10 สิงหาคม 2547 16:42 น.
=^..ปากกาใบไผ่..^=
เปิดหัวใจของเธอออกมาให้ฉันได้สัมผัส
ให้ฉันได้เข้าไปเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย
เปิดประตูแห่งกาลเวลาที่ถูกปิดตาย
เปิดลมหายใจอีกครั้งให้ฉันได้ให้ความอบอุ่นเธอ
...................................................
ในเมื่อโลกนี้ยังเหลือไออุ่นแห่งรัก
เปิดให้ฉันได้ไปทายทักหัวใจเธออีกสักครั้ง
หากหัวใจเธอหมดสิ้นพลัง
ของความหวังสุดท้ายได้ไหม
************จะคอยเช็ดน้ำตาให้เธอ***********
10 สิงหาคม 2547 16:36 น.
=^..ปากกาใบไผ่..^=
.....ลืมไปเถอะว่าฉันเป็นใคร
ลืมไปเลยว่าเรารู้จักกัน
ฉันก็แค่ทางผ่านของเธอเท่านั้น
ไม่ใช่คนที่เธอฝันฉันเข้าใจ
.....ปล่อยฉันเถอะทิ้งไว้ตรงนี้
ปล่อยคนที่รักเธออ้างว้างเหน็บหนาว
แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากจะไขว่คว้าดวงดาว
แต่สุดท้ายเหลือเพียง
***********ความหนาวของใจตัวเอง*********
5 สิงหาคม 2547 20:46 น.
=^..ปากกาใบไผ่..^=
.ในขณะที่สายลมกำลังเต้นระบำกับดอกหญ้า
บนลานน้ำตาของหัวใจท้องฟ้า
ท้องฟ้าทำได้เพียงรินหลั่งน้ำตาออกมา
คอยดูดอกหญ้าและสายลมอยู่ห่างๆ
ในขณะที่เธอกำลังมีความสุขกับเค้า
อยู่บนความเศร้าของฉัน
ไม่เคยรับรู้ว่าฉันคนนี้ก็มีหัวใจเหมือนกัน
ทำได้เพียงแค่มองเธอนั้นไม่อาจสัมผัสใจเธอ
.......................................
เหมือนเธอกับฉันอยู่คนละโลก
โลกของฉันเศร้าอยู่บนความสุขของเธอ
เหมือนมีกระดาษแผ่นบางมากั้นตรงกลางเสมอ
บางจริงที่อาจพบเจอแต่ไม่ได้สัมผัสมัน
2 สิงหาคม 2547 16:38 น.
=^..ปากกาใบไผ่..^=
.ภาพเธอยังก้าวเดินตะกายหาความฝัน
ในหัวใจของความรู้สึกนั้นยังเฝ้าหา
หัวใจถูกเส้นกราฟกำหนดเป็นค่าของเวลา
ถูกน้ำตากลบความทรงจำด้วยหัวใจ......
......ในความทรงจำของหัวใจเมื่อครั้งก่อน
ฉันยังเป็นเด็กน้อยๆที่ยังไม่รู้ภาษา
วันนี้ฉันจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมา
ด้วยหัวใจแห่งกาลเวลาที่มีค่าของตัวเอง
............ หวังว่าจะได้บินไปในความฝันที่ฉันสร้างขึ้น
บินขึ้นไปถึงจุดตรงนั้นที่ได้หวังไว้
บางครั้งปีกหักแต่ก็ลงมาพักที่ต้นไม้แห่งหัวใจ
จะรักษาปีกตัวเองให้ฟื้นที่จะกลับไปบินบนฟ้าอีกครั้งนึง
2 สิงหาคม 2547 16:23 น.
=^..ปากกาใบไผ่..^=
สักวันหนึ่งฉันต้องทำได้
จะทำให้ได้อย่างใจฝัน
ไม่มีอะไรยากเกินกว่าคำว่ามุ่งมั่น
ไม่มีอะไรยากไปกว่านั้นถ้าพยายาม
ฉันยืน ณ อยู่ตรงนี้
ในขณะที่โลกของเธออยู่ตรงนั้น
ทุกคนต่างมีความฝันต่างกัน
ต่างมุ่งมั่นที่จะทำฝันให้เป็นจริง
มันง่ายเพียงแค่ความรู้สึก
บางอย่างที่ลึก ๆ ให้เราต้องค้นหา
ชีวิตถูกกำหนดให้เดินตามเวลา
ฉันจึงรู้ว่าค่าของคนอยู่ที่หัวใจ
I can sometime do it.
My dream is not difficult ,If try.
While I am here,you were that.
Each everybody have dream, want dream real.
Its easy only fell.
sometimes, in the life found follow time.
Im know value for person in the heart.
หน้าส่วนตัว
1491
