31 ตุลาคม 2547 09:52 น.
...ปีกหงส์...
. . . ฉันเองไม่ได้เลิก ที่จะรักเธอ . . .
แต่ต้องการให้เธอทบทวนหัวใจอีกสักครั้งจะดีกว่าไหม
หากรักของเธอเพียงแค่กลัวว่าฉันจะพบเจอใครใหม่
โดยทอดทิ้งเธอเอาไว้ ให้อยู่เพียงลำพัง
. . . ฉันเองต้องทนเพราะรักเธอมามาก จนชาชิน . .
หัวใจไร้การโบยบิน เพื่อพบรักใหม่อีกสักครั้ง
ขอจบ ขอเจ็บ เพียงรักนี้ เพียงรักเดียว และฉันจะฝัง
ความรักที่เธอมีให้ มันไม่จีรัง แต่ไม่อาจเก็บรักนั้นไว้น้ำตา . . .
. . . .อดีตคือสิ่งที่ผ่านร่วงเลยไป . . .
ฉันเองจะทิ้งวันเวลาเก่าเก่า ที่ร่วมสร้างฝันมันขึ้นมา
ฉันเองจะลืมรักเธอที่เผลอเลอ ปล่อยให้เสียเวลา
ฉันจะลืมว่า ฉันเอง เคยมีหัวใจโหยหาใคร . . . .
31 ตุลาคม 2547 09:39 น.
...ปีกหงส์...
Dont let your mind rule over your heart . . . .
อย่าปล่อยให้สมองของคุณมีอิทธิพล มากกว่าหัวใจ
เมื่อก่อน ฉันเคยคิดว่าการรักใครสักคนหนึ่ง
คนนั้นต้องเป็นคนซึ่ง ใครหลายคนฝันใฝ่
เป็นคนที่เพอร์เฟ็ค ประมาณเทพบุตรในนิยาย
ที่มีเรื่องราวระหว่างเจ้าชาย กับเจ้าหญิง
การที่เราจะรักใครสักคน อย่างที่ฉันคิด
บางครั้งเราก็ปกปิดความเป็นจริง นั้น นั้น
คนที่ฉันรัก อาจไม่ใช่เทพบุตร ในฝัน
แต่เป็นคนธรรมดา ในแต่ละวัน ข้างๆกาย
แรกๆ อาจรู้สึกรำคาญ คนใกล้ คนนี้
ที่ตามเอาใจใส่ ทุกที ไม่เคยห่างหาย
หน้าตางั้นๆ ไม่เคยมีความสำคัญ สักเท่าไหร่
เป็นแค่คนที่อยู่ข้างกาย ไป วัน วัน
สมองฉันสั่งการ ว่ารักเทพบุตร สุดที่รัก
แต่หัวใจจัก ไม่เป็นอย่างสมองของฉัน
หัวใจเต้นแรง เมื่อเธอ อยู่ข้างๆกัน
ต่อให้เทพบุตร อีกร้อยพัน ฉันไม่สนใจ
แต่ไม่กล้าเอ่ย อะไรออกไป เป็นคำพูดแทนความรัก
เพราะกลัวยิ่งนัก ว่าเธอจะหาว่าฉันอ่อนไหว
ในเมื่อมีเทพบุตร อยู่ข้าง แล้วยังปันใจ
ให้กับเธอได้ไง หรือว่าหัวใจมีใคร ได้หลายคน
อาจเป็นเพราะตั้ง ความหวัง กับความรักไว้เลอเลิศ
แต่พอเกิดความรัก ขึ้นสักหน
กลับพลิกผลัน กลายเป็นให้ใจใครอีกคน
เกิดความสับสนขึ้นในหัวใจ
แต่มีความรัก เป็นเครื่องนำทาง
ให้แสงสว่าง พบเจอคนที่ ไม่เคยฝันใฝ่
เป็นคนธรรมดา ที่มีค่า เกินหน้าเจ้าชาย
และจะเป็นคนแรกและคนสุดท้าย ที่ฉันจะมี
อย่าใช้สมอง สั่งการว่ารักใคร
เพราะหัวใจ มันมีชีวิต เต้นเป็นจังหวะ ไม่คงที่
มีสิ่งหนึ่งที่หล่อเลี้ยง ความรักที่ฉันนั้นมี
หัวใจสั่งรักเธอคนนี้ เพียงคนเดียว
31 ตุลาคม 2547 09:30 น.
...ปีกหงส์...
. . . ในวันนี้ ฉันต้องนั่งเหงาอยู่ลำพัง
อยู่กับความหลัง อันเหว่าหว้า
อยากมือมือหนึ่ง น้อยๆ คอยเช็ดคราบน้ำตา
ทุกวัน และเวลา ยามฉันนั้น หมดเรี่ยวแรง กำลังใจ
. . . ณ . . . วันนี้ ฉันคิดถึงเธอเป็นที่สุด
มีคำพูด หลายสิ่ง ต้องการให้เธอรับรู้ไว้
เมื่อห่างกับเธอ ฉันเอง ก็ไม่มีใคร
ที่จะมีคุณค่ามากมาย ได้เช่นเธอ
เพราะเรารัก และรู้ใจกันมา เนิ่นนาน
แม้ว่ากาลเวลา จะเปลี่ยนไป เสมอ เสมอ
แต่ไม่มีวันใด ที่ฉันจะหมดรัก จากเธอ
เพราะฉันรู้อยู่เสมอ ว่าเธอก็คิดเหมือนกัน
. ด้วยปีกแห่งรัก จะโบกบินไป บนท้องฟ้า
ข้ามมิติเวลา แห่งความเหงา และความฝัน
เผื่อโอบกอดเธอไว้ ไม่ห่างไกลกัน
เมื่อสุดปลายแขนของฉัน นั้นมีเธอ
ห่างกันมานาน กาลเวลา ไม่เคยหยุดนิ่ง
แต่สิ่งหนึ่ง คือเธอยังอยู่ในใจฉันเสมอ
หากแม้ว่าเราต้องเหงา เพราะหน้าที่ต่างคน พบเจอ
อุปสรรคมากมาย ล้นเอ่อ แต่เป็นสุขเสมอเมื่อนึกถึงกัน
ทุกวันนี้ เธอยังคงเป็นความทรงจำ ที่งดงาม
ทุกโมงยาม ยังมีเธออยู่ในภาพฝัน
กาลเวลา อาจทำให้เราต้องห่างไกลกัน
แต่มีสิ่งหนึ่งไม่เคยปิดกั้น เราห่างกัน . . . คื อ ฉั น รั ก เ ธ อ . . .
31 ตุลาคม 2547 08:37 น.
...ปีกหงส์...
มันถึงจุดจบของเราแล้วใช่ไหม
เธอเองถึงได้เปลี่ยนไปเช่นนี้
หรือเพราะให้เธอมากเกินไป กับรักที่มี
หรือเพราะเธอเองที่ ต้องการให้เป็นไป
ขออนุญาต ให้ฉันรักเธอต่อไปนะคนดี
เพราะฉันคนนี้ ไม่มีสิทธิรักใครใหม่
หัวใจของฉันมันถูกปิดตาย
หัวใจมันแหลกสลายไม่เหลือดี
เหมือนเศษแก้วไม่มีทางต่อ
ขอเพียงให้ได้รักเธอก็พอ เพียงเท่านี้
หัวใจไม่มีสิทธิ รักใคร นอกจากเธอคนดี
หัวใจมันถูกสอนให้รักเธอนี้ เพียงคนเดียว . . .
31 ตุลาคม 2547 08:30 น.
...ปีกหงส์...
* * * อ ย า ก ให้ รู้ . . . ว่ า คิ ด ถึ ง * * *
* * * เท่าที่คน . . คนนึง . . พึงทำได้ . . .
อาจไม่อ่อนหวาน . . . อ่อนโยน . . . เหมือน ใคร . . . ใคร
แต่ยืนยันได้ จริงใจให้เธอเสมอมา
*-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-*
* * * ลื ม ได้ ไ ง . . . คนแรก. . . ของความรัก
เธอเป็นคนเข้ามาทายทัก ให้หายอ่อนล้า
เป็นคนเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป . . . ในแววตา
เป็นคนที่ควรค่า * * * ให้นึกถึงกัน . . .
*-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-*
. . . เธอมอบแต่สิ่งดี . . . ดี ให้กันเสมอ . . .
มาคอยเคียงข้าง . . . ให้พบเจอ ยามไหวหวั่น
เธอเป็นคนแรก * * ที่มีความรัก และความผูกพัน
และจะเป็นคนสุดท้ายของฉัน . . . ตลอดไป
*-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-*
เธอจึงเป็นทั้งคนแรก . . . และคนที่สุด
ที่ทำให้หัวใจฉันหยุดไว้ . . . ตรงนี้ได้
สัญญา ด้วยเกียรติ และศักดิ์ศรี ว่าจากนี้ และ . . . ต ล อ ด ไ ป . . .
เธอจะเป็นทั้งคนแรก . . . และเพียงคนสุดท้าย . . .
. . .เ *พี*ย*ง*ค*น*เ*ดี*ย*ว . . .
หน้าส่วนตัว
982
