9 พฤศจิกายน 2546 17:34 น.
ปากกาเวทมนตร์
ฉันคงครอบครองเธอได้แค่ร่างกาย
เพียงแค่แววตาเดียวดาย..ดวงนั้น
ระหว่างเรา..ฉันขอโทษที่บังคับใจกัน
ทั้งรู้ว่าไม่มีวัน..ที่คนอย่างฉันได้ครอบครองหัวใจ
ในเมื่อเธอมีใครอื่น
ก้อไม่ต้องฝืนทำเป็นรัก ทั้งที่อยากผลักไส
ฉันไม่ต้องการหรอกความสงสาร หรือความเห็นใจ
เพียงแค่เอ่ยมาฉันจะไป และได้แต่เฝ้ารอ
และคงทำได้แค่ยืนมองอยู่ห่างๆ
จะไม่ไปคั่นกลาง...และไม่มีคำงอนง้อ
หวังเพียงว่า..สักวัน..ถ้าเค้าทำให้เธอร้องไห้น้ำตาคลอ
ฉันคนนี้จะยังอยู่รอ...และขอ..เช็ดน้ำตาให้เธอ
9 พฤศจิกายน 2546 17:21 น.
ปากกาเวทมนตร์
ในคืนแห่งความเปล่าเหงา
คนหนึ่งคนนั่งกอดเข่าจมอยู่กับความเศร้า..ตรงนี้
นึกถึงคนอีกคน ที่เคยมีความรู้สึกดีๆ
ถึงแม้ในวันนี้..สิ่งที่เคยมี..จางไป
แล้วคนนั้นจะคิดถึงกันบางหรือเปล่า
จะจดจำเรื่องราวระหว่างเรา..ได้อยู่ไหม
หรือลืมไปหมดแล้ว...ความรู้สึกรัก..ที่บอกว่าออกมาจากใจ
ลืมฉันไปแล้วใช่ไหม.....
แล้วน้ำตาก็รินไหล...อีกคืน
9 พฤศจิกายน 2546 17:15 น.
ปากกาเวทมนตร์
ไม่เคยคิดโทษเธอเลยคนดี
แต่เพราะฉันเป็นคนที่ใจแคบเรื่องแบบนี้..ซะอย่างนั้น
ช่วงเวลาที่คบหา ผ่านมาที่รู้จักกัน
เธอดูไม่ออกเหรอว่าฉัน เป็นอย่างไร
เธอไม่ใช่คนจับปลาหลายมือ
แต่สิ่งที่เธอทำคือ..ตอบรับไม่ว่าใครหน้าไหน
เธอแค่เผลอ..เธอแค่..ไม่ได้ตั้งใจ
แต่สิ่งที่เธอทำไป..ใครๆ เรียกว่า เจตนา
ไม่โกรธเธอหรอกที่รัก
ที่ผ่านมาคิดซะว่าฉันทึกทักเอาเองซึ่งๆ หน้า
ที่เห็นว่าเธอมาทำดี..ที่เห็นเธอมีคำหวานมาพูดจา
จริงๆ แล้วสถานะฉันก็แค่ คนรู้จัก ธรรมดา ๆ ..
7 พฤศจิกายน 2546 20:49 น.
ปากกาเวทมนตร์
ไร้ซึ่งเสียง..สำเนียงแว่ว
มีแค่เพียง..เสียงแผ่ว..ให้ใจหาย
ลมหายใจ..อ่อนล้า..เดียวดาย
เหมือนสัญญาณ..การสิ้นใจ..ใกล้เข้ามา
สายลมอ่อย..ปล่อยออก..จากร่างไร้
สูดเข้าไป..อีกครั้ง..อย่างอ่อนล้า
เป็นไปได้..อยากหยุด..ดวงวิญญา
ที่อ่อนล้า..อ่อนแอ..แค่นี่พอ..
4 พฤศจิกายน 2546 21:17 น.
ปากกาเวทมนตร์
วันนี้ฉันมาขอลา
ด้วยความรู้สึกไร้ค่าบางอย่าง
ใช่ว่าเพราะฉันไม่มีหนทาง
แต่เพราะความอ้างว้างที่เธอทำไป
อยากจะฟังคำพูดจา
เธอคงไม่ต้องการเห้นหน้าฉันใช่ไหม
เธอคงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ....
เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรลงไป
ทั้งหมดล้วนฉันคิดไปเองข้างเดียวหรือไร.....
จึงทำให้วันนี้ฉันมีน้ำตา
ไม่นึกว่าจะมีวันนี้
วันที่เธอเคยบอกไว้ว่า
ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เราสองต้องมีน้ำตา
เธอจะพูดจาให้ต่างคนเข้าใจ
เธอกลับหันหลัง
แม้เธอจะบอกว่าไม่มีวันที่จะหันหลงนั้นให้
แต่วันนี้เธอกลับเงียบและไม่กล่าวคำอะไร
งั้นฉันเช่นกัน
ตัวฉันก้อจะหายไป...ให้ไกลจากเธอคนดี
และตัวฉันขอลาก่อนจำจรจาก
ด้วยมีเหตุให้จำพรากใช่อยากหนี
ขอสัญญาว่าจะทำแต่กรรมดี
กุศลมีคงประสบได้พบกัน
หน้าส่วนตัว
1004
