19 กันยายน 2547 15:11 น.
=^..ปากกาใบไผ่..^=
ฉันมีไดอารี่เล่มใหม่
แต่ฉันไม่เคยที่จะลืมเล่มเก่า
มีหัวใจเหมือนสายลมบางเบา
คอยปัดเป่าความเศร้า รื้อฟื้นความทรงจำ
ไดอารี่เล่มเก่า
เมื่อฉันเหงาก็เปิดอ่าน
ในโลกแห่งนิทาน
มีเธอกันฉันแม้เวลาผ่านมาเนิ่นนาน แต่จดจำ
ไดอารี่เล่มใหม่
ถึงจะไม่สดใสเหมือนวันก่อน
เพราะภาพเก่าๆ ยังคงอาวรณ์
ในบางสิ่งที่สอนให้จดจำไปแสนนาน
5 กันยายน 2547 15:16 น.
=^..ปากกาใบไผ่..^=
..
................. เรียบเรียงความรู้สึกสู่บทความอันไร้ซึ่งพันธนาการ ...........................
ความละเอียดอ่อนของหัวใจ อยากให้เธอได้สัมผัสมัน ......
ขอโทษนะที่ฉันไม่ต้องการที่จะเรียนรู้หัวใจของใคร.....
ู^*^
^*^
^*^
..อยากมีชีวิตในโลกความฝัน.....ในโลกดินแดนความมหัศจรรย์อันงดงาม....
..........อยากมีจินตนาการเป็นของตัวเอง ไม่ต้องการให้ใครมาบ่งการหัวใจ
. ูู^*^
^*^
^*^
ไม่เคยคิดจะให้ใครมาพยายามทำความเข้าใจในตัวฉัน.
มีชีวิตที่สร้างจินตนาการไปวัน ๆ ไม่อยากผูกพันกับใครในความรู้สึกสั้นๆ ของตัวเอง
.......ไม่เคยคิดที่จะทำลายความรู้สึกใคร
และไม่เคยคิดจะทำให้ใครหวั่นไหวในความเป็นตัวฉัน
ในโลกของเธอก็ยังคงมีความงดงามเหมือนโลกของฉันเช่นกัน
.ฉันพยายามที่จะเรียนรู้หัวใจตัวเองก่อนในความเงียบ
เพื่อสักวันฉันอาจจะได้เรียนรู้มันอีกครั้งในความเงียบของตัวเอง
******* อย่างไม่ทรมาน***********
หากคุณคิดจะรักใครสักคนคุณต้องพร้อมที่จะเจ็บเพื่อเค้า
หากคุณรักใครสักคน คุณควรดูแลหัวใจของคนที่คุณรัก
ด้วยหัวใจของคุณเองเพราะแน่นอนที่สุดความรัก ย่อมเป็นสิ่งมหัศจรรย์ และเป็นจินตนาการที่งดงามที่สุดบนโลกใบนี้เสมอ
*+*+*+* คนที่รู้จักรักเพียงด้านเดียว ไม่มีวันเติบโตในโลกแห่งความจริง
สิ่งที่ฉันต้องยอมรับกับตัวเองอย่างโรยอ่อนก็คือ ฉันเป็นเพียงใครที่ไม่อาจตื่นจากความฝัน เพื่อเข้าสู่โลกแห่งความจริง ได้เท่านั้นเอง*+*+*+*
................................................. บทกวีผ่านความรู้สึก ................................
สร้างภาพฝันไว้ในโลกของจินตนาการ
สร้างนิทานความรักอ่อนหวานไว้ประดับฟ้า
สร้างเรื่องราวความคิดเรียงร้อยประดิษฐ์เป็นเข็มนาฬิกา
สร้างทุกห้วงเวลา...ในความฝันว่าฉันมีเธอ...
สร้างภาพไว้ใต้เงาฝันแห่งความคิด
สร้างชีวิตไว้ในความทรงจำแห่งน้ำตา
สร้างหัวใจตัวเองขึ้นมาอย่างมีค่า
สร้างจินตนาการขึ้นมาเพื่อรับรู้ความแตกต่างข้างใน
โลกแห่งจินตนาการเป็นโลกเดียวที่เรา
สามารถอยู่ได้อย่างมีความสุขไร้ซึ่งพันธนาการ
และเงื่อนไขใด ๆ ปล่อยใจตามความรู้สึก
สัมผัสลึก ๆ ที่อันอ่อนหวาน ไม่เจ็บ ไม่ปวด
ไม่ร้าวราน เฉกเช่นโลกแห่งความจริง
แต่ยังไงซะ...เราก็ต้องเตรียมพร้อมที่เผชิญกับโลกความจริง
พักเหนื่อยสักนิด...แล้วค่อยเดินทาง
เราควรสร้างโลกฝันของตัวเองไว้พักพิงใต้ความเหงา
....โลกแห่งความฝันไม่มีคำว่าถูกผิด..
แม้ฝันมันจะเลวร้ายแค่ไหนมันก็ไม่รู้สึกเจ็บปวด
หากความฝันดีๆ ที่อยากให้เป็นจริง.....
ฉันก็ยินดีที่ได้รับรู้เพียงความสุขสั้น ๆที่ไม่เป็นจริง
2 กันยายน 2547 22:12 น.
=^..ปากกาใบไผ่..^=
เดินทางบนถนนแห่งความรัก
เดินมาทายทักความจริงที่อยู่ตรงหน้านี้
จากที่อยู่ในโลกของความฝันของตัวเองมาแรมปี
ฉันคนนี้คงต้องตื่นจากความฝันเข้าสู่ความจริงอีกครา
......ความรักกำลังเดินทางบนถนนสายเก่า
ถนนที่เคยมีคำว่า เรา อยู่ตรงนั้น
มีภาพอดีตที่บันทึกกับความผูกพัน
มีเธอกับฉันมีเรานั้นที่เข้าใจ......
ความรักกำลังโบยบินจากถนนแห่งนี้
มีเพียงฉันคนนี้ที่เดินตามความฝัน
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
ถนนสายความผูกพันมักจบตรงคำว่า ร่ำลา
หน้าส่วนตัว
1412
