25 กุมภาพันธ์ 2547 15:31 น.
ปีกนางฟ้า
.......................................................
ฟังเธอพูดถึงเค้าคนนั้น
ว่าเค้าทิ้งเธอไปในวัน...ที่เธออ่อนล้า
ไม่มีให้..แม้เพียงคำ..ร่ำลา
น้ำเสียง...ฟังดูแสนห่วงหา..อาวรณ์
ฉัน..ก้มหน้า..ซ่อนรอยน้ำตาไว้
ไม่อยากให้เธอเห็นว่าหัวใจกำลังไหวอ่อน
ปวดร้าว...เมื่อรู้ว่าเธอยังหลงเหลือความห่วงหา..อาทร
เป็นเหมือนเรื่องราวกัดกร่อน บั่นทอน..ความมั่นใจ
ราวกับว่าเธอมีเค้าอยู่ทั่ว...ทุกความรู้สึก
จนไม่เคยมอง..ไม่เคยนึก..ว่าฉันกำลังร้องไห้..หวั่นไหว
ถึงแม้จะได้รับฟังคำบอกรัก.....ซึ่งก็ไม่แน่ใจนักว่า..จะออกมาจากใจ
เธอรักฉัน...ปากเธอพูดไป...
แต่หัวใจ..เธอกลับอยู่ที่ใคร.....อีกคน
................................................
21 กุมภาพันธ์ 2547 14:42 น.
ปีกนางฟ้า
เพียงฝันที่เราพบกัน
หยุดความผูกพันเสียทีดีไหม
ถ้าหากต้องหลบหน้า ซ่อนสายจากใครๆ
เพียงเพราะกลัวบางคนช้ำใจ...ก็ไปซะ..จากกัน
ให้เป็นเพียงแค่ลมผ่านพัด
แล้วภาพความจริงคงเด่นชัดระหว่างเธอกับฉัน
เมื่อหมดแล้วซึ่งเยื่อใยแม้บางทีหัวใจอาลัยแก่กัน
ทิ้งเถอะ...ไปเสียจากฉัน...
อย่าผูกอย่าพัน..ให้เขาคนนั้น..เสียใจ
20 กุมภาพันธ์ 2547 15:20 น.
ปีกนางฟ้า
...................................
จะเอาอย่างไรกับฉัน
ช่วยบอกกันให้ชัด-ชัด ได้ไหม
ไม่ต้องกลัวฉันจะมีน้ำตา เสียใจ
ถ้าหากรู้ว่าต้องเสียเธอไป...อีกที
อย่าปล่อยให้ค้าง-ค้าง คา-คา
มันยังดีซะกว่า...ถ้าหากเป็นการตัดสินจากเธอคนนี้
จบอย่างไรฉันก็พร้อมยอมรับแต่โดยดี
ฉัน หรือ เค้า..ในวินาทีนี้...ขอให้เธอคนดี..ตัดสินใจ
ถ้าหากคำตอบที่ออกมาคือฉัน
เธอต้องแน่ใจว่ามันไม่ได้เกิดจากความสั่นไหว
ไม่ได้เกิดเพราะอยากประชดประชันใคร
ไม่ได้เกิดเพราะรู้สึกสงสารฉันจนจับใจ..ขึ้นมา
แต่ถ้าหากคำตอบที่ออกมาคือเขา
ฉันก็พร้อมต้อนรับความว่างเปล่าตรงหน้า
ขอเพียงเป็นคำตอบจากหัวใจเธอ........
คนที่ฉันรักด้วยรอยยิ้มและหยดน้ำตา
โปรดเถอะ..อย่ารั้งอย่ารอเวลา...บอกฉันมา..
เธอ............................................เลือกใคร
..............................................................
18 กุมภาพันธ์ 2547 14:39 น.
ปีกนางฟ้า
------------------------
ไอตะวันจากแดดที่แผดจ้า
กลับทำให้รอยน้ำตาต้องเหน็บหนาว
ไอแดดร้อนไม่เคยผ่อน..เลยซักคราว
กับความหนาวที่กัดเซาะ..เกาะกินใจ
กับน้ำค้างพราวพร่างยามคืนค่ำ
ก็ไม่ทำให้ใจอ่อน..ผ่อนหวั่นไหว
กลับเพิ่มรุมสุมไหม้..ดั่งเปรวไฟ
หนาวอย่างไร..ใจก็รอน..ผ่อนไม่ลง
----------------------
17 กุมภาพันธ์ 2547 16:57 น.
ปีกนางฟ้า
-------------------------------------------------
แค่สัมผัสแผ่วนุ่ม อ่อนบาง
แล้วเว้นระยะห่างเพื่อกางปีกแห่งฝัน
ถึงแม้ในยามห่วงหา....เพียงแค่หลับตา
เราจะมองเห็นกัน
เพียงปลดเชือกบ่วงรัดมัดระหว่างกัน..ทิ้งไป
พันธนาการไว้เพียงหัวใจ
กอดรัดกันไว้ได้....แม้กระทั่งในฝัน
ด้วยรักที่ล้นฟ้า..น้ำตาจะไม่มีวันไหลอาบจันทร์
แล้วทั้งโลกจะได้ยินเสียงแห่งความรักก้องกังวาน
จากพันธนการแห่งฝัน...ในหัวใจ
-------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
1311
