29 กรกฎาคม 2548 22:31 น.
ปากกาดอกไม้(2)
ภาพพิมพ์ ซา กุระเคลื่อน - กลบตะวัน
เล็ดลอดหนึ่ง สุริยัน - กลีบฟ้า
เงาระบำ พิมพ์ภาพ - ปรากฏ
ร่ำสุราเดินร่าย เหยียบเย้ย - เงาตะวัน
สิ้นเสียงกลีบ ซา กุระคือ - คมจันทร์
สะท้อน สาด ฟาดฟัน - ดับดิ้น
แดงชาดปาดฉาบทั่ว - แดนดิน
ทุกผู้ต่างเศร้า ต่างสูญสิ้น - ซา กุระแดง
ร่ำสุราเดินร่าย เหยียบเย้ย - เงาจันทร์
ทอดร่าง ทิ้งกายพลัน - ดับสิ้น
นักรบกวีฉกรรจ์ - อาจหาญ
ร้อยเลือดประพันธ์สาน - ตำนาน ซากุระแดง
28 กรกฎาคม 2548 12:42 น.
ปากกาดอกไม้(2)
บ่อยครั้งที่ฉันก็อยากยิ้มอย่างใครบ้าง
แต่หัวใจลืมทางยิ้มแล้วเธอรู้ไหม
หัวใจที่ขาดน้ำมาเติมใจ
ย่อมแห้งเหี่ยวและเฉาไปตามเวลา
เก็บงำความรู้สึกในใจ
เกินกว่าใครจะเห็น
ยิ้มได้หากใครอยากให้ฉันเป็น
แต่อาจแฝงเช่นรอยน้ำตา
อาจจะเข้มแข็งภายนอก
แต่ภายในมันบอกว่าอ่อนแอรู้ไหม
คนกลัวกลัวแสดงความกล้าเพื่ออะไร
ไม่ใช่เพื่อรอใครสักคน มาเห็นใจ
ลึกๆที่ใจแอบหวัง
ว่าจะยังมีใครสักคนเห็นไหม
ความกล้าของคนอ่อนแออย่างฉันไง
ภาพลวงตาที่ใจมันสร้างมา
และแล้วเมื่อเจอคนอย่างเธอ
หัวใจมันล้นเอ่อทันทีรู้ไหม
ความรู้สึกกลับเต็มทั้งใจ
เมื่อมีใครรู้ว่าฉัน มันอ่อนแอ
เธอมาดึงฉันออกจากมุมเปลี่ยว
พาไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ฉันไม่เหงา
รอยยิ้มที่เคยแย้มบนความเศร้า
กลับเป้นความ เข้าใจ อันอ่อนละมุน
ถึงคราวที่คนอ่อนแอจะเข้มแข็ง
ทิ้งความหวังลมๆแล้งๆให้ไกลห่าง
เปิดประตูหัวใจให้ใครบ้าง
ให้ใครต่างก้าวย่างสู่หัวใจ
หน้าส่วนตัว
1974
