20 กันยายน 2545 18:24 น.
ปุถุซน
๑
ให้ฉันอธิบายอย่างไรดี
ถึงความรู้สึกสุขใจอันมิอาจเปรียบ
ที่ผันผ่านเข้ามาในห้วงหนึ่งของชีวิต
เป็นความปลื้มปีติที่คลับคล้ายว่าเป็นจริง
แต่ฉันตระหนักดีว่ามันไม่ใช่ความฝัน
และมันก็ไม่ใช่ความจริง
เป็นสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสอง
บางครั้งฉันรู้สึกว่ามันใกล้แค่เอื้อม
คิดคิดดูอีกทีมันกลับถอยห่างออกไป
ไกลไกลเกินสุดจะไขว่คว้า.
๒
ฉันคงเหมือนนักเดินทางทั้งหลาย
ที่เที่ยวสืบเสาะแสวงหาคุณค่า
และความหมายแห่งชีวิต
ดั้นด้นเดินทางรอมแรม
มาไกลแสนไกล
แต่แล้วโชคชะตานำพา
ให้ฉันต้องพลัดหลงเข้าไป
ในท้องทะเลทรายอันแห้งแล้ง
เปล่าเปลี่ยวสุดอ้างว้าง.
เสบียงและน้ำเริ่มร่อยหรอ
ท่ามกลางความร้อนระอุ
ฉันไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่เลย
มีแต่เพียงความหวังเท่านั้น
ซึ่งเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันพยายามโอบอุ้ม
ทะนุถนอมพร้อมกับร่างอันบอบช้ำโซซัด
หวังว่าในไม่ช้าคงจะพบโอเอซิส
มีเงาไม้ให้ฉันหลบพักพิงบ้าง
มีน้ำสักกอบมือเพื่อให้ฉันได้ดื่ม
ดับความกระหายเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต
๓
แสงแดดแผดเผาร้อนสุดระอุ
ความหิวกระหายยิ่งเพิ่มทวีคูณ
สายตาเริ่มพร่ามัวเลือนลาง
พลันเหลือบมองไปเห็น.
เหมือนแหล่งน้ำที่ต้องกับแสงแดด
สะท้อนระยิบระยับไกลออกไป
ฉันคิดในใจ
ไม่มีสิ่งใดอีกแล้วในโลกนี้
จะมีค่าเทียบเท่าสิ่งที่ฉันกำลังเห็น
จึงรวบรวมกำลังฮึดสุดท้าย
เท่าที่จะสามารถทำได้ในนาทีนี้
ด้วยความหวังประการฉะนี้
ฉันจึงลุกขึ้นด้วยความมั่นใจ
ว่าข้างหน้านั้นอีกไม่ไกล
ฉันคงได้ดื่มน้ำดับกระหายแล้วล่ะ
ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่า
ฉันจะรอดตายออกจาก
ทะเลทรายแห่งนี้หรือไม่
หวังเพียงแค่ได้ดื่มน้ำดับกระหาย
เป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตฉันก็สุขใจ
ถึงแม้จักต้องตายอย่างโดดเดี่ยว
ในทะเลทรายอันเวิ้งว้าง
๔
ยิ่งฉันขยับเท้าก้าวเข้าไปใกล้
ภาพนั้นกลับถอยห่างออกไป
แล้วอันตรธานหายไปสิ้น
ต่อหน้าต่อตาฉัน
แล้วกลับปรากฏให้เห็น
อีกทีหนึ่งไกลออกไป
ระยิบระยับทอประกายงามวิจิตร
เป็นอย่างนี้เรื่อยไป
จนในที่สุดฉันเริ่มอ่อนล้า
สิ้นเรี่ยวสิ้นแรงกับการค้นหา
ภาพลวงตาที่ทะเลทรายแห่งนี้
มอบให้เป็นเป็นของกำนัลอันล้ำค่า
แก่นักเดินทางเช่นฉัน
บางทีมันอาจกำลังสอนบทเรียน
ที่ฉันมิอาจแสวงหาได้จากที่อื่น
นอกจากที่นี่แห่งเดียวเท่านั้น
มันคงอยากให้ฉันปลง
ให้ละซึ่งทุกสิ่ง
แม้กระทั้งความหวัง
๕
ฉันอยากร้องไห้
แต่น้ำตา
มันไม่ไหลออกมา
ฉันเลยต้องยิ้มหัวร่อ
ให้กับชีวิตที่มันแสนสั้น
12 กันยายน 2545 11:13 น.
ปุถุซน
เป็นวันเกิดของบางคน
เป็นวันตายของบางคน
เป็นวันอำลาของบางคน
เป็นวันพบรักของบางคน
เป็นวันทำใจของบางคน
เป็นวันอกหักของบางคน
เป็นวันสูญเสียของบางคน
เป็นวันโชคดีของบางคน
เป็นวันโชคร้ายของบางคน
เป็นวันโดดเรียนของบางคน
เป็นวันที่สถานฑูตอเมริกาปิดทำการ
เป็นวันที่แสนน่าเบื่อหน่ายของบางคน
เป็นวันที่สนุกครึกครื้นของบางคน
.........................................................
11 กันยายน
ในปาเลสไตน์เด็กเด็กแต่ละคนที่นั่น
เตรียมพร้อมแล้วด้วยก้อนหิน 11 ก้อน
สำหรับขว้างปาไปยังทหารบยิว 11 คน
กองกำลัง11กองร้อยเตรียมพร้อมบุกปาเลสไตน์อีกครั้ง
รถถัง 11 คันกำลังมุ่งไปยังถนนสายที่ 11
เพื่อที่จะไปบดขยี้เด็กน้อยปาเลสไตน์ 11 คน
.......................................................
11 กันยายน
ในอิรักเด็กเด็ก 11 คน กำลังบิแบ่งขนมปังชิ้นเล็ก
แบ่งเป็น 11 ชิ้นเล็กเล็กสำหรับ 11 คน
ส่วนอีก 11 คน ในอีกมุมหนึ่งกำลังร้องเพราะหิวโหย
คุณแม่ชาวอิรักคนหนึ่งกำลังต้มน้ำให้เดือด
พลางพูดปลอบโยนลูกลูกว่า รออีก11นาที
อาหารในหม้อก็จะสุกแล้วน่ะลูกรัก
ทั้งทั้งที่ในหม้อคือน้ำเปล่า
กี่ 11 นาทีแล้ว
อาหารก็ไม่สุกสักที
ในที่สุดเด็กน้อย11คนก็หลับไปเพราะหิวจัด
...................................................................
11 กันยายน
ในอัฟกานิสถาน
เครื่องบินสอดแนม 11 ลำ
บินวนเวียนตลอด 11 ชั่วโมง
นับตั้งแต่เที่ยงคืนแล้ว
ว่ากันว่ากลัวกองทัพฏอลิบานฟื้นคืนชีพ
.....................................................................
11 กันยายน
ผม(ปุถุชน)ตื่นแต่เช้า
เปิดวิทยุ
แล้วฟังข่าวคราว
ความหวาดวิตกของชาวโลก
ต่อมุสลิม......................
...........................................................................
7 กันยายน 2545 09:57 น.
ปุถุซน
สันติภาพ
แต่งตัวเฉิดฉาย
วางมาดขรึม
วางท่าสงบ
อยู่ในพจนานุกรม
สันติภาพ
ฉันได้ยินชื่อเสียงเรียงนาม
ของแกมานานแล้ว
แต่หน้าตาของแก
เป็นอย่างไร
ฉันไม่เคยเห็น
แกดังน่าดูเชียวน่ะ
ใครใครก็พูดถึงแก
เวทีประชุมระดับโลก
ก็แอบอ้างชื่อแก
สันติภาพ
แกหลับใหลอยู่ที่ไหนกัน
แกปล่อยให้มหาอำนาจ
รุกรานประเทศด้อยพัฒนา
แถมยังปล้นสูบเอาทรัพยากรของเขาไปใช้อีก
แกปล่อยให้เกิดการหนองเลือดในปาเลสไตน์
ปล่อยให้เกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ในบอสเนียเฮอร์เซโกวินา
หนำซ้ำแกยังปล่อยให้นานาประเทศ
คว่ำบาตรเด็กเด็กที่หิวโหยในอีรัก
สันติภาพ
แกเป็นใครกันแน่
ชื่อแกดูหรูหรา
อลังการเชียวล่ะ
แต่แกรู้ไหม
มนุษย์ มนุษย์
ป่าวร้องกู่ตะโกนก้องว่า
สันติภาพ....
แต่อาวุธเแอ่นเต็มหลัง
มนุษย์สะสมอาวุธ
เพื่อฟาดฟันฆ่ากัน
แต่แกก็วางเฉยเสมอ
แกปล่อยให้มนุษย์สะสมกัน
สันติภาพ
แกกับฉัน
ขาดกัน
หน้าส่วนตัว
861
