1 ตุลาคม 2547 20:17 น.
ปากกาสีชมพู
ห่วงใยกันทำไมเสียเวลา
อย่าเอาชีวิตมีค่ามาฝากกับฉัน
เก็บกลับไปซะคำว่ารักไม่ต้องการ
ไม่อยากปล่อยไว้ให้เนิ่นนาน กลัวเทอนั้นจะช้ำใจ
ขอโทษนะที่ทำให้เข้าใจผิด
อยากจะบอกสิ่งที่เทอคิเป็นไปไม่ได้
ทั้งเธอและฉันเราต่างกันเกินไป
อยากให้เทอไปเริ่มต้นใหม่กับใคร ๆ ที่คิดว่าดี
8 กันยายน 2547 19:20 น.
ปากกาสีชมพู
ฉันขอเจ็บแค่นี้นะพอแล้ว
เกินพอแล้วที่ใจจะทนไหว
ฉันนั้นเจ็บเท่านี้แค่เจ็บใจ
มากแค่ไหน เธอไม่รู้ เพราะเธอทำ
25 สิงหาคม 2547 13:41 น.
ปากกาสีชมพู
คงต้องบอกตัวเองว่าโชคดีที่สุด
เมื่อหัวใจมาหยุดที่ผู้ชายคนนี้
เขาอาจไม่ใช่ฮีโร่ คนใหญ่คนโตหรือแสนดี
เป็นคนทำให้มีความสุขก็พอใจ