉันมองไปยังมือ  ฉันยังอายไม่หายตอนที่โดนจับมือเมื่อครู่  แล้วฉันก็อึ้งไปเมื่อเห็นมือของฉันโชกไปด้วยเลือด มันไม่ใช่เลือดแต่เป็นหมึกสีแดงตะหาก น้ำหมึกเลอะเต็มมือไปหมด  ฮือไอ้โฟมไปถึงโรงเรียนเมื่อไหร่แกตายแน่!
ในที่สุดฉันก็ถึงโรงเรียน ฉันยายามมองหาไอ้โฟมแต่หายังไงก็หาไม่เจอ แล้วสักพักฉันก็ได้ยินเสียงกริ่งเพื่อเข้าแถวเคารพธงชาติ แล้วฉันก็เดินไปเข้าแถวแล้วฉันก็ได้พบเจ้าตัวยุ่งโฟมเข้าแถวอยู่  มันน่าแค้นจริงๆทำอะไรกับฉันไว้แล้วมายืนเข้าแถวหน้าตาเฉย  
คาบแรกในการเรียนคือวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่ฉันไม่ชอบเอาเสียเลย แล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากให้เกิดขึ้นเลยก็คือการสอบ แล้วตอนนี้คุณครูก็กำลังแจกกระดาษข้อสอบอยู่T_T แล้วฉันจะทำยังไงละเนี่ย  ฉันนั่งคิดอยู่นานสองนานก็คิดไม่ออกเสียทีข้อสอบอยากมาก แล้วฉันก็เหลือบไปเห็น โฟมกำลังทำข้อสอบอย่างคล่องแคล่ว ฉันก็เลยสวมคอยีราฟชะโงกดู(ลอกนั้นแหละ) แต่มองยังไงก็มองไม่เห็นเพราะมันตัวสูง กว่านั่นเอง นี่โฟมลอกหน่อยดิฉันถามอย่างไม่คาดหวังอะไร อืมหิมะตกเมืองไทยแล้วมันให้เราลอก!!^_^ แต่แต่อะไร แก้ม แกต้อง แบกกระเป๋าเรากลับตอนเย็น ok ป่ะห๋ามันคิดจะให้ผู้หญิงบอบบาง(น้อย)อย่างฉันถือกระเป๋าให้มันเนี่ยนะ ใช้สมองส่วนไหนคิดว่ะ แต่เพื่อคะแนนเราต้องอดทนฉันตอบอย่างลังเล ก็ได้ แน่ใจนะ อืม  
แล้วผลคะแนนก็ออกมาเป็นที่น่าพอใจ คือ ได้คะแนนเต็ม ครูถึงกับอึ้งไปเลย^_^   เลิกเรียนฉันรีบแอบหนีออกจากห้องเพื่อจะไม่ต้องถือกระเป๋าให้โฟม  แล้วขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาออกจากห้อง ก็มีเสียงเรียก ฉันจกด้านหลังแก้มเสียงเรียกทำให้ฉันหยุดชงัก ตายละโดนจับได้แล้วฉันค่อยๆหันหน้าไปจะไปไหนโฟมถามแล้วทำหน้าดุใส่ฉันเอานี้ไปโฟมพูดพลางโยนกระเป๋าให้ฉัน ฉันรีบรับอย่างทุลักทุเลทำไมหนักอย่างนี้ก็วันนี้อยากอ่านหนังสือ ทำไมหรอมันแกล้งกันชัดๆ
ตอนนี้ฉันกำลังเดินแบกกระเป๋าให้หมอนั่นอยู่โดยเดินไปตามทางกลับบ้านเร็วหน่อยได้ใหมโฟมพูดในขณะที่แกล้งเดินเร็วนำหน้าไปมันหนักขนาดนี้ยังจะให้เดินเร็วอีกโฟมทำท่าไม่สนใจ  นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นว่าโฟมหล่อนะเนี่ย ไม่รู้สิว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แต่ถ้าคุณไม่ถือว่าเชยไปนิดฉันขอบอกว่า ฉันคงเริ่มชอบไอ้ผู้ชายบ้าคนนี้แล้วละ เหมือนรักที่ปลิวมากับสายลม