25 กรกฎาคม 2550 22:33 น.
ปาย เลนส์ตา
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่มีใจ
รักหนอรักให้ไปไม่มีค่า
หวังยังหวังรอเธอหันกลับมา
รอนะรอวันเวลาเธอเปิดใจ
เจ็บก็เจ็บแต่ยังจะขอฝืน
ร้าวแสนร้าวทุกคืนเฝ้ารําไห้
บอกเอ๋ยบอกยําคำกับหัวใจ
ทนสิทนทำไปคงไม่นาน
หากไม่รู้อีกนานนานแค่ไหน
จะต้องรอเพียงใดช่วยไขขาน
รู้บ้างไหมใรเจ็บเจ็บร้าวราน
วันยิ่งผ่านผ่านไปใจยิ่งโรย
25 กรกฎาคม 2550 22:03 น.
ปาย เลนส์ตา
อยู่ใกล้เหมือนไกลห่าง ระยะทางแสนห่างไกล
ยากเเท้จะหยั่งใจ รู้สึกในความเป็นจริง
หัวใจบอกรักเจ้า แต่กายเราบ่หยุดนิ่ง
ต้องการสละซิง และละทิ้งความเดียวดาย
หน้าส่วนตัว
747
