24 มกราคม 2546 00:33 น.
ปาน
เวลาผ่านไป เราไม่เคยพบนาย ไม่เคยเห็นรูป ไม่มีแม้กระทั่งจินตนาการรูปร่างหน้าตาของนาย แต่นายรู้ไหม นายเป็นเพียงคนๆเดียวที่อยู่คุยกับเราจนดึกๆดื่นๆคุยกับเราทุกวัน เป็นคนที่เป็นห่วงเรา คอยสั่งให้เราไปนอนและอวยพรให้นอนหลับฝันดีเสมอ ตอนนั้นนายคือเพื่อนในโลกไซเบอร์ที่ดีที่สุดของเรา
นานไป เรารู้ว่านายรู้สึกอย่างไรกับเรา นายแคร์เรา เป็นห่วงเรา และรักเราเสมอ ทั้งคำพูดที่บอกในโทรศัพท์ ที่แม้นายจะไม่กล้าพูดมันออกไปสักเท่าไหร่ ทั้งข้อความที่ส่งมา และตัวอักษรทุกตัวที่พิมพ์ส่งมาผ่านหน้าจอ นายรู้ไหมเราสามารถรับรู้มันได้หมดถึงความรู้สึกดีนั้น แต่เราโง่เอง เรากลับเห็นว่ามันเป็นแค่เรื่องตลก ที่เห็นคำว่ารักกับเพื่อนตัวเอง
ตลอดระยะเวลาประมาณ 7-8 เดือน อาจจะน้อยนิดสำหรับการตัดสินใจ แต่สำหรับเราและนาย เรารู้ว่ามันยิ่งใหญ่ นายยังเป็นเพื่อนเรา ยังดีกับเราเหมือนเดิม เราก็ยังรักเพื่อนคนนี้ไม่เคยลดลง เหมือนกับที่นายยังดีและรักเรามากเท่าเดิม ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน ไม่ว่าด้วยความเข้าใจผิดของใครก็ตาม เราก็เข้าใจกันเสมอ เพราะในโลกของเรา เรามีกันอยู่แค่สองคนเท่านั้น ที่เราจะเสียเวลาวันละหลายๆชั่วโมงนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ และสนุกสนานและมีความสุขเมื่อเราได้สัมผัสแป้นพิมพ์ทุกครั้งร่วมกัน
นายคงไม่รู้ว่าเราคิดเช่นไร วินาทีนั้น คำว่ารักของเรา มันอาจจะมากกว่าคำว่าเพื่อนเพียงแต่เราไม่มั่นใจ
เราขอโทษ เรื่องนั้น ถึงเราจะไปมีใคร ถึงเราจะไปชอบใครๆ แต่นายรู้ไหม เรากลับไม่รู้สึกว่านายสำคัญน้อยลงเลย นายก็ยังเป็นเพื่อน เป็นเพื่อนคนสำคัญของเราเสมอ เราผิดเองที่ปิดบังนายเรื่องของเขา แต่นายรู้ไหม เพราะนั่นคือเราไม่อยากให้นายร้องไห้ ไม่อยากให้นายต้องมาเสียความเป็นเพื่อนเพราะเรา
เราร้องไห้นายเสียใจ แต่นายปลอบเรา
นายไม่โกรธเรา ไม่เลยแม้แต่จะว่าสักนิด กลับหัวเราะฝืนๆบอกเราว่า ไม่เป็นไร
นี่แหละ เพื่อนของเรา
แล้วตอนนี้มันเกิดอะไร
นายเปลี่ยนไป
ผมจะอยู่กับปานตลอดไป เคยใช้มันกับเราไม่ใช่หรือ
ตอนนี้มันหายไปไหน
นายจะอยู่กับเราโดยไม่คุยกับเรางั้นหรือ
นายใจร้าย..
..
เป็นเพียงหมาเฝ้าเจ้าของ ได้แต่เฝ้าอยู่ห่างๆ แต่เห่าไม่ได้นะ นายทิ้งข้อความไว้แบบนี้
ทำไมต้องใช้ข้อความนี้มาทำร้ายจิตใจเราด้วย
นายจะอยู่กับเราตลอดไปได้ยังไง ถ้าทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน
ไม่ว่าตอนนี้นายจะทำอะไรอยากให้รู้ไว้ สำหรับเพื่อน รัก มันสำคัญมากกว่าคำใดๆ
และไม่ว่าตอนนี้ นายจะอยู่ไหน อยู่ตรงมุมไหนของโลก ตอนนี้ถึงนายจะหนีเราไป แต่นายยังอยู่ในมุมหนึ่งของหัวใจเราตลอดเวลา
ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง อยากเป็นเหมือนเดิมได้ไหม อยากให้นายมาเปงคนไล่เราไปนอนแล้วบอกฝันดี อยากให้นายเป็นคนที่โทรมาถามทุกครั้งหลังสอบว่าทำได้ไหม เป็นคนที่โทรมาถามสุขทุกข์เราทุกครั้งที่เราต้องไปเรียนไกลๆ เป็นคนที่ทำให้เรายิ้มได้ และมีความสุขที่สุดในโลกเหมือนเดิม
ถ้านายได้อ่านอยากบอกนายว่า
เรารักนาย..เพื่อนรัก
หน้าส่วนตัว
1258
