1 เมษายน 2548 11:25 น.
ปูปู้
ตั้ม เป็นไรรึป่าว นั่งใจลอยจัง อ้อ ป่าว คิดเรื่องอะไรนิดนึงอ่ะฉันเห็นช่วงนี้ตั้มชอบนั่งใจลอย ไม่รู้ว่าเขาเป็นไร แต่ฉันก็ไม่ทันได้ถามเขาต่อาจารย์ก็เดินเข้ามาซะก่อน แล้วอาจารย์ก็บอกว่า
นักเรียนทุกคน วันคริสต์มาสนี้ ทาง ร.ร ของเราจะจัดงานเต้นรำขึ้น กันที่หอประชุม ในวันนั้น ครูขอให้นักเรียนทุกคนใส่ชุดราตรีมาแต่ต้องมาเป็นคู่ ชาย หญิง เท่านั้น เพราะถ้าไม่มาเป็นคู่ก็จะเข้างานไม่ได้ แล้วถ้าเข้างานไม่ได้ก็จะถูกหักคะแนนด้วย อ้อ แล้วงานนี้จะจัดเฉพาะ พวก ปี 1 ปี 2 เท่านั้น งานจะเริ่มตอน 6 โมงเย็น ครูก็อยากให้นักเรียนไปเตรียมตัวมานะจ้ะอาจารย์สุนีย์พูดแล้วเดินออกไป แล้วแจนก็เริ่มบ่น เพระว่าตัวเองต้องไปเต้นกับผู้ชาย (แจนเป็นทอมอ่ะ) แต่ฉันก็เห็นด้วย นะ ถ้าให้คู่กับผู้ชายแล้วฉันจะคู่กับใครล่ะ จะชวนภูมิ หมอนี่คงไม่มากับฉันหรอก จะให้ชวนตั้ม สำหรับนายนี่ก็ไม่มีวันซะหรอก เฮ้อ ถ้าถึงตอนนั้นแล้วยังไม่มีคู่ ค่อยแกล้งป่วยดีกว่า
+++++++++++++++++++++++++++++
ออม รู้เรื่องงานเต้นรำยัง รู้แล้วอ่ะ คู่บีมอ่ะดิ อ๊ะ แน่นอน
แต่เราไม่รู้จะคู่ใครเลย คงไม่มีใครไม่เคยทำบุญหรอก เราว่านะ ถ้าฟางลองเปิดใจดู มีคนอยากเต้นกับฟางนะ ใครอ่ะ ก็คนที่อยู่ห้องตรงข้ามกับเราไงหรือไม่ก็คนที่นั่งอยู่ในหัวใจส่วนลึกของเธออ่ะ ชิ...พวกนั้นเหรอจะอยากเต้นกับฉันและอีกอย่างฉันก็ไม่กล้าชวน ลองคิดดูก่อนละกัน
+++++++++++++++++++++++++++++
และแล้ววันคริสต์มาสก็ใกล้เข้ามาและแน่นอนว่าจะต้องมีงานเต้นรำด้วย วันหนึ่งขณะที่ฉันอยู่ในห้องสมุดกับภูมิ 2 คน (แจนขี้เกียจ ส่วนตั้มก็เอาแต่นั่งเหม่อเลยไม่กล้าชวน) ที่ฉันบอกว่าอยู่ด้วยกัน 2 คนนั้น หมายถึงว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องสมุดด้วยนะ แต่แถวนั้นมีแค่ฉันกับภูมิ
ฟางถามไรหน่อยดิ มีอะไรก็ว่ามา มีคู่เต้นรำยังอ่ะ ถ้ามีฉันก็จะไม่มานั่งเครียดแบบนี้หรอก ถามได้ จะคู่กับผมมั้ย ผมก็ยังไม่มีคู่ฉันถึงกับงงนิดหน่อยที่ภูมิมาชวนฉันเต้นรำแต่ยังไงก็ดีกว่าไม่มีคู่ล่ะหน่า ฉันว่าตอนนี้หน้าของภูมิเริ่มมีเลือดฝาดนะ สงสัยคงจะร้อน ไม่ฉันตอบเขา แล้วเขาก็หน้าเริ่มเจื่อนๆไป อย่าแกล้งเขาเลย ไม่...ปฏิเสธ ต่างหากเล่าฉันพูดและหัวเราะก็เขาดันเชื่อมุขของฉันทุกครั้งเลยอ่ะ 55+ แต่ก็ยังดีอ่ะ ที่ฉันมีคู่แล้ว จะได้ไม่ต้องแกล้งป่วย หุหุ
+++++++++++++++++++++++++++++
วันมะรืนนี้เป็นวันคริสต์มาส ฉันกับออมจึงไปซื้อชุดราตรี (แม่ให้ตังค์มาเผื่อแล้ว) พวกเราไปซื้อกันที่ร้านแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้กับอพาร์ตเม้นของฉัน ฟาง ชุดสีชมพูอ่อนนี่สวยจัง พี่ค้ะขอดูชุดนี้หน่อยค่ะยัยออมถูกใจชุดนี้เข้าแล้วแต่ฉันว่ามันก็ดูเหมาะกันเธอนะ แล้วฉันจะเอาชุดไหนดีอ่ะ อ๋อ ชุดนั้นไง แต่ฉันจะเลือกสีไหนดีล่ะ พี่ค้ะ ขอดูชุด สีดำ กับ สีฟ้าอ่อน หน่อยค่ะ
ออมสีไหนดีอ่ะ เราชอบทั้ง 2 สี เราก็เลือกไม่ถูกอ่ะ มันสวยทั้งคู่
ผมว่าสีดำมันเข้ากับฟางมากกว่านะภูมิพูดขึ้น แล้วหมอนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ฉันเห็นภูมิถือถุงอยู่ก็คงจะมาซื่อชุดเหมือนกันล่ะมั้ง เหรอ เอ่อ พี่ค้ะ ชุดสีฟ้าละกันค่ะ
ตามใจฟางละกัน งั้นผมรอข้างนอกนะ ขี้เกียจกลับคนเดียวแล้วภูมิก็เดินออกจากร้านไป
ขอโทษนะค้ะ ขอเปลี่ยนเป็นชุดสีดำดีกว่า ปากไม่ตรงกับใจจริง เพื่อนเรา
สุดท้ายฉันก็เลือกสีดำก็ภูมิบอกว่าเข้ากับฉันมากกว่า (ฉันคู่เขาอ่ะ ก็ต้องเชื่อเขาดิ) แต่จะให้ฉันซื้อต่อหน้านายนั่นเหรอ ไม่มีทาง มันต้องมีฟอร์มกันบ้าง เมื่อซื้อชุดเรียบร้อย ฉันจึงเดินกลับอพาร์เม้นพร้อมออมและภูมิ อ้อ ฟาง พรุ่งนี้ตอน 9 โมง ไปซ้อมเต้นรำที่ห้องเรานะบาย
ที่ฟางคู่ภูมิเหรอ แล้วไปชวนเขาก่อนรึป่าวอ่ะ เขามาชวนฉันย่ะ เสียใจ
เราว่ามันต้องมีอะไรแน่เลย
ไม่ต้องมาคิดอะไรเลยนะ แล้วเข้าห้องไปได้แล้ว ยืนคุยกันหน้าห้องอายคน
แล้ววันที่ฉันต้องไปซ้อมเต้นรำกับภูมิก็มาถึง (ของมันแน่อยู่แล้ว) ห้องหมอนี่เรียบร้อยกว่าห้องของฉันกับออมซะอีก (คิดแล้วอายคนฟ่ะ แต่ห้องของฉันก็ไม่รกนะ เพียงแต่ห้องภูมิมันเรียบร้อยกว่าก็เท่านั้น) แล้วเราก็เริ่มซ้อมเต้น โอ๊ย อุ้ย ขอโทษเราไม่ชินกับรองเท้านี่เลยก็ฉันซ้อมทั้งที่ใส่ร้องเท่าส้นสูงอ่ะ ฉันเคยใส่ซะที่ไหน เผลอเหยีบเท้าภูมิไปตั้งหลายครั้ง
ไม่เป็นไร ซ้อมต่อเหอะแล้วเราก็ซ้อมต่อไป จนฉันเริ่มคล่องมากขึ้น แล้วก็เริ่มชินกับรองเท้าบ้านี่ด้วย เหนื่อยชะมัด จบซักที นายเต้นดีนี่ ฟางก็ถือว่าเต้นดีเหมือนกันนะ
ฉันว่าเรามาซ้อมกันอีกครั้งเหอะ เดี๋ยวฉันก็จะกลับห้องแล้วแล้วฉันก็ซ้อมเต้นรำอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันสะดุดอะไรก็ไม่รู้เข้าจึงล้มลง แต่ดีที่มีโซฟาอยู่แถวนั้นฉันจึงล้มลงบนโซฟา แต่ที่ดวงมันซวยของฉันก็คือ ภูมิดันล้มลงมาทับร่างของฉันอยู่ ตอนนี้หน้าของฉันกับหน้าของเขาห่างกันไม่ถึงคืบเลย แล้วฉันจะทำไงดีอ่ะ ขณะที่ใบหน้าของเขาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ฉันจึงผลักภูมิออกไปเพราะขืนอยู่แบบนี้ต่อไป มีหวัง ...
งั้นเจอกันพรุ่งนี้ตอน 5 โมงครึ่ง ที่ห้องฉันนะ บายฉันรีบพูดหรือถ้าจะเรียกให้ถูก ฉันว่าฉันรัวมากกว่า แล้วฉันก็รับเดินออกจากห้องของภูมิไปเพราะฉันว่าตอนนี้หน้าของแดงอย่างเห็นได้ขัด ถึงแม้ฉันจะไม่ขาวมากก็ตาม ฟางเป็นไรอ่ะ เปล่า ไม่มีอะไร บอกมาเหอะ หน้าแดงขนาดนั้น ไม่เป็นไรได้ไงฉันว่าฉันปิดเพื่อนของฉันคนนี้ไม่อยู่หรอก ฉันเลยบอกไป
เริ่มหวั่นไหวแล้วอ่ะเดะ จะบ้าเหรอ เกิดมาเพิ่งเคยถูกผู้ชายจะมาทำแบบนี้ ตอนวัดไข้ด้วย ตกใจชะมัด แล้วฉันจะพยายามเชื่อนะว่าฟางไม่รู้สึกอะไร ยัยบ้า
+++++++++++++++++++++++++++++
ฟางไปแต่งตัวได้แล้ว นี่ก็ 4 โมง แล้ว อือ ๆ ไปแล้ว ๆยัยออมตะโกนบอกให้ฉันไปแต่งตัว ฉันจึงไปอาบน้ำ แล้วใส่ชุดสายเดี่ยวที่ดำที่ฉันซื้อมา (หนาวๆแฮะ เกิดมาเพิ่งเคยใส่แบบนี้) แล้วฉันก็ใส่สร้อยที่มีจี้เป็นรูปหัวใจ (ฉันไม่ได้ซื้อเองหรอก สร้อยแบบนี้) ฉันใส่สร้อยข้อมือที่เป็นไข่มุกที่มีโบว์ผูกอยู่ตรงกลาง ฉันเลือกอยู่ตั้งนานแนะกว่าจะได้สร้อยข้อมืออันนี้ เอ้ย แล้วฉันจะทำผมไงอ่ะ คิดไปคิดมาฉันจึงให้ยัยออมหนีบผมให้ แล้วฉันก็รวบผมทั้งหมดมาม้วนให้เป็นทรงไว้ด้านหลัง แล้วติดกิ๊บไข่มุก (มันเป็นชุดเดียวกับสร้อยข้อมือ) แล้วนี่ฉันก็ต้องแต่งหน้าด้วย (ฉันไม่ชอบเลยกับการแต่งหน้า) ฉันจึงแต่งหน้าอ่อน ๆ หลังจากนั้นฉันจึงใส่ร้องเท้าส้นสูง (ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบมันเลยก็ตามนะ) แล้วเดินออกไปเพราะออมกับภูมิรอฉันอยู่ วันนี้ฉันว่าภูมิเท่ดีนะ เขาใส่ขุดทักซิโดสีดำเป็นผ้ากำมะหยี่ ปกสูง พูดแล้วใจเต้นอ่ะ พูดถึงออมดีกว่า ออมก็สวยซะ เธอใส่ชุดสีชมพูอ่อน ใส่สร้อยที่มีจี้รูปหัวใจสีชมพู (จำได้ว่าบีม ซื้อให้ตอน ม.3) แล้วเธอก็ใส่สร้อยข้อมือที่ทำจากเงินมีหัวใจห้อยอยู่ร้อบๆสร้อยเส้นนั้น แต่เธอแต่งหน้าเข้มกว่าฉันอีก หรือไม่ ฉันก็คงแต่หน้าอ่อนมาก
อะแฮ่ม ฟางเธอสวยดีนะ เธอก็เหมือนกันออม เอ่อ ฟางคุณสวยมากเลย
นายก็เท่ดีหนิ เธอก็สวยด้วยออม แต่เราคงสู้เธอไม่ได้หรอก ใช่มั้ยภูมิออมแกล้งพูดแหย่ภูมิ แต่มันก็ทำให้ทั้งฉันและภูมิหน้าแดงไปตามๆกันทั้งที่ไม่ได้นัดหมาย หุหุ
เราไปกันเหอะ บีมคอยอยู่ด้านล่างฉันเห็นนายภูมิอ้าแขนนิดๆ เพื่อให้ฉันไปคล้องแขนเขา ฉันเลยใช้แขนของฉันคล้องกับแขนของเขา เขินเหมือนกันนะเนี่ย...
ฟางผมว่าวันนั้น ฟางบอกว่าเอาสีฟ้านะ ก็ฉันเปลี่ยนใจอ่ะ นายจะมีไรม่ะ
ยังดุเหมือนเดิมเลยนะ นึกว่าวันนี้จะมาแบบหวานซะอีก เรื่องของฉันหน่าฉัน ภูมิ แล้วก็ออม (ฉันเดินคู่กับภูมิคงรู้นะว่าเพราะอะไร) ก็เดินลงมาด้านล่าง (ฉันเกือบสะดุดตั้งหลายครั้งแน่ะ) ก็เห็นบีมนั่งอยู่หมอนี่ก็แต่งตัวใช้ได้แฮะ แต่เท่น้อยกว่าภูมิอ่ะ (ก็นี่มันคู่ของเรา..หุหุ) เมื่อฉันและคนอื่นๆเข้าไปในงานก็เจอแจน ๆ ใส่ชุดสีม่วงอ่อน มีผ้าคลุมไหล่ด้วย ก็น่ารักไปอีกแบบแฮะ เห็นว่ามากับเด็กกห้อง C แต่ฉันไม่รู้จักอ่ะ พรุ่งนี้แกตายแน่ภูมิแจนล้อ เมื่อเห็นฉันเดินเข้าไปในงานกับภูมิ
ด้วยความยินดีครับ แหวะ ต่อหน้าผู้หญิงแล้วครับ ชิ...แต่ก่อนที่พวกนี้จะเถียงกัน
ขอให้นักเรียนทุกคู่มาอยู่ที่ฟลอร์เต้นรำเลยเดี๋ยวเราจะมีการโหวตคะแนนด้วยซึ่งมีรางวัล 2 อย่างคือ 1. คู่ที่ดูเหมาะสมกันที่สุด 2. คู่ที่เต้นดีที่สุด ขอให้นักเรียนมาที่ฟลอร์ตอนนี้ด้วยผอ.กล่าว
ฉันกับเต้และทุกๆคู่ในงานนี้ก็เดินไปที่ฟลอร์ซึ่งจัดไว้อย่างสวยงาม
ให้เกียรติเต้นรำกับผมมั้ยครับ ด้วยความยินดีค่ะฉันกับภูมิจึงเต้นรำกันถึง 5 เพลง เฮ้อ เหนื่อยชะมัด กว่าจะได้ออกมา อ่าโด่ แค่นี้ก็เหนื่อย ก็ฉันไม่ค่อยได้เต้นอ่ะ .
เอาเครื่องดื่มอะไรมะ เดี๋ยวผมไปเอามาให้ น้ำส้มละกัน ขอบใจ ภูมิจึงเดินไปหยิบน้ำส้มให้ฉัน ๆจึงนั่งเล่นแล้วมองไปเรื่อยๆ (ดูคู่อื่นเขาเต้นกันน่ะ) จนเห็นคู่ของแจน เอ๊ะ แต่คู่ของแจนฉันจำได้ว่าเขาเป็น เกย์นะ แล้วคู่ของออม แล้วก็คู่ของตั้มที่กำลังเต้นอยู่หมอนี่สงสัยคงจะเห็นว่าฉันมองอยู่ ยังหันมายิ้มให้ฉันอีก (อยู่กะแฟนแล้วมีหน้ามากวนประสาทอีก)
ฟาง นี่น้ำ ขอบใจ ต่อไปนี้จะเป็นการประกาศผลของผู้ที่ได้รับรางวัลคู่ที่ดูเหมาะสมกันที่สุดนะ และขอให้ นักเรียนทุกคู่ออกจากฟลอร์เต้นรำก่อนและเดี๋ยวจะประกาศชื่อแล้วขอให้คู่ที่ได้รางวัลออกมาเต้นรำที่ฟลอร์ด้วย คู่ที่ได้รางวัลนี้ก็คือ คู่ของ อติชาตกับหทัยรัตน์ ห้อง 1-A เชิญเลยค่ะ
เป็นไปได้ ได้ไงฟะฉันและภูมิอุทานออกมา ไปกันเถอะ อืมฉันกับเต้จึงเดินออกไป เมื่อไปถึง ผอ.ก็ได้ให้พวกเราเต้นรำให้ดูตอนที่ฉันเต้นรำ ฉันรู้สึกว่าภูมิโอบเอวฉันแน่กว่าเดิมนะ (จักจี้อ่ะ) แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อจบเพลงก็มีเสียงปรบมือส่วนฉันกับภูมิด้เงินรางวัลคนละ 3000 บาท และคะแนนจิตพิสัยพิเศษคนละ 50 คะแนน เมื่อเต้นเสร็จ ฉันกับภูมิจึงออกไปเดินเล่นข้างนอก แต่ข้างนอกนี่มานมีลมโกรกมาก เลยหนาว ฟาง หนาวเหรอ
นายลองมาใส่ชุดแบบฉันบ้างดิ จะได้รู้ว่าหนาวรึเปล่า นายมองอะไร
ก็มองชุดฟางไง ก็ถอดมาดิ เดี๋ยวเราจะใส่ให้ดู จะบ้าเหรอแล้วภูมิก็ถอดเสื้อคลุมด้านนอกมาให้ฉันใส่ 55 นายนี่หาเรื่องชะมัด ฟาง ใครซื้อสร้อยให้อ่ะ นายรู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้ซื้อเอง
ผมรู้หรอกหน่า ว่าฟางไม่ซื้อสร้อยที่มีจี้รูปหัวใจหรอก ฉลาดหนิ รุ่นน้องที่เขาคิดว่าเราเป็นทอมซื้อให้อ่ะแต่ตอนนี้ย้ายโรงเรียนไปแล้ว แต่ฉันไม่ใช่ทอมอ่ะ แล้วอีกอย่าง ของแบบนี้ฉันอยากได้จากผู้ชายมากกว่า ผู้หญิงที่เขาคิดว่าฉันเป็นทอมอีก ถ้าผมกล้าเมื่อไหร่แล้วผมจะซื้อให้
นายพูดดังๆหน่อยดิ ฉันไม่ได้ยิน ไว้เราค่อยบอกฟางใหม่ละกัน ตอนนี้กลับก่อนเหอะ อยู่นานๆเดี๋ยวเป็นหวัด อือ ความจริงฉันอยากอยู่ต่อแต่อากาศหนาวมากเลยต้องกลับ
+++++++++++++++++++++++++++++
30 มีนาคม 2548 12:23 น.
ปูปู้
ไผ่ลงมาหาแม่หน่อยลูกฉันชื่อไผ่หลิวแต่เพื่อนๆจะเรียกฉันว่าไผ่ก็อย่างว่านะขนาดแม่ซึ่งเป็นคนตั้งชื่อให้ฉันก็ยังเรียกฉันว่าไผ่เฉย ๆ เลย ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ม.3 ของ ร.ร แห่งหนึ่งใน จ.สงขลา ซึ่งเปิดเรียนมาได้ 2 วันแล้ว
แม่มีอะไรเหรอค้ะ ลูกจำป้าเนตรได้มั้ยลูก เพื่อนของแม่น่ะเหรอค้ะ
ใช่จ้ะ คือ ป้าเนตรกับลุงชัยต้องไปทำงานที่กรุงเทพแต่ลูกของป้าเนตรก็เรียนโรงเรียนเดียวกับลูก ป้าเขาก็ไม่รู้จะให้ลูกเขาอยู่กับใคร แม่ก็เลยให้ลูกของป้าเนตรมาอยู่กับเรา ลูกจะว่าไงจ้ะ
ก็ดีนี่ค้ะหนูจะได้มีเพื่อน เดี๋ยวหนูไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ พี่เขาจะย้ายมาพรุ่งนี้นะลูก
เขาแก่กว่าหนูเหรอค้ะ จ้ะ พี่เขาเรียนอยู่ ม.4 ค่ะ งั้นหนูไปนะค้ะฉันจำได้ว่าป้าเนตรเป็นเพื่อนของแม่ส่วนลุงชัยเป็นสามีของป้าเนตรแต่ลูกของป้าเนตรฉันจำไม่ได้อ่ะ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้เองแหละ ไปอ่านหนังสือดีกว่า
+++++++++++++++++++++++++++++
ไปห้องสมุดกันมั้ย อืม ไปก็ไปแล้วกลุ่มของฉัน (ลูกกวาด Gang ซึ่งมีสมาชิกก็คือ ฉันไผ่หลิว ใบเตย เตย ฟาง แก้ว แล้วก็ปอด้วย ส่วนปอ น่ะเป็นเกย์นะ) ก็เดินไปห้องสมุดซึ่งเป็นที่สิงห์สถิตของกลุ่มฉัน เมื่อไปถึงกลุ่มของฉันต่างคนก็อ่านหนังสือ (หนังสือมันมีหลายประเภทนะ)
เตยพระเอกเรื่องนี้น่ารักม่ะ ไหนๆ สุดยอดเลยฟางกับใบเตยก็อ่านหนังสือการ์ตูนเห็นฟางบอกว่าถ้าพระเอกไม่น่ารักก็จะไม่ยืม เนี่ยอ่ะนะ คนเรา
ไผ่รู้มั้ย เมื่อกี้ปอเห็นรุ่นพี่ม.4 คนนึงด้วยแหละ น่ารักโค-ตรเลย นี่เพิ่งเปิดเทอมคิดเรื่องนี้แล้วเหรอ เพิ่งเปิดเทอมนั่นแหละต้องคิด เดี๋ยวตอนสอบมันก็คิดไม่ได้ รู้มั้ยไผ่ เออๆเราเข้าใจแกปอ
นี่ พี่เขาเป็นนักดนตรีของโรงเรียนด้วยอ่ะ เห็นว่าเป็นมือเบส 55 เท่เป็นบ้าแล้วปอกับเตยก็เอาแต่พูดถึงรุ่นพี่คนนั้น เห้อ เพื่อนฉันดีๆทั้งน้านนน ตอนนี้ก็มีแต่แก้วคนเดียวที่ยังคงความปกติอยู่ แต่แก้วอยู่ไหนล่ะเนี่ย รู้แล้วๆพี่เขาชื่อแบงค์ อยู่ 4/3ยายแก้วพูดมาแต่ไกลดีที่ตอนนี้อาจารย์ไม่อยู่ ไม่งั้น คงถูกไล่ออกจากห้องสมุดแล้ว แต่ไหงยายแก้วก็เป็นไปด้วยง่ะ
ใครอ่ะ อ้าวฟาง สนใจผู้ชายด้วยเหรอ นึกว่าสนแต่ผู้หญิง ไอ้ปอ แกเคยตายมั้ยฟางเป็นผู้หญิงแต่ดันอยู่เหมือนทอมชีวิตเลยมีแต่ผู้หญิงเข้ามาส่วนผู้ชายน่ะหายาก ก็ดูการพูดของเธอดิผู้ชายกลัวตั้งแต่ 200 เมตรแรกแล้ว รุ่นพี่ ม.4 อ่ะ เราว่าเขาหน้าคล้ายป๋อหลินเลย เรียกว่าป๋อหลินดีมั้ย จะได้ไม่ถูกจับได้ ไอ้ที่ไม่ใช่เรื่องเรียนแล้วรู้ดีเลยนะฉันพูดออกไปอย่างอดไม่ได้
ถึงยังไงก็สู้ Rab เราไม่ได้หรอกยัยใบเตยพูดแทรกขึ้นมา ก็ยัยนี่ชอบพี่เขาคนหนึ่ง กลุ่มของฉันเรียกเขาว่า Rab เพราะพี่เค้าคล้าย Rabbit Boy ในเรื่องรักเต็มร้อยจากเท็ดดี้บอยสุดเฮ้ว มากๆ
ไปเรียนกันเหอะ ออกดังแล้วพวกเราเลยขึ้นไปเรียน และนี่ก็คือบทสนทนาของกลุ่มฉันในวันๆนึง นี่ยังดีที่ไม่มีเรื่องของ ปอ เตย และฟางนะ แต่กลุ่มของฉันก็เรียนนะ เมื่อถึงเวลาเรียนก็ตั้งใจเรียนเมื่อพักก็พูดแหย่กันเล่นๆแบบนี้แหละ ... ไผ่หมดคาบแล้วนั่งเหม่ออยู่ได้ คิดถึงเรื่องอะไรอ่ะ
ก็เห็นแม่บอกว่า ลูกของเพื่อนแม่จะย้ายมาอยู่ด้วยอ่ะ ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไงเลย
หญิงหรือชายอ่ะ เนี่ยแหละที่เราไม่รู้เห็นแม่บอกว่าอยู่ ม.4
ขนาดแม่เธอให้อยู่เนี่ย เราว่ายังไงเขาก็เป็นคนดีอ่ะ
เออ จริงด้วย ขอบใจนะงั้นเรากลับก่อนล่ะหลังจากที่เพื่อนๆช่วยกันพูดปลอบฉัน ๆ ก็เดินกลับบ้าน (บ้านฉันค่อนข้างจะใกล้โรงเรียนอ่ะ) เมื่อฉันเดินไปเกือบจะถึงหน้าบ้าน ฉันก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังด้อมๆมองๆแถวบ้านฉัน เป็นนักเรียนแท้ๆจะเป็นขโมยแล้วฉันก็หยิบไม้ที่อยู่แถวๆนั้นขึ้นมาแล้วเดินให้เงียบที่สุดไปที่ผู้ชายคนนั้น เมื่อไปถึงตัวโจรคนนั้นฉันก็ฟาดไม้เข้าทีหัวของเขา
โอ๊ย... ไผ่ ไปตีหัวพี่เขาทำไมลูก พี่...แม่หมายความว่าไงค้ะ
ก็นี่ไงพี่แบงค์ ลูกของป้าเนตร ตายล่ะฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย ฉันจึงช่วยพยุงพี่แบงค์เข้าไปในบ้าน...แล้วจะทำไงต่อล่ะ ในเมื่อฉันไปตีหัวพี่เขาซะนี่ ลูกไปเอายามาทำแผลให้พี่เขาไป เดี๋ยวแม่จะไปทำกับข้าว ค่ะ แม่ ฉันจึงไปเอากล่องยามาทำแผลให้พี่แบงค์ โอ๊ย..เบาๆหน่อยดิไผ่พี่เจ็บนะ
เอ่อ ขอโทษค่ะ ไม่ต้องขอโทษก็ได้ ก็ไผ่ไม่ได้ตั้งใจหนิ ค่ะตอนนั้นฉันทายาที่แผลเสร็จพอดีเลยติดผ้าก๊อตทับที่แผลไว้ที่หน้าผากของพี่แบงค์ (ตอนฉันกำลังตีหัว พี่แบงค์หันหน้ามาพอดีเลยถูกที่หน้าผากแทน) เมื่อติดเสร็จฉันก็หันไปพูดกับพี่แบงค์ ตอนนี้แหละที่ฉันเพิ่งรู้ว่าเราอยู่ในระยะที่ใกล้กันมาก เอ่อ งั้นไผ่ไปช่วยแม่ทำกับข้าวนะค้ะ ครับ อ้อ ไผ่ขอบใจมากนะที่ช่วยทำแผลให้
ไผ่ก็ขอโทษด้วยนะค้ะ ที่ไปตีหัวพี่อ่ะ ไม่เป็นไรหรอกไผ่ฉันเดินไปช่วยแม่ทำกับข้าว เอ๊ะ แต่พี่แบงค์หน้าคุ้นๆแฮะ แต่นึกไม่ออก ชื่อก็คุ้นหูด้วยแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก เฮอะ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้คงรู้เองแหละ
+++++++++++++++++++++++++++++
ไผ่ ๆ อรพี่ด้วยฉันกำลังจะเดินไปโรงเรียนอย่างเช่นทุกวัน แต่พี่แบงค์เรียกไว้ซะก่อน เราก็เลยเดินไป ร.ร พร้อมกัน พี่แบงค์ อยู่ ม.4/ อะไรอ่ะค้ะ 4/3อ่ะ ไผ่ล่ะ อยู่ ม.3/ อะไร 3/1 ค่ะ
อยู่ห้อง King ซะด้วย เด็กเรียนน่ะสิเรา ไม่รู้จะเรียกว่าเด็กเรียนหรือเด็กเล่นดีน่ะสิค้ะ
ฉันกับพี่แบงค์ก็เดินเข้าไปใน ร.ร ด้วยกัน ฉันรู้สึกว่ามีนักเรียนมองมาที่ฉันกับพี่แบงค์นะ ฉันเลยหันไปมอง แล้ว พวกเขาก็ซุบซิบอะไรกันก็ไม่รู้ แต่สงสัยพี่แบงค์จะไม่ได้สนใจแฮะ
เดี๋ยวไผ่เรียนห้องไหนอ่ะ พี่เรียน 532 อ๋อ ไผ่เรียน 542 ค่ะพี่แบงค์จะถามทำไมอ่ะ..งง
ไผ่มีเรื่องจะบอกเรื่องป๋อหลินอ่ะอยู่ดีๆเพื่อนตัวแสบทั้งก๊วนของฉันก็วิ่งพรวดเข้ามาโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าฉันไม่ได้เดินคนเดียว เฮ้ย..ป๋อ..เอ้ย..พี่แบงค์แก้วสังเกตเห็นพี่แบงค์ เฮ้ย คนที่พวกนี้พูกันเมื่อวานคือ พี่แบงค์ เหรอ ว่าทำไมมันคุ้นๆ ครับ นี่เพื่อนไผ่เหรอ อ๋อค่ะ พี่แบค์ค้ะ นี่ เตย ใบเตย ฟาง แก้ว แล้วก็ปอค่ะฉันแนะนำเพื่อนของฉันกับพี่ปอโดยไล่ไปทีละตัว เอ้ย คน และฉันก็เห็นไอ้ปอทำตาเล็กตาน้อยให้พี่แบงค์ด้วยแต่ดีที่พี่แบงค์ไม่ทันได้มอง
สวัสดีครับ น้องๆทุกคน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ หัวพี่แบงค์ไปโดนอะไรมาอ่ะค้ะยัยเตยถามออกมา ช่างไม่รู้อะไรซะเลย เตยนี่ อายคนชะมัด
อ๋อ มีคนเข้าใจผิดว่าพี่เป็นโจรน่ะครับ งั้นพี่ไปเรียนก่อนนะครับ แล้วเจอกันนะแล้วพี่แบงค์ก็เดินออกไป เมื่อเห็นว่าพี่แบงค์ไม่สามารถได้ยินสิ่งที่พวกเราพูดแล้ว ยัยแก้วก็เริ่มเปิดศึกเยย
ไผ่รู้จักป๋อหลินได้ไงอ่ะ เดินมาด้วยกันด้วย ไผ่ไม่เคยตายใช่มั้ย เราเลิกกันไผ่เพื่อนในกลุ่มรุมฉันซะยกใหญ่ (มันเป็นคำที่พวกเราพูดกันเล่นๆน่ะ) เฮ้ย หยุดได้แล้ว เอาเป็นว่า พี่แบงค์เนี่ยเป็นลูกของป้าเนตรที่เราบอกเมื่อวานอ่ะ เดี๋ยว ว่างๆ เราไปนอนบ้านไผ่นะ เราด้วย
ทั้ง Gang g เลยดีมั้ยฉันแกล้งพูดประชดเพื่อนของฉัน เป็นความคิดที่ดีมากไผ่เพื่อนทัง 5 คนของฉันพูดพร้อมกัน ฉันจะบ้าตายเพื่อนยัยพวกนี้แท้ๆ สงสัยคงจะเห่อพี่แบงค์อย่างหนัก ก็พี่ แบงค์ สูง ขาว ปากก็แดง หน้าตาก็ตี๋ๆ ดูไปก็คล้ายกับป๋อหลิน แถมยังเป็นมือเบสของโรงเรียนอีก อ๋อ ฉันรู้แล้วว่าทำไมเมื่อเช้ามีคนมองฉัน ไผ่ คิดถึงพี่แบงค์ล่ะเซ่ ใช่ เอ้ย ป่าวไปเรียนได้แล้ว
ตอนเย็น ไผ่วันนี้น้าหญิงกับน้าโชคไม่อยู่ เห็นน้าหญิงบอกว่าให้ซื้อกับข้าวไปทำหรืออะไรก้ได้
พี่แบงค์เพิ่งมาบอกฉันแต่ทำไมแม่ไม่บอกฉันเองล่ะ แล้วทำไมแม่ไม่บอกไผ่ล่ะ
ก็ไผ่เดินออกมาซะก่อนก็เลยฝากพี่มาบอกอ่ะ อืม งั้นไปกินที่ร้านอาหารแถวบ้านมั้ยค้ะ คือไผ่ทำอาหารไม่ค่อยเก่งอ่ะ ก็ตามใจไผ่สิ พี่ได้อยู่แล้ว ฉันก็เลยพาพี่แบงค์ไปทานอาหารร้าน
ลายสก๊อต ซึ่งฉันและเพื่อนๆมากินเป็นประจำเลยรู้จักกับพี่เบียร์ลูกเจ้าของร้าน เมื่อทานเสร็จ พี่เบียร์ก็เดินมาเก็บตังค์ อ้าว ไผ่มากินข้าวกับแฟนเหรอ ไม่ใช่แฟน พี่ น่ะรู้จักม่ะ
พี่นึกไม่ออกเลยนะว่าไผ่มีพี่ชายตั้งแต่ตอนไหน นี่พี่เบียร์พูดแบบนี้แสดงว่าไม่เอาตังค์ใช่มั้ย
เอาดิเอาฉันก็จ่ายเงินให้พี่เบีย์แล้วก็เดินกลับบ้าน ไผ่นี่ดุเหมือนกันแฮะ
จะถือว่าเป็นคำชมนะค้ะเมื่อเดินมาถึงบ้าน ฉันกับพี่เบียร์ก็ต่างคนต่างไปอาบน้ำ แล้วมานั่งที่ห้องนั่งเล่นด้วยกันเพื่อรอ พ่อ แม่ของฉัน แต่นี่ก็ 2 ทุ่มครึ่ง แล้ว พ่อ แม่ ยังไม่กลับเลย
พี่แบงคำทไม พ่อกับแม่ยังไม่กลับอ่ะ ก็คงทำงานยังไม่เสร็จอ่ะ คงไม่มีอะไรหรอก
ฉันจากฟังคำของพี่แบงค์แล้วก็ทำให้ฉันสบายใจขึ้น ฉันเลยอ่านหนังสือของวิชาที่เรียนวันจันทร์ เพราพรุ่งนี้วันเสาร์ ร.ร ปิดขยันจัง นี่เพิ่งเปิดเรียนนะไผ่
ก็ปีที่แล้วไผ่เกรดลดน่ะค่ะ ปีนี้ก็ไม่อยากให้มันลดอีก
แล้วไผ่ได้เกรดเท่าไหร่ล่ะ 3.67 ค่ะ 3.67 นี่ถือว่าเก่งแล้วนะไผ่
ขอบคุณค่ะที่ชม ฉันก็นั่งอ่านหนังสือต่อไป ส่วนพี่แบงค์ก็ดูทีวี นี่ก็ 4 ทุ่มแล้วฉันก็เริ่มง่วงแล้วอ่ะไผ่ ง่วงก็ไปนอนเหอะ เดี๋ยวพี่รอให้ ไม่เป็นไรค่ะ โกหกไม่เก่งเลยนะเรา ง่วงก็ไปเหอะ
แล้วพี่แบงค์อ่ะ พี่นอนดึกอ่ะ มันชินแล้วยังไม่ง่วงหรอก งั้นไผ่ไปนอนก่อนนะค้ะ
ฉันเลยเดินผ่านโซฟาที่พี่แบงค์นี่งอยู่เพราะมันใกล้กับันไดมากกว่า แต่เมื่อฉันกำลังเดินผ่านฉันก็ลื่นพรมเช็ดเท่าที่วางอยู่อย่างไม่เป็นระเบียบ ทำไมฉันล้มไปทับร่างของพี่แบงค์ที่นั่งอยู่ ตอนนี้หน้าของฉันกับพี่แบงค์ห่างกันประมาณ 2 เซนติเมตรเท่านั้น ฉันก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อฉันตั้งสติได้แล้วฉันจึงรับผละออกจากพี่แบงค์ เอ่อ ผ..ไผ่ ไปนอนก่อนนะค้ะฉันรีบพูดแล้วรับเดินไป
เดี๋ยวไผ่ มีอะไรเหรอค้ะ ไผ่ ลืมหนังสืออ่ะ อ๋อค่ะฉันรีบเดินไปหยิบหนังสือมาจากพี่แบงค์ น่าขายหน้าจังเรา แล้วคืนนี้ฉันก็นอนไม่ค่อยหลับเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นนี่เอง
+++++++++++++++++++++++++++++
29 มีนาคม 2548 12:01 น.
ปูปู้
"นาย.."ฉันหลุดปากพูดออกไปจนเพื่อนทุกคนหันมาทางฉัน อายคนฟ่ะ
เป็นอะไรรึเปล่า หทัยรัตน์ ป่าวค่ะ อาจารย์
"เอ่อ สวัสดีครับ ผมชื่อ อติชาต เฟลตัน จะเรียกว่าภูมิก็ได้นะครับ ผมเป็นลูกครึ่งอังกฤษนะครับ เนี่ยก็เพิ่งกลับมาเมืองไทย ยังไงก็ช่วยแนะนำด้วยนะครับ"
เดี๋ยวเธอไปนั่งกับหทัยรัตน์นะ ครับ
กำอะไรของฉันฟะเนี่ยที่ต้องมานั่งกับหมอนี่ บ้าชะมัด
นี่คุณวันนี้คุณเป็นไบ้เหรอ เมื่อวานยังด่าผมอยู่เลย
ก็เพราะปากนายมันเป็นแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากพูดกับนาย
บ้ารึไง กวนประสาทชะมัดแล้วจะให้เราไปพูดด้วยอีก อยากจะบ้าตาย โอ้พระเจ้ายอด มันจอร์จมาก
นี่หทัยรัตน์ คุยกับเพื่อนเขาบ้างสิ อาจารย์หันมาแหวใส่ฉัน
ค่ะแล้วฉันก็หันหน้าไปทางหมอนั่นเขาหันหน้าทางฉันพอดีเลยสบตากัน ดูหมอนี่ใกล้ๆก็น่ารักเหมือนกานแฮะ (คิดไรเนี่ยเรา บ้าไปแล้ว) นายชื่อไรอ่ะ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ฟัง
ผมชื่อ ภูมิ แต่ผมว่าถึงผมบอกชื่อคุณไปคุณก็ยังเรียกผมว่านายนั่นแหละ
มันก็ถูกของนายแล้วฉันก็มองออกไปนอกหน้าต่างเพราะที่นั่งของฉันตรงกับสนามบาสอ่ะ ฉันชอบดูคนเล่นบาส ฟาง อาจารย์ จะสอนแล้ว
เออ ขอบใจไม่อยากถูกอาจารย์บ่นตอนวันแรกเหมือนกันแล้วตั้มก็ยิ้มให้ฉัน รอยยิ้มเนี่ยแหละที่ฉันเกลียดที่สุดเพราะมันทำให้ฉันช้ำใจมาแล้ว แต่ฉันก็ไม่คิดจะกลับไปหาตั้มเหมือนกันถึงแม้ฉันยังมีเยื่อใยต่อเขาอยู่อีกนิดก็นะ
+++++++++++++++++++++++++++++
เฮ้อ เรียนเสร็จซักที น่าเบื่อจัง เป็นนักเรียนภาษาอะไร เบื่อเรียน
ฉันน่ะไม่ได้เบื่อเรียน แต่ฉันเบื่อที่จะต้องมานั่งใกล้นายต่างหาก ฉันด่านายนี่ซะชุดใหญ่ แต่ตอนเรียน ฉันว่านายนี่เรียนเก่งใช้ได้นะ
นี่ผมถามคุณแค่นิดเดียว คุณด่าผมซะยาว เป็นผู้หญิงภาษาอะไรเนี่ย
แล้วนายมายุ่งอะไรด้วย ฉันจะเป็นหญิงหรือชาย มันไปหนักส่วนไหนของนาย พูดแล้วเครียดฉันไปล่ะ บายฉันพูดแล้วเดินไปหาออมเพราะถ้าอยู่กับหมอนี่นานๆฉันคงประสาทกินแน่
ฟาง ๆ มีอะไรอ่ะตั้มอยู่ดีๆตั้มก็เรียกฉัน เอ่อ... อ้าว นั่นแฟนนายมาแล้ว ฉันไปล่ะ บาย
ฉันพูดแล้วก็เดินไปหาออม ออม รอนานมั้ย ไม่นานหรอก
จำคนเมื่อวานที่เราบอกได้มั้ย ไปๆ มาๆ เขาอยู่ห้องเดียวกับเรา โค-ตร เซ็งเยย แถมมานั่งกับเราอีก อ้อ คนนั้นไง ที่เล่นบาสกะบีมอ่ะ
ไหนๆ ก็น่ารักดีหนิ เราว่าฟางอย่าอคติกับเขาเลย ช่างเหอะ กลับดีกว่า หิวแล้ว
งั้นเราไปตามบีมก่อนนะแล้วออมก็เดินไปตามบีมเพราะเห็นว่าบีมจะไปส่งแต่บีมรู้จักกับหมอนี่ได้ไงอ่ะ แถมดูจะสนิทกันด้วยซ้ำ เห้อ แต่ดูนายนั่นเล่นบาสแล้วก็ถือว่าเล่นดีเหมือนกันแฮะ แต่ทำไมนายนั่นต้องเดินมากับบีมด้วยอ่ะ บีมรู้จักนายนี่ได้ไงอ่ะ
ผมชื่อ ภูมิ แล้วผมจะเรียกคุณว่าฟางด้วย เข้าใจ๊ แล้วไง
อย่าทะเลาะกันเลย ฟาง เอาเป็นว่าภูมิเขาได้เป็นนักบาสด้วย เราเลยรู้จัก
กลับกันเหอะ บีม ฟาง แล้วก็เอ่อ...ภูมิด้วย
แล้วทำไมนายนี่ต้องกลับด้วยอ่ะ อ๋อ ก็ภูมิอยู่ห้องตรงข้ามเราอ่ะ บีมเพิ่งบอกเมื่อกี้
จะบ้าตาย หลังจากนั้นพวกเราก็เดินอพาร์ตเม้น บีมเดินกับออม ฉันก็เลยต้องเดินกับนายภูมิโดยปริยาย ระหว่างฉันเห็นว่ามีเด็กมองฉันกับนายนี่ แล้วจะมองเรื่องไรฟะ มองคนที่โชคร้ายที่สุดแห่งปีรึไง นี่นาย เขามองไรกันอ่ะในที่สุดฉันก็ถามนายภูมิอย่างอดไม่ได้ ก้อคนมานสงสัยอ่ะ
นี่ฟางไม่รู้เหรอ รู้ไรอ่ะ ผมว่าฟางไปถามออมดีกว่าเดี๋ยวถ้าผมบอกฟางก็ชวนผมทะเลาะอีก ไม่เอาหรอก นี่ฉันไม่ใช่คนพาลขนาดนั้น
เฮ้ย ถึงอพาร์ตเม้นแล้ว ถ้าจะทะเลาะก็ค่อยไปทะเลาะบนห้อง มานเสียบรรยากาศหมด
ออมงั้นเราขึ้นห้องก่อนนะ ผมไปด้วยดิอยู่ตรงนี้เดี๋ยวถูกบีมเตะ ฉันก็เลยขึ้นมาบนห้องก่อนเพราะบีมมีเรื่องจะพูดกะออม (คงจาร้นะว่าพูดเรื่องอะไรกัน) เห้อ วันแรกมันช่างทรมานอะไรอย่างนี้ เพราะคนที่เดินข้างฉันแท้ๆ
+++++++++++++++++++++++++++++
นี่นาย ขยับไปหน่อยดิ ร้อน แต่ผม อบอุ่นหนิ สบ๊าย สบาย
ฉันละเบื่อกับนายนี่จริง หาเรื่องชะมัด เพิ่งเรียนบาสมา ร้อนก็ร้อน ยังจะมานั่งใกล้อีก ชิ...
ตั้มนายนั่งกับใครอ่ะ นั่งกับแจนทำไมอ่ะ แจนทนอยู่ได้ไงนะ อะไรนะ ป่าว
แล้วฉันต้องนั่งกับหมอนี่ไปถึงไหนอ่ะ...ชีวิตตู
+++++++++++++++++++++++++++++
ฟาง กลับไปก่อนนะ วันนี้บีมชวนไปซื้อของ ก็ได้เห็นแก่เพื่อนนะเนี่ย ซื้อหนมมาฝากบ้างละกัน ก็ได้ เจอกันที่อพาร์ตเม้นนะ ง้านฉันต้องกลับ อพาร์ตเม้นคนเดียวดิ รับกลับดีกว่า
ฟาง รอด้วย นายภูมิตะโกนบอกฉันตั้งแต่ไกล ฉันว่าถ้าเขาหน้าตาไม่เอาอ่าวคงถูกหัวเราะแล้วอ่ะ
มีอะไร ผมกลับด้วยดิ นี่ฉันน่ากลัวขนาดว่าถ้าใครจะมาเดินด้วยต้องขออนุญาตเหรอ
ป่าวๆ ฟางก็คิดไปไกลแล้วฉันกับนายภูมิก็เดินกลับอพาร์ตเม้น หลังจากออกมาจาก ร.ร แล้ว ฉันก็เจอเพื่อนเก่า คือ ผึ้ง (ยัยนี่ต่อ ร.ร อื่นหลังจากจบ ม.3 ไป)
ฟางเป็นไงบ้าง ฮันแหน่ ไม่เจอกันแปบเดียวมีแฟนซะแล้วเพื่อนเรา จะบ้าเหรอเพื่อนย่ะ
ฉันเห็นนายภูมิ มอง ผึ้งอย่างสงสัย
อ้อ ผึ้ง นี่ภูมิ เพื่อนใหม่อ่ะ แล้วก็นายนี่ ผึ้ง เพื่อนเก่าฉัน หวัดดี/ดีครับทั้ง 2 ทั้งพร้อมกัน
ว่าแต่ แน่ใจเหรอว่าไม่ใช่แฟนน่ะ แน่สิ ยัยบ๊อง งั้น ฉันกลับก่อนนะ แล้วเจอกัน
อืม บายนะครับ บาย ฉันเลยเดินกลับอพาร์ตเม้นพร้อมกับภูมิ แต่ระหว่างทางฉันเห็นด็กมองฉันกับนายภูมิอีกแล้ว (อารายฟะ)ฉันก็เลยตัดสินใจถามนายภูมิไปเลย
นี่ทำไมพวกนั้นถึงมองเราอ่ะ ผมจะบอกถ้าฟางเรียกผมว่า ภูมิ o.k ม่ะ o.k คับผม
ฟางไม่รู้เหรอ ว่าฟางน่ะ ถ้าเป็นทอมก็ถือว่าหล่อ ถ้าจะเป็นผู้หญิง ก็คือว่าน่ารักดีอ่ะ
ฉันว่าฉันเห็นหน้าของนายภูมิเริ่มมีเลือดฝาดนะ แต่ถ้านายนี่พูดไม่ดีรับรอง หน้าของนายนี่จะมีเลือดฝากมากกว่านี้ชัวร์ แล้วไงอ่ะ และฟางก็คงจะรู้ว่าผมก็ค่อนข้างป๊อปเหมือนกัน แหวะ..
และเมื่อเรามาเดินด้วยกัน ก็จะมี 2 ทางให้คิด อะไรบ้างอ่ะ 1.ในทางที่ฟางเป็นทอมแล้วมาเดินกับผม สาวๆก็ต้องมองกันทั้งนั้นแหละฟาง คนมันหล่อที่ว่านะ
นี่นาย เอ้ย ภูมิไปแข่งกับตั้มได้เลยนะเนี่ย หลงตัวเองพอๆกันเลย
2.ในทางที่ฟางเป็นผู้หญิง คนอื่นเขาก็ต้องคิดว่าเราเป็นแฟนกันอ่ะ
งั้นนายเดินห่างๆฉันหน่อยละกัน แต่เราว่ามันคงเป็นอย่างแรกมากว่านะ 5 5
อยู่กับฟางแล้วมีความสุขนะ พูดบ้าๆรับกลับเหอะ ฉันรับๆเดินกลับมาที่อพาร์ตเม้น ฉันล่ะไม่กล้ามองหน้าภูมิ (หลังจากสัญญาก็เรียกใหม่) แล้วดูเขาพูดดิถึงฉันไม่ค่อยชอบเขาแต่สิ่งที่เขาพูดมันก็ไม่เคยมีใครพูดกับฉันแบบนี้อ่ะ นอกจาก....ตั้ม
ฟางถ้าจะกินข้าวก็ไปเรียกผมที่ห้องด้วยดิ ผมไม่อยากกินข้าวคนเดียวอ่ะ
เรื่องไร ฉันไปกินข้าวกับกิ้ก 2 คนดีกว่า ฉันก็เดินกลับมาที่ห้องแต่เห็นภูมิทำหน้าบุญไม่รับ สงสารแฮะ... งั้นเดี๋ยวฉันไปเรียกละกันแล้วฉันก็เดินเข้ามาในห้อง ถ้าฉันดูไม่ผิด ฉันเห็นหมอนั่น เอ้ย ภูมิ ยิ้มนะ
+++++++++++++++++++++++++++++
บรรทึกของ Felton 1
ก่อนที่ผมจะกลับมาเมืองไทย ผมซื้อไดอารี่มาเล่มหนึ่ง มันเป็นไดอารี่เล่มสีขาวไข่มุก มีรูปของ ไข่มุกแบบสามมิติ ผมเห็นมันแปลกดี ผมก็เลยซื้อมา แต่ผมจะเขียนอะไรดีล่ะ งั้นผมขอเขียนสิ่งที่ผมอยากเขียนละกัน ... วันนี้เพื่อนเก่าของผมที่เมืองไทยนัดผมออกไปฉลองที่ผมกลับมาเมืองไทยอีกครั้งเพราะผมไปเรียนที่อังกฤษตั้งแต่ ผมอายุ 9 ขวบ ถึงผมไปอยู่ที่โน่นหลายปี แต่ผมก็พูดไทยชัดนะ เมื่อใกล้เวลานัด ผมดันหลับซะนี่ กว่าจะตื่นก็เลยเวลาไปตั้งครึ่งชั่วโมง ผมจึงรับล้างหน้า แล้วรับวิ่งลงบันได เผอิญ ผมชนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้าโดยที่ผมไม่รู้ตัวผมคิดว่าผมเฉียดเธอเอง เธอก็หันมาแหวใส่ผมซะใหญ่ (เกิดมาผมเคยถูกผู้หญิงว่าซะเมื่อไหร่ล่ะนอกจากแม่) ผมยอมรับนะว่าผมรู้สึกโมโหเหมือนกันแต่จะให้ขอโทษผู้หญิงผมทำเป็นซะที่ไหน ผมไม่ใช่คนปากหวานหนิ และเมื่อผมกันไปหาเธอๆก็ทำให้สติของผมหลุดลอยไปครู่หนึ่ง เพราะว่าเธอ รูปร่างสูง ถือว่าหุ่นดีก็ว่าได้ เธอผมหยิกเป็นลอนดำสนิท ดวงตากลมโต แถมที่แก้มของเธอยังมีรอยบุ๋มอีก ถ้าจำไม่ผิดคงจะเรียกว่ารักยิ้มนะ แต่อารมณ์เธอไม่เข้ากับหน้าตาเล้ย..ผมต้องรีบไป ผมจึงพูดกับเธอได้แค่ 2 3 คำ ก็รีบเดินออกไปโดยที่ผมยังไม่ได้ขอโทษเธอ ... วันต่อมาเป็นวันเปิดเรียนวันแรกของผม และผมก็ได้เจอเธออีก เธอใส่ชุดเครื่องแบบสีดำ ผมว่ามันเข้ากับเธอมากเลยแต่อารมณ์ของเธอยังเหมือนเดิมเลย ผมได้นั่งใกล้เธอเพราะว่าเมื่อผมเข้ามาให้ห้องเธอก็ร้องออกมาซะดังเชียว อาจารย์เลยคิดว่าผมรู้จักกับเธอ อาจารย์เลยให้ผมนั่งใกล้เธอๆ ชื่อฟาง แต่เธอกับผมก็เอาแต่ทะเลาะกันนั่นแหละ ก็ไอ้ผมจะให้พูดหวานก็ทำไม่ได้ จะให้พูดดีๆก็ทำไม่ค่อยเป็น ผมกับฟางจึงทะเลาะกันอยู่เรื่อย แต่ดีที่มีตั้มคอยห้ามอยู่บ้างเพราะว่า ตั้มรู้จักกับฟางตั้มแต่ ม.ต้น แต่ผมว่าแววตาของฟางตอนมองตั้มมันแปลกๆนะเพียงแต่ผมไม่รู้ก็เท่านั้นเองว่ามันแปลกตรงไหน อ้อ ผมสงสัยว่าเธอเป็นทอมรึเปล่าแต่ไม่กล้าถามอ่ะ ขืนผมพูดไม่ระวัง มีหวัง หัวแตกแน่ 55 เฮ้อ ผมง่วงแล้ว ไปนอนดีกว่า
+++++++++++++++++++++++++++++
ออมไปดูหนังม่ะ เสาร์แรกของการเปิดเรียนทั้งที และอีกอย่างเราก็ไม่ได้กลับบ้านด้วยฉันชวนออมไปดูหนัง เพราะพ่อฉันเป็นโปรแกรมเมอร์อยู่ที่ฝรั่งเศสส่วนแม่และพี่ชายของฉันก็อยู่ทีโน่นฉันเลยกลับบ้านไม่ได้ ส่วนออมพ่อกับแม่ของออมเปิดร้านอาหารไทยอยู่ที่ฝรั่งเศสเหมือนกัน ก็เลยกลับไม่ได้เหมือนกัน หรือถ้าจะกลับฉันกับออมก็ต้องไปฝรั่งเศสนั่นแหละ ถ้าเปงแบบนี้อยู่
อพาร์ตเม้นดีกว่า อืม ไปดิ ไปไหนอ่ะ เราไปด้วยดิ นายเข้ามาได้ไงอ่ะ
ก็เปิดประตูเข้ามาอ่ะ พวกคุณจะไปดูหนังเหรอ ไปด้วยดิ เดี๋ยวโทรไปชวนบีมก่อน แล้วเจอกัน
พูดเอง เออ เองทั้งนั้นฉันจึงไปดูหนังกับ ออม บีมแล้วก็ภูมิอย่างช่วยไม่ได้ก็นายภูมิเล่นพูดเองสรุปเองคนเดียวอ่ะ เมื่อไปถึง 3 คนนั้นจะดูหนังผี ส่วนฉันน่ะเหรอ ฉันกลัวผี แต่ไม่มีใครเห็นใจซักคน แกล้งกันชัดๆ ก็ 3 คนนั้นไม่มีใครกลัวผีเลยอ่ะ แล้วก็ถึงคราวของฉันจนได้เมื่ออยู่ดีๆก็มีผีโผล่ออกมา ฉันจึงหันไปซบหน้ากับไหล่ของคนข้างๆซึ่งฉันก็ลืมคิดไปเลยว่าคนที่นั่งข้างฉันเขาเป็นใคร
ฟางเป็นไรรึป่าว คนที่ฉันซบก็คือตั้มนั่นเอง เอ๊ะ แล้วตั้มมาได้ไงอ่ะ
เอ่อ ฟาง เราจักจี้อ่ะฉันลืมไปว่าฉันยังซบกับไหล่ของตั้มอยู่อีก
อ้อ ขอโทษทีแล้วนายมาได้ไงอ่ะ ก็บีมโทรไปชวนอ่ะแล้วเรามาสายบีมเลยซื้อตั๋วไว้ให้เห็นบีม บอกว่าเรานั่งใกล้ฟางเราก็เลยมานั่งนี่อ่ะ อะแฮ่ม ฟางเป็นไรรึเปล่าหน้าแดงเชียวหรือจะไข้ขึ้นยัยออมแซวฉันขนาดฉันเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วนะเนี่ย ยัยนี่ยังรู้อีก
ฟางเป็นไข้เหรอ ไหนดูดิภูมิถามฉันพร้อมกับแนบหน้าผากของเขาเข้ากับหน้าผากของฉัน...ฉะ..ฉัน ทำอะไรไม่ถูกอ่ะ ตอนนี้หน้าของฉันกับหน้าของภูมิใกล้กันมาก (คิดเอาเองละกันว่าแค่ไหน)
เมื่อฉันเริ่มตั้งตัวได้ฉันจึงผลักภูมิออก ฉันว่าตอนนี้ตำลึกสุกยังเรียกฉันว่าพี่เลยนะ
นายทำไรของนายอ่ะ ก็วัดไข้ไง แต่ฟางก็ไม่ได้ตัวร้อนหนิ ไหงหน้าแดงล่ะ
ไม่รู้ ขนลุกเลยตอนนั้นหนังจบพอดีพวกเราก็เลยเดินออกมาจากโรงหนัง
ฟางเป็นไงบ้าง 2 คราวซ้อน หยองดิ เกิดมาเพิ่งเคยเจอแบบนี้ วัดไข้ภาษาไรฟะ เหมือนจะจู.....
ฉันกำลังจะพูดคำสุดท้ายแต่เมื่อเห็นหน้าของยัยเพื่อนตัวแสบเลยไม่กล้าพูดออกไป
แล้วจะเลือกหยองแบบไหนอ่ะ จะเอาซบที่ไหล่หรือแบบวัดไข้
ไม่รู้ ไปเดินกับแฟนเธอไปแหย่อยู่ได้ฉันรับไล่ออมไปหาบีมเพราะถ้าให้ยัยนี่พูดต่ออุณหภูมิร่างกายของฉันคงจะ 100 องศา แน่ อ้อ ฟางเบอร์ฟางเบอร์ไรอ่ะ
04 052xxxx ไมอ่ะ นี้เบอร์เรา 04 - 528xxxx อือ ใครขอไม่ทราบ
แล้วของนายเบอร์ไรอ่ะตั้ม 07 692xxxx ส่วนมากจะสายไม่ว่างนะ มีเด็กโทรมาจีบตลอด
นี่นาย ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ หลงยังไงก็อย่างนั้น โห่ คนเรา แล้วฟางอ่ะเปลี่ยนรึป่าว
ฉันว่าคำถามของตั้มมันแปลกๆนะ แล้วเขาก็พยายามที่จะมองตาฉัน
ต้องเปลี่ยนดิ แล้วพวกนายหิวยังอ่ะ ฉันหิวแล้ว ยัยหมูตอน
หมูตอนแล้วหนักส่วนไหนของนายไม่ทราบอยู่ดีๆภูมิก็เรียกฉันว่าหมูตอน บ้าเหรอ..ฉันรู้จักควบคุมอาหารละหน่า อ้าวถ้าเธออ้วนระวังพวกดี้ทั้งหลายไม่เอาเป็นแฟนนะ
แล้วใครบอกว่าฉันชอบดี้ นี่เราเข้าใจผิดหรือนี่ โอพระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก
ไอ้นี่ท่าจะบ้า หาว่าฉันเป็นทอม ฉันออกจะเป็นผู้หญิง
แล้วตอน ม.2 เธอไม่ได้มีแฟนเป็นผู้หญิงเหรออยู่ดีๆตั้มก็พูดออกมา
นายท่าจะเพี้ยน ฉันรักใครรักจริงย่ะ ไม่ได้รักเผื่อเลือก แล้วถ้าผู้หญิงคนที่นายว่าคือน้องเจน ล่ะก็ เราน่ะคิดกับเขาแค่น้องสาว คนที่เรารักจริงมีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ แล้วเขาเป็นใครอ่ะภูมิพูดหลังจากเงียบมาตั้งนาน หมอนี่...วอนซะแล้ว ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าไบ้หรอกย่ะ
เลิกพูดถึงมันเหอะ มันจบไปแล้ว จบไปด้วยฝีมือของเขาใช่มั้ยตั้ม เอ่อ..ฟาง
ตั้มไม่ทันได้พูดอะไรฉันก็รับเดินมาด้านหน้าพวกเขา ชิ..คิดว่าเราเป็นแฟนกับน้องเจนงั้นเหรอ นี่นายคิดว่าฉันเป็นคนอย่างนั้นเหรอ นี่นายไม่รู้เหรอว่าคนที่ฉันชอบตอนนั้นมันใคร ฉันคิดและตอนนี้น้ำตาของฉันมันก็ดันไหลออกมา ฉันเลยรับเช็ดเดี๋ยว ตั้มกับภูมิจะเห็น ฉันไม่อยากให้คนอื่นมาเห็นน้ำตาของฉันอีกแล้ว...
+++++++++++++++++++++++++++++
หน้าส่วนตัว
744
