25 กรกฎาคม 2550 22:33 น.
ปาย เลนส์ตา
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่มีใจ
รักหนอรักให้ไปไม่มีค่า
หวังยังหวังรอเธอหันกลับมา
รอนะรอวันเวลาเธอเปิดใจ
เจ็บก็เจ็บแต่ยังจะขอฝืน
ร้าวแสนร้าวทุกคืนเฝ้ารําไห้
บอกเอ๋ยบอกยําคำกับหัวใจ
ทนสิทนทำไปคงไม่นาน
หากไม่รู้อีกนานนานแค่ไหน
จะต้องรอเพียงใดช่วยไขขาน
รู้บ้างไหมใรเจ็บเจ็บร้าวราน
วันยิ่งผ่านผ่านไปใจยิ่งโรย
25 กรกฎาคม 2550 22:03 น.
ปาย เลนส์ตา
อยู่ใกล้เหมือนไกลห่าง ระยะทางแสนห่างไกล
ยากเเท้จะหยั่งใจ รู้สึกในความเป็นจริง
หัวใจบอกรักเจ้า แต่กายเราบ่หยุดนิ่ง
ต้องการสละซิง และละทิ้งความเดียวดาย
10 พฤษภาคม 2550 22:48 น.
ปาย เลนส์ตา
เหงื่อไหลไคลย้อยมิน้อยหน้า
จะฟันฝ่าอุปสรรคทุกเเห่งหน
จะฆ่ามันข้าศึกมารผจญ
จะพิฆาตทรชนให้หมดไป
ด้วยใจรักสมัครพร้อมพลีเพื่อชาติ
ขอประกาศฝากนามจารึกไว้
ให้ทั่วแคว้นแดนดินถิ่นอุทัย
ให้รู้ไว้ข้านี้พิชิตมาร
จะองอาจเก่งกล้าบาเยงนอง
สิบทิศต้องคารวะดังคำขาน
ยอมถวายเครื่องราชบรรณาการ
ยอมก้มหัวสักการเหล่าริปู
มาวันนี้ลูกขอสักครั้งหนึ่ง
ทำเรื่องทึ่งเหลือเชื่อให้โลกรู้
ให้เลือดสาดทาแผ่นดินถิ่นของกู
เล็กเเต่สู้แข็งแกร่งแรงฤทธี
7 พฤษภาคม 2550 11:17 น.
ปาย เลนส์ตา
อันทรวดทรงเอวองช่างงามงด
สุดจะอดรั้งใจไว้ไม่ไหว
ทั้งเนื้อตัวผิวผ่องหอมละไม
หน้าใสๆแดงเรื่อๆเจือสุคนธ์
23 เมษายน 2550 12:29 น.
ปาย เลนส์ตา
ยืนเข้าเวรสุดแสนจะปวดขา
เมื่อใดหนาเวลาจะก้าวผ่าน
มองดูแล้วมองดูอีกจนตาลาน
ชีวิตเวณรักษาการณ์แสนเศร้าใจ
ยืนคนเดียวรอคอยเวลาหมด
ยืนแล้วอดหลับตาเป็นไม่ได้
ยืนทีไรปล่อยใจให้ลอยไป
แล้วเมื่อไรจะตามหาหัวใจเจอ
หน้าส่วนตัว
739
