9 ตุลาคม 2542 10:08 น.
ปีกฟ้า
อยากจะมี...เธอทุกครั้งยามเงียบเหงา
อยากจะมี...เธอเป็นเงาทุกแห่งหน
อยากจะมี...เธอข้างกายยามร้อนรน
อยากจะมี...เพียงสักคนคอยปลอบใจ
แต่ไม่มี...เธอสักครั้งยามเงียบเหงา
แต่ไม่มี...เธอแม้เงาเศร้าหวั่นไหว
แต่ไม่มี...เธอข้างกายยามทุกข์ใจ
แต่ไม่มี...เหลือสิ่งใดให้กลับมา
คงมีเพียง...ความรักยังคงมั่น
คงมีเพียง...ความฝันความห่วงหา
คงมีเพียง...ภาพของเธอเดินจากลา
คงมีเพียง...หยดน้ำตาเต็มหัวใจ
แต่ยังมีชีวิตที่เหลืออยู่
เตือนให้รู้สึกตัวอย่าหลงใหล
บอกตัวเองเธอจากไปไกลแสนไกล
เรายังมี...หนทางใหม่ให้เลือกเดิน.....
9 ตุลาคม 2542 09:51 น.
ปีกฟ้า
แม้รักได้ก็เลิกได้ไม่เห็นแปลก
เพราะความแตกต่างกันมีหลากหลาย
เพราะความคิดไม่ตรงกันมีมากมาย
เพราะเรื่องราวร้ายร้ายรุมเข้ามา
แม้คืนวันเคยผันผ่านหวานชื่นฉ่ำ
แต่วันนี้แสนเจ็บช้ำใจผวา
เสียงของเธอภาพของเธอยังติดตรา
ความเหว่ว้าคืบคลานผ่านมาเยือน
เหมือนคมแก้วบาดค้างกลางชีวิต
เหมือนความผิดติดตามรอยคอยเชือดเฉือน
เหมือนท้องฟ้าว่างเปล่าไร้ดาวเดือน
ใจลอยเลื่อนหยดน้ำตาเต็มดวงใจ
เพิ่งจะรู้ว่าตัวเธอมีคุณค่า
มากเกินกว่าจะห่างเหินจนหวั่นไหว
เพิ่งจะรู้ว่ารักเธอเต็มหัวใจ
มากเกินกว่าจะจากไปไกลจากเธอ...
9 ตุลาคม 2542 09:47 น.
ปีกฟ้า
ความรักคือความหวานชื่นบานจิต
ความรักคือความคิดสื่อภาษา
ความรักคือดวงใจในดวงตา
ความรักคือศรัทธาจากฤทัย
แต่ความรักคือความขมระทมจิต
แต่ความรักคือยาพิษที่วางไว้
แต่ความรักคือความทุกข์เศร้าหมองใจ
แต่ความรักคือความไกลของแผ่นดิน
ดอกกุหลาบสีแดงบานสะพรั่ง
เหมือนฉันยังรักเธอเป็นถวิล
หัวใจฉันเรียกหาเธอเป็นอาจิณ
ทุกที่ถิ่นอยากมีเธออยู่เคียงกาย
ผ่านวันคืนล่วงเลยยังพร่ำเพ้อ
เสียงของเธอก้องในหูไม่รู้หาย
แววตาเธอสีดำเป็นประกาย
แม้ชีพวายจักรักเธอนิจนิรันดร์...
9 ตุลาคม 2542 09:42 น.
ปีกฟ้า
คลื่นซัดสาดกลาดกระเซ็นเย็นชุ่มชื้น
แสนสดชื่นยืนบนหาดสะอาดขาว
แสงทองส่องกระทบน้ำระยับพราว
ยามรุ่งเช้าเห็นนางนวลออกโผบิน
มองเรือใบแล่นไปมาในน่านน้ำ
ฟ้าสีครามดวงตะวันกับโขดหิน
ลมพัดโชยโบยสะบัดเป็นอาจิณ
หอบเอากลิ่นกุ้งหอยปลาน่ารับทาน
แว่วยินเสียงสำเนียงเพลงบรรเลงเพราะ
จากน้ำเซาะจึงขยับปากขับขาน
ให้ครื้นเครงเพลงกล่อมโลกสุขสำราญ
แทรกประสานคลุกเคล้าเข้าหัวใจ
ไม่นานนักเสียงเพลงแผ่วจางหาย
ดวงตะวันยิ้มทักทายฟ้าสวยใส
ความอยากได้เกิดตรงกลางระหว่างใจ
อยากจะให้ท้องทะเลอยู่นิรันดร์...
9 ตุลาคม 2542 09:37 น.
ปีกฟ้า
ฟ้าฟากฟ้าคงเหลือฟ้าครอบคลุมอยู่
น้ำหนองน้ำตามคลองคูดูเกือบใส
ดินทรายดินก็เกือบสูญตระกลูไป
ไม้ต้นไม้เกือบไม่ให้หายใจกัน
ทุกทุกอย่างเกือบไม่มีบอกมีอยู่
เพียงให้รู้แค่ว่ามีไม่ใช่ฝัน
แต่เสียหายกลายไปไม่สำคัญ
คงดื้อรั้นไม่ใส่ใจไม่เหลียวแล
ก็จงอยู่ให้พอใจโลกใบนี้
กับสิ่งที่ถูกละเลยไม่แยแส
แต่วันใดหากหมองหม่นจนอ่อนแอ
เกิดพ่ายแพ้สิ่งแวดล้อมจนตรอมใจ
ก็จงอย่าว่ากล่าวไปโทษใครเขา
มันเหมือนเงาติดตามมาน่าหวั่นไหว
ทุกทุกอย่างเมื่อสร้างมาต้องรับไป
เก็บเอาไว้ความพอใจที่เคยมี...
Lovers
1 คน เลิฟปีกฟ้า
หน้าส่วนตัว
1777
