16 กุมภาพันธ์ 2547 13:24 น.

เดียวดายกลางสายลม..

ปีกนางฟ้า

------------------------
เหนื่อยล้า บินฝ่า คืนฝน
หนื่อยจน ใจอดทน แทบไม่ไหว
อยากพัก หลับตา ใต้อุ่นไอ
ทำได้ เพียงฝ่าไป ลำพัง

หมดเรี่ยว เหนี่ยวปีก คืนฟ้า
ก้มหน้า ซ่อนน้ำตา ทิ้งความหวัง
เดียวดาย อ้างว้าง ไร้กำลัง
หมดพลัง เอื้อมปาด หยาดน้ำตา
-----------------------------				
15 กุมภาพันธ์ 2547 22:13 น.

เราจะพบกัน..ในวันที่ใจเธอออ่อนแรง

ปีกนางฟ้า

หลายครั้งที่พยายามค้นหา 
จากแววตาอ่อนล้าที่ส่งให้ 
มีฉันอยู่รึเปล่านะ..ข้างใน 
หรือเพราะกำลังแอบซ่อนใคร..จึงได้..หลบตา 
ให้ฉันได้อยู่ข้าง-ข้างเธอ ที่เดิมได้ไหม 
อย่างน้อย..เมื่อเธอร้องไห้..จะมีฉันห่วงหา 
ไม่ต้องกลัว..ฉันไม่ผูกมัดเธอด้วยคำสัญญา 
เพียงให้ฉันได้เอื้อมมือปาดเช็ดน้ำตา 
ให้ได้ซับรอยแห่งความเหว่ว้า..หายไป 
แล้วเมื่อไรที่เธอเข้มแข็ง.. 
หัวใจมีเรี่ยวแรงเต้นจังหวะเดิมๆ ได้ 
เมื่อแห้งหมดหยดน้ำตา..ความอ่อนล้าง..บาง..จางไป 
และคงถึงเวลาที่ฉันจะหายหน้าจากไป.. 
จนกว่าเราจะพบกันใหม่..ในวันหัวใจ..เธอ อ่อน แรง				
13 กุมภาพันธ์ 2547 11:36 น.

ฉันตายจากเธอไปแล้ว

ปีกนางฟ้า

ฉันคงตายจากเธอไปแล้ว..นับแต่วันนั้น 
เธอถึงได้ลืมกัน..ง่ายดายขนาดนี้ 
ลืมหมดเลยหรือ..ความรู้สึกที่เคยมี 
หรือแม้แต่ความทรงจำดีๆ .. 
เธอก็ไม่มี..ให้กัน 

ฉันจะหายสาบสูญไปจากชีวิตเธอ.. 
จะไม่มีคำพร่ำเพ้อถึงเธอ..แม้แต่ในฝัน 
จะล้างความทรงจำเก่าๆ.. 
กับครั้งหนึ่ง คำ รัก ที่เธอให้กัน.. 
นับแต่นี้..ในชีวิตเธอจะไม่มีฉัน.. 
เหมือนเราตายจากกัน.. 
ไปแล้วจริง-จริง 
				
12 กุมภาพันธ์ 2547 18:57 น.

อย่ารอฉันเลย

ปีกนางฟ้า

----------------------- 
ผมยังรอ.... 
เป็นคำร้องขอ..ที่ฉันไม่อาจให้ได้.. 
ขอโทษนะที่รัก.... 
ถ้าหากไม่สามารถรักกันได้อีกต่อไป 
เพียงอยากให้เธอเข้าใจ.. 
ความรู้สึกรักใคร..มันบังคับไม่ได้..จริงๆ 

ดีใจที่ครั้งหนึ่งเคยร่วมความรู้สึก 
ทุกครั้งที่นึก..ก็ยังเสียใจที่จากลา..ทอดทิ้ง 
แต่คงดีกว่า....ถ้าสิ่งที่มอบให้เธอ.. 
เป็นความรู้สึกที่เรียกว่า..ความจริง 
และฉันเป็นเพียงผู้หญิง..ที่เธอควรลืมทิ้ง..ลบไป 

อย่ารอฉันอีกเลย..ที่รัก.. 
แค่นี้..ฉันก็รู้สึกผิดนัก..ที่ทำกับเธอได้.. 
ลืมฉันเถอะนะ..คนหนึ่งคน..ที่ไม่มีหัวใจ 
เก็บความรักเธอไว้ให้หัวใจของใคร.. 
ที่เกิดมาเพื่อให้..หัวใจกับเธอ.. 
------------------------ 
				
10 กุมภาพันธ์ 2547 16:34 น.

คุยกับตัวเอง : เดียวดาย

ปีกนางฟ้า

คุยกับตัวเอง : เดียวดาย.. 
---------------------------------------------------------- 
คุยกับตัวเองอยู่ในความเงียบงัน 
กอดเข่ามองความฝัน..........อยู่มุมห้อง 
ถูกความอ้างว้างจ้อง...........จนใจหาย 
ลมพัด...ผ้าม่านพริ้วสะบัด.....กรีดกราย 
ความเดียวดาย...เริ่มคืบคลานเข้ามาใกล้ๆ...ขยับหนียังไง...ก็ยังถูกกลืน 

ดอกเข็มสีชมพูแห้งโรย อยู่ในแจกัน 
ไม่อาจอยู่ต้านทานแสงตะวัน....แสงจันทร์..ทั้งๆ อยากฝืน 
หยัดร่างด้วยสองมือ....ฝืนยื้อ...ลุกขึ้นยืน... 
ปลุกตัวเองให้ฟื้นตื่น...จากห้วงแห่งคืน...เปลี่ยวดาย 

หยุดยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง 
ความเงียบ....ปกคลุมทั่วทุกตาราง...ในคืนเดือนหงาย 
แสงจันทร์ทอ กลบ ลบ แสงดาวเคยพราวพราย 
ยินเสียงร้องโหยในหัวใจ...ปานว่ากำลังถูกใครคร่า...น้ำตาริน 

จะเอาอย่างไรเล่า... เสียงหนึ่งในความเศร้าเอ่ยถามไม่ทันสิ้น 
เสียงสวนตอบในความเงียบ....ที่ได้ยิน 
ไปซะ.....อย่าให้รู้ให้ได้ยิน...แม้นแต่เสียงรวยริน..ของลมหายใจ 
แล้วจะให้ไปไหน... เสียงเดิมยังร่ำไร........เล่นลิ้น 
ไปไหนก็ไป....ให้พ้นฟ้า...ให้พ้นดิน.....ไปซะ..ก่อนความอดทนจะสิ้น...แล้วคงได้ริน...น้ำตา 
ใจดำ..... เสียงเดิมยังย้ำคำ....ตรงหน้า 
หุปปาก!!!!..แล้วออกไปซะ...อย่าได้เจรจา...อย่าให้ต้องเจอะเจอหน้า.............อีกที 

........................................เงียบ.....ในคืนสงัด 
แต่กลับได้ยินชัด.....เสียงร่ำไห้ยังซ้ำ....ย้ำอยู่ที่เดิมไม่ได้หายหนี 
ขับไล่ให้พ้น.......แต่กลับจนด้วยความรู้สึกลึก - ลึก ของตัวเองเสียทุกที 
ไม่เคยหนีพ้นคืนอันโหดรายที่ถูกความเหงาย่ำยี.................................... 
แล้วก็จบลงเหมือนทุกที.............................................................เดียวดาย 
--------------------------------------------------------------				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปีกนางฟ้า
Lovings  ปีกนางฟ้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปีกนางฟ้า
Lovings  ปีกนางฟ้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปีกนางฟ้า
Lovings  ปีกนางฟ้า เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงปีกนางฟ้า