27 ตุลาคม 2547 13:55 น.
ปุถุซน
เมื่อวานซืน
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มี
เพียงแค่คนขาดลมหายใจ
ไปเท่านั้นเอง
ไม่กี่คน
เขาบอกเพียงว่า เสียใจ
เขาบอกเพียงว่า ขาดอากาศหายใจ-อ่อนแอ
อย่าวิตกไปเลย ไม่มีอะไรมากไปหรอก แค่ชีวิตร่วมร้อย ที่ดับสูญ
เราไม่ได้ทำร้ายเขา แค่คนอดอาหาร
คนอ่อนแอ ที่หมดลมหายใจ...เอง
19 ตุลาคม 2547 17:00 น.
ปุถุซน
ความสะเทือนใจของดอกไม้
จะมีผู้ใดล่วงรู้บ้างว่า
มันแสนเศร้าทรมานเพียงใด
รอยร้าวในใจของดอกไม้
จะชุนปะด้วยอันใดเล่า
จึงจะปิดรูรั่วนั้นได้สนิท
ดอกไม้ตูม ดอกไม้บาน
ดอกไม้หุบ ดอกไม้ร่วง
โรยไปตามกาลและเวลา
จะมีใครบันทึกตำนาน
ดอกไม้ดอกนั้นไหมหนอ
แต่ดอกไม้ทุกดอกมีตำนาน
เพียงทางผ่านของกาลเวลา
บานสะพรั่งทันใดก็อับเฉา
หน้าส่วนตัว
1405
