20 มีนาคม 2553 20:34 น.
ปาลิน
ท้องฟ้าทาสีเทา
กลบรอยเหงาเมื่อเช้าวาน
ดอกไม้แผ่กิ่งก้าน
ริมสายธารแห่งการรอ
เม็ดฝนหล่นระบาย
ผลิตสายต่อลายช่อ
ดินชื้นเคล้าตื่นคลอ
ยังฝันต่อกับสายฝน
หวังเอ่ยคำขอบคุณ
อย่างว้าวุ่นและหมุนวน
เวียนรับความสับสน
อย่างทุรนทุรายมา
มือนุ่มเธอกุมทาบ
เธอฉายภาพในดวงตา
ไออุ่นก็เกินกว่า
ร้อยวาจามาเรียบเรียง
อยากถามใจเธอดูสักหน่อย
หากวันนี้ร้างถอยสิ้นรอยเสียง
จะครุ่นคิดซาบซึ้งประหนึ่งเพียง
เคยกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงอยู่ดูแลกัน
หรือค่ำวันหายห่างจะว่างเปล่า
เหลือทิ้งร่องเงารอยเท้านั้น
จะคำนึงเหลือที่ไม่มีวัน
อย่างเคยมีเธอ-ฉันเหมือนก่อนมา
ความรู้สึกของหมาตัวหนึ่ง
จะส่งถึงผ่านใจได้ไหมหนา
ยามจนตรอกร่ำร้องด้วยสองตา
และเปียกปอนกับฝนฟ้าบนบ่าเธอ