3 พฤษภาคม 2553 16:40 น.
ปาณาดี
เมื่อคร่ำครวญถึงหนึ่งใครไกลฝั่งฟ้า
ปรารถนาเพียงแววตาอาทรนั้น
ใจเจ้าเอย....จะอยู่ได้อย่างไรกัน
เพียรรอวันที่จะกลับมารับใจ
ณ ฟ้านั้นฤาเหน็บหนาวเท่าฟ้านี้
ห้วงเวหาแห่งราตรีที่หม่นไหม้
ด้วยแรงรัก แรงคิดถึง แรงอาลัย
ก็กัดกร่อนห้วงหัวใจอย่างร้ายแรง
คิดเอย...คิดถึง...คิดถึงยิ่งนัก
ณ ยามรัก ยังจำหลักคล้ายดังแกล้ง
ให้คิดถึงทรมา มาเสียดแทง
ด้วยรักแพง รักยิ่งกว่า ฟ้ารักดาว
เมื่อคร่ำครวญถึงหนึ่งใครไกลฝั่งฟ้า
ก็สุดหาพจน์ใดมาให้กล่าว
ณ ค่ำคืนแห่งฟ้ากระจ่างดาว
ก็รวดร้าว...ลำพัง...กับทั้งใจ
หน้าส่วนตัว
1371
