30 ตุลาคม 2547 14:14 น.
...ปีกหงส์...
. . . เ มื่ อ ค ว า ม รั ก ข อ ง เ ร า นั้ น จ บ ล ง . . .เ ธ อ ก็ ค ง ไ ม่ ก ลั บ ม า รั ก ฉั น เ มื่ อ ใ จ เ ธ อ ไ ม่ เ ห ลื อ ค ว า ม ผู ก พั นป ล่ อ ย เ ธ อ จ า ก ล า กั น พ ร้ อ ม กั น พ ร้ อ ม ห ย ด น้ำ ต า *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
30 ตุลาคม 2547 14:10 น.
...ปีกหงส์...
เธอ . . . อย่าเห็นฉัน เป็น เจ้าหญิงในเทพนิยาย
ที่จะต้องมี เจ้าชาย คู่กับ เจ้าหญิง
อย่าวัดว่าเราต่างกัน ในความเป็นจริง
เพราะฉันนั้น สูงยิ่งไม่คู่ควร เคียงข้างกัน
เป็นเพราะฐานันดร มาขวางกั้น
จึงทำให้ต้องห่างกันเช่นนี้
ทั้ง ทั้ง ที่เราสองต่าง มีความรู้สึกที่วิเศษ และแสนดี
มอบให้แก่กัน ในทุกที่ ทุกเวลา แม้ห่างไกล
ฉันเองก็มีหัวใจ เหมือนกับใครหลายๆคน
มีบ้างที่สับสน และร้องไห้
มีทุกข์ สุขเศร้า เคล้ากันไป
ใช่ว่าไม่มีหัวใจ คล้ายหุ่นยนต์
ร้องไห้เมื่อเสียใจ เหมือนคนอื่น
มีบางค่ำคืน ที่น้ำตาหลั่งมาเป็นสายฝน
เพราะมัวคิดถึงใครบางคน
คนที่จะมีสักหน ที่เราใกล้ชิดกัน
อยากบอกให้เธอ ได้เข้าใจ ในความรู้สึก
ที่อยู่ในส่วนลึก ภายในใจของฉัน
มีเธอทุกเวลา ในความผูกพัน
เพราะฉันไม่ใช่แค่คน ในฝันของเธอ
เธอ . . . สัมผัสได้หรือเปล่า ความรู้สึกนี้
ฉันเองก็รอเธอกลับมาเสมอ เสมอ
อย่ามองความแตกต่าง ระหว่างฉันกับเธอ
เพราะฉันรักเธอมาเสมอ อยากให้เธอ นั้นเขาใจ
เลือกแล้ว คือ เธอ . . . .
คนที่ฉันมั่นคงเสมอ ในทุกความหมาย
ไม่มีความต่าง ถ้าสองคน รวมเป็นหนึ่งใจ
ไม่มีเจ้าหญิง หรือเจ้าชาย ในนิยาย ระหว่างรักเรา . . . . . .
30 ตุลาคม 2547 14:02 น.
...ปีกหงส์...
อาจมองคล้ายว่าใจง่าย
ที่รักเธอได้ง่ายอย่างนี้
ทั้ง ทั้งที่เพิ่งจากลา ใครบางคน ที่ไม่ดี
แต่กับเธอมันอาจเร็วเกินที่มารักกัน
แต่ โปรด เชื่อฉันเถอะนะ คนดี
ความรักไม่มีคำว่าเร็วหรือช้า อะไรทั้งนั้น
ขอเพียงใจสองใจ มาตรงกัน
ความรักและความผูกพัน ก็เริ่มทันที....
อาจจะเร็วไปนะ ที่จะพูดว่ารัก
ทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน ไม่ถึงปี...
แต่อยากพิสูจน์ ให้เธอรู้ว่าใจทั้งหมดที่มี
ลืมเรื่องราว ระหว่างเขาที่เคยมีหมดสิ้นไป
นับจากนี้ ฉันขอสัญญา . . .
ไม่ว่าวันนี้ วันหน้า หรือวันไหน ไหน
ก็จะขอให้เป็นเธอคนเดียวและตลอดไป
ตราบเท่าที่ลมหายใจ ฉันยังมี . . .
26 ตุลาคม 2547 08:36 น.
...ปีกหงส์...
อาจเป็นเพราะ มันรักมากเกินตัดใจ
เลยลืมเธอไม่ได้ สักที จากวันนั้น
ภาพเธอ ยังคงชัดเจน อยู่ทุกคืน และทุกวัน
พยายาม ลบภาพของเธอนั้นออกจากใจ
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
ทั้งที่รู้ตัวเองดี นับแต่นั้น . . .
เธอเองไม่มีวัน หวนกลับมา เพื่อเริ่มใหม่
ไม่มีหนทางที่จะถักทอ สายใย
ระหว่างหัวใจของคนสองคน . . .
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
ทำดีแทบตาย ให้เธอหันมามอง . . . คนทางนี้
แต่ก็รู้ตัวเองดีว่ามันคงไม่มีผล
คนไร้ค่า ที่ถูกขว้างปา ต้องทุกข์ทน
ทั้งเจ็บ และสับสน มีน้ำตา
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
เธอเคยเอ่ยวาจา คำหวาน หวาน ว่ารักกัน
เขียนถ้อยคำรำพัน คะนึงหา
ว่าจะมีแต่ฉันคนเดียวในสองตา
จะรักฉันจนกว่า จะหมดลมหายใจ . . .
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
ไม่มีวันที่จะทอดทิ้ง ให้ฉันต้องเหงา เพียงลำพัง
จะเคียงข้างทุกครั้งที่หวั่นไหว
แต่วันนี้ เธอเอง เริ่มเปลี่ยนไป
เป็นเพราะฉันผิดหรือไร ? หรือเธอลืมคำสัญญา
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
เธอใช้มือเขียนถ้อยคำ บอกรักกัน
แต่กลับใช้เท้าลบมัน อย่างไม่เห็นค่า
เห็นฉันเป็นเพียงหุ่นยนต์ ของเล่น หรือตุ๊กตา
เมื่อเธอเบื่อ ก็ขว้างปา ไม่เหลือดี
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
ฉันเองก็เป็นคน มีหัวใจ ไม่ใช่ไม่รู้สึก
ไม่มีน้ำตา แต่ส่วนลึก ภายในใจคนทางนี้
มันแหลกสลาย เหมือนเศษแก้ว ที่แตก ไม่มีชิ้นดี
อยากระบาย ความเจ็บช้ำ ของคนทางนี้ให้เธอได้ฟัง
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
นับแต่วันนั้น ที่เธอจากลา อย่างไม่หวนกลับ
ฉันเองยังคงนั่งซับน้ำตา อยู่อย่างคนที่สิ้นหวัง
ท้อแท้ หมดสิ้น ศรัทธา ความรัก ไม่จีรัง
เหลือเพียงคนที่สิ้นหวัง ไร้คนมาใส่ใจ
* * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * * . . * * *
26 ตุลาคม 2547 07:53 น.
...ปีกหงส์...
- - -อยากเป็นเขาคนนั้น - - -
คนที่เธอผูกพัน ในตอนนี้
หากฉันมีเวทมนต์.....อย่างแม่มดก็คงดี
จะเสกให้ฉันเข้าไปแทนที่....คนของเธอ
*...*...*...*...*...*...*...*...*...*
- - - แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ - - -
มันเป็นแค่เพียงเทพนิยายที่เพ้อเจ้อ
ความเป็นจริง คือสิ่งที่ต้องพบเจอ
ว่าเขาก็รักเธอ^^^มากมายเช่นกัน
*...*...*...*...*...*...*...*...*...*...*
- - - ขอแค่แอบมองดู อยู่ห่าง...ห่าง - - -
จะไม่เข้าไปกั้นกลาง ระหว่างเธอกับเขาคนนั้น
ขอเป็นฝ่ายยอมหลีกทางก็แล้วกัน
อย่างน้อยก็มีคนเจ็บคนเดียวเท่านั้น.....เท่านั้นเอง.....
*...*...*...*...*...*...*...*...*...*...*