ข้าวเจ้าคุณ ว่าวจุฬา นาเชียงใหม่

ปืนไม้อ่อน

ข้าวเจ้าคุณ คนเดียว ได้เกี่ยวก่อน
เพราะโลกร้อน หรือไร ได้ศึกษา
ปลูกด้วยกัน พร้อมพ้อง ท้องที่นา
หรือเป็นว่า นาขาด ก๊าชโซฮอล์ล 

สูบบุหรี่ กับทุย คุยโขมง
ต้องอยู่โยง เฝ้านา ตอนหมาหอน
กลางวันเฝ้า พอแสงลับ กลับไปนอน
สายป่านผ่อน ว่าวใหญ่ ให้เฝ้าแทน

ว่าวตัวเก่า ยังขลัง ดังลั่นทุ่ง
ต้องหมายมุ่ง เฝ้าข้าว เฝ้าหวงแหน
 เสียงได้ยิน ทั่วทุ่ง ทั่วดินแดน
มันถูกแขวน เคียงคุย ดุ๊ยดุ่ยลม

ไม้ไผ่ตัด ดัดโค้ง เป็นโครงว่าว
แป้งข้าวเจ้า กระดาษสา มาปะถม
ผูกคอซุง รูปเพรียว เรียวมะยม
สายป่านคม ชักเจ้า ว่าวจุฬา

นาเชียงใหม่ เกี่ยวแล้ว เพื่อนแก้วเอ๋ย
นาที่เคย ร่วมทุกข์ สุขหรรษา
เป็นลานเตียน เหมือนแต่ง แหล่งวิชา
ลมแรงพา วิรุฬห์ เจ้าคุณลอย

ว่าวจุฬา ส่ายแกว่ง แรงลมหนุน
ย้ายยักหมุน หัวหก ล่วงตกผลอย
เจ้าคุณท่าน ดึงยาว สาวทยอย
ผ่อนป่านคอย ว่าวสถิต ติดลมบน

คราวหน้าหนาว ลมแล้ง แรงสะบัด
บ้างพัดจัด บ้างเบา บ้างสับสน
ผ่อนสายป่าน สาวย่าง อย่างอดทน
อลวน ทนแต่ง สู้แรงมัน

อนาถเจ้า เศร้าเหลือ เมื่อว่าวขาด
ลมบนพา อาละวาด ปราศขำขัน
พิจารณ์น้อย ไปนิด คิดกำนัล
ให้สวรรค์ แบ่งเล่น เป็นว่าวเชลย

รวงข้าวมอง จุฬา นาเชียงใหม่
เจ้าคุณได้ ชักว่าว เจ้าขาดเฉย
ไม่มีลอย ให้ชม ลมรำเพย 
ขอเพียงเปรย เพียงบ่น ฅนหัวควาย