17 ธันวาคม 2546 19:01 น.
ปากกาสีฟ้ากับตุ๊กตาทวิสตี้ฯ
นานอย่างไรใจฉันนั้นคงอยู่
อบอุ่นอยู่ในใจแม้แต่ในเวลาฝัน
ฉันจะเก็บเอาบทกลอนทั้งร้อยพัน
เป็นเพื่อนปลอบยามเหงาเมื่อฉันนั้นคิดถึงเธอ
เธอเป็นที่หนึ่งตลอดมาจากคำว่าเพื่อน
นานๆเลื่อนจากเพื่อนยามาเป็น...ของฉัน
จากวันนี้วันไหนอีกกี่ร้อยพัน(วัน)
เธอก็ยังคงจะเป็นที่หนึ่งของฉันตลอดไป
17 ธันวาคม 2546 01:38 น.
ปากกาสีฟ้ากับตุ๊กตาทวิสตี้ฯ
มีปัญหาคาใจแก้ไม่หาย
ปรึกษาใครคนไหนไม่ได้เสีย
แบกความทุกข์อยู่ในใจเพียงคนเดียว
จะมองเหลียวมองหาใครก็ไม่มี
มีความรักเกิดขึ้นถึงสองฝั่ง
ถึงสองทางสองชายปวดใจสาว
คนหนึ่งดีสุดแสนแนบแน่นหนัก
อีกคนรักก็เป็นห่วงคอยห่วงหาดูแล
จะเลือกใครสักคนนั้นมันแสนยาก
แสนลำบากสับสนหัวใจจริงจริงจ๊ะ
คนหนึ่งดี-คนหนึ่งรักสุดจะพรรณนา
แล้วจะเลือกใครดีหว่า........ชายสองคน?
17 ธันวาคม 2546 01:27 น.
ปากกาสีฟ้ากับตุ๊กตาทวิสตี้ฯ
หนาวแล้วนะตอนนี้ตีหนึ่งกว่า
เธอล่ะจ๊ะจะรู้ไหม๊ใครเป็นห่วง
นอนห่มผ้า...หนา-หนานะเพราะว่าห่วง
แล้วอย่ามัวเล่นเน็ตเพลินจนเลยเวลา
หนาวนะหนาวหนาวมากแล้วแถวๆนี้
หมอกก็มีน้ำค้างก็ลงหนักจังเลยนะ
ออกจากบ้านไปทำงานก็ใส่เสื้อ ผ้าหนา หนา
ฉันเป็นห่วงเธอนะเพราะว่าห่างกันไกล
ฉันก็หนาวทุกวันนั่งห่มผ้ามองบนฟ้าอยู่ทุกวัน
นั่งฝากใจผ่านฟ้าไปให้กัน
หนาวนั่งสั่น...ตัวสั่นเทาหน้าเตาไฟ
รู้นะเธอว่าฉันนั้นเป็นห่วง
แล้วอย่าด่วนเจ็บไข้เป็นไรนะ
หนาวอย่างนี้อยากอยู่ใกล้แนบกายา
เป็นผ้าห่มให้เธอเมื่อหน้าหนาวเข้ามาเยือน
รักษาตัวให้ดีอย่าป่วยไข้เป็นอะไรก็ทานยา
รักษาเสีย
อย่าปล่อยวางเอาไว้นะพ่อคนดี
หนาวแบบนี้เดี๋ยวพี่จะไม่สบายใจไม่ดี
หาเสื้อหนาวหนาหนามาสวมใส่
อย่าปล่อยให้ปอดบวมตามมาถามหา
ดื่มของร้อนอย่าดื่มเย็นไปเชียวหล่ะ
เดี๋ยวจะพาลไม่สบายเพราะหนาว!ตาย!